ΚΡΙΤΑΙ - Giudici - Judges 11

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 και ιεφθαε ο γαλααδιτης δυνατος εν ισχυι και αυτος ην υιος γυναικος πορνης και ετεκεν τω γαλααδ τον ιεφθαε	1 Or Jephté de Galaad était un courageux guerrier. Il était fils d’une prostituée, mais son père était Galaad.
2 και ετεκεν η γυνη γαλααδ αυτω υιους και ηδρυνθησαν οι υιοι της γυναικος και εξεβαλον τον ιεφθαε και ειπον αυτω ου κληρονομησεις εν τω οικω του πατρος ημων οτι γυναικος υιος εταιρας ει συ	2 La femme de Galaad lui avait donné des fils, et quand ils furent grands ils chassèrent Jephté: “Tu n’auras pas de part d’héritage, lui dirent-ils, dans la maison de notre père, tu n’es que le fils d’une étrangère.”
3 και απεδρα ιεφθαε εκ προσωπου των αδελφων αυτου και κατωκησεν εν γη τωβ και συνελεγοντο προς τον ιεφθαε ανδρες λιτοι και συνεξεπορευοντο μετ' αυτου	3 Jephté s’éloigna donc de ses frères et s’installa au pays de Tob. Des gens de rien se rassemblèrent autour de Jephté et firent campagne avec lui.
4 και εγενετο μεθ' ημερας και επολεμησαν οι υιοι αμμων μετα ισραηλ	4 C’est à ce moment-là que les Ammonites attaquèrent Israël.
5 και εγενηθη ηνικα επολεμουν οι υιοι αμμων μετα ισραηλ και επορευθησαν οι πρεσβυτεροι γαλααδ παραλαβειν τον ιεφθαε εν γη τωβ	5 Les anciens de Galaad allèrent alors chercher Jephté au pays de Tob
6 και ειπαν προς ιεφθαε δευρο και εση ημιν εις ηγουμενον και πολεμησωμεν εν τοις υιοις αμμων	6 et ils lui dirent: “Viens! Tu seras notre chef et nous combattrons contre les Ammonites.”
7 και ειπεν ιεφθαε τοις πρεσβυτεροις γαλααδ ουχ υμεις εμισησατε με και εξεβαλετε με εκ του οικου του πατρος μου και εξαπεστειλατε με αφ' υμων και τι οτι ηλθατε προς με ηνικα εθλιβητε	7 Mais Jephté répondit aux anciens de Galaad: “N’est-ce pas vous qui m’avez méprisé et chassé de la maison de mon père? Et maintenant vous venez me trouver parce que vous êtes en danger!”
8 και ειπαν οι πρεσβυτεροι γαλααδ προς ιεφθαε ουχ ουτως νυν ηλθομεν προς σε και συμπορευση ημιν και πολεμησομεν εν τοις υιοις αμμων και εση ημιν εις κεφαλην πασιν τοις κατοικουσιν γαλααδ	8 Les anciens de Galaad dirent à Jephté: “C’est bien pour cela que nous sommes revenus vers toi aujourd’hui, pour que tu marches à notre tête et que tu combattes contre les Ammonites; nous voulons te faire chef de tous les habitants de Galaad.”
9 και ειπεν ιεφθαε προς τους πρεσβυτερους γαλααδ ει επιστρεφετε με υμεις πολεμησαι εν τοις υιοις αμμων και παραδω κυριος αυτους ενωπιον εμου εγω υμιν εσομαι εις κεφαλην	9 Jephté répondit aux anciens de Galaad: “Si vous me faites revenir pour combattre les Ammonites et que Yahvé les livre entre mes mains, je serai votre chef.”
10 και ειπαν οι πρεσβυτεροι γαλααδ προς ιεφθαε κυριος εσται ο ακουων ανα μεσον ημων ει μη κατα το ρημα σου ουτως ποιησομεν	10 Les anciens de Galaad dirent à Jephté: “Yahvé sera témoin contre nous si nous n’agissons pas comme tu viens de dire.”
11 και επορευθη ιεφθαε μετα των πρεσβυτερων γαλααδ και κατεστησαν αυτον επ' αυτων εις κεφαλην εις ηγουμενον και ελαλησεν ιεφθαε παντας τους λογους αυτου ενωπιον κυριου εν μασσηφα	11 Jephté partit donc avec les anciens de Galaad, et le peuple le mit à sa tête comme son chef et son général. Puis à Mispa, en présence de Yahvé, Jephté répéta toutes ses conditions.
12 και απεστειλεν ιεφθαε αγγελους προς βασιλεα υιων αμμων λεγων τι εμοι και σοι οτι ηκεις προς με συ πολεμησαι με εν τη γη μου	12 Jephté envoya des hommes au roi des Ammonites avec ce message: “Pourquoi viens-tu te mêler de mes affaires et me faire la guerre dans mon pays?”
13 και ειπεν βασιλευς υιων αμμων προς τους αγγελους ιεφθαε διοτι ελαβεν ισραηλ την γην μου εν τη αναβασει αυτου εξ αιγυπτου απο αρνων εως ιαβοκ και εως του ιορδανου και νυν επιστρεψον αυτας μετ' ειρηνης	13 Le roi des Ammonites répondit aux messagers de Jephté: “C’est parce que les Israélites se sont emparés de mon territoire depuis l’Arnon jusqu’au Yabok et au Jourdain lorsqu’ils sont arrivés d’Égypte. Maintenant donc, rends-le de bon gré.”
14 και απεστρεψαν οι αγγελοι προς ιεφθαε και απεστειλεν ιεφθαε αγγελους προς τον βασιλεα υιων αμμων	14 De nouveau, Jephté envoya des messagers au roi des Ammonites.
15 λεγων ταδε λεγει ιεφθαε ουκ ελαβεν ισραηλ την γην μωαβ και την γην υιων αμμων	15 Il lui fit dire de sa part: “Israël ne s’est pas emparé du pays de Moab, ni du pays des Ammonites.
16 εν τη αναβασει αυτων εξ αιγυπτου αλλ' επορευθη ισραηλ εν τη ερημω εως θαλασσης ερυθρας και ηλθεν εως καδης	16 Lorsque les Israélites sont montés d’Égypte, ils ont marché dans le désert jusqu’à la mer des Roseaux et ils sont arrivés à Qadesh.
17 και εξαπεστειλεν ισραηλ αγγελους προς βασιλεα εδωμ λεγων παρελευσομαι δια της γης σου και ουκ ηκουσεν βασιλευς εδωμ και γε προς βασιλεα μωαβ απεστειλεν και ουκ ηθελησεν και εκαθισεν ισραηλ εν καδης	17 Alors Israël envoya des messagers au roi d’Édom pour lui dire: ‘Laisse-moi traverser ton pays.’ Mais le roi d’Édom refusa. Ils envoya de même des messagers au roi de Moab qui refusa aussi. Alors Israël séjourna à Qadesh.
18 και διηλθεν εν τη ερημω και εκυκλωσεν την γην εδωμ και την γην μωαβ και παρεγενετο κατ' ανατολας ηλιου της γης μωαβ και παρενεβαλον εν τω περαν αρνων και ουκ εισηλθον εις το οριον μωαβ οτι αρνων ην οριον μωαβ	18 “Il marcha ensuite dans le désert, contourna le pays d’Édom et le pays de Moab, et arriva par l’est du pays de Moab. Il installa son camp au-delà de l’Arnon, mais il n’entra pas dans le territoire de Moab, puisque sa frontière c’est l’Arnon.
19 και απεστειλεν ισραηλ αγγελους προς σηων βασιλεα εσεβων τον αμορραιον και ειπεν αυτω ισραηλ παρελευσομαι δια της γης σου εως του τοπου μου	19 “Ensuite Israël envoya des messagers à Sihon, roi des Amorites, qui régnait à Heshbon. Israël lui dit: ‘Laisse-nous traverser ton pays jusqu’au lieu où je vais.’
20 και ουκ ηθελησεν σηων διελθειν τον ισραηλ δια των οριων αυτου και συνηγαγεν σηων παντα τον λαον αυτου και παρενεβαλεν εις ιασσα και επολεμησεν μετα ισραηλ	20 Mais Sihon refusa de laisser Israël traverser son pays. Sihon rassembla même tous ses gens, ils montèrent leur camp à Yahas et engagèrent le combat contre Israël.
21 και παρεδωκεν κυριος ο θεος ισραηλ τον σηων και παντα τον λαον αυτου εν χειρι ισραηλ και επαταξεν αυτους και εκληρονομησεν ισραηλ πασαν την γην του αμορραιου του κατοικουντος εν τη γη	21 Yahvé, le Dieu d’Israël, livra Sihon et toute son armée entre les mains d’Israël qui les écrasa. Et Israël s’empara de tout le pays des Amorites qui habitaient la région.
22 και εκληρονομησεν παν το οριον του αμορραιου απο αρνων και εως του ιαβοκ και απο της ερημου και εως του ιορδανου	22 Ensuite, il conquit tout le territoire des Amorites, depuis l’Arnon jusqu’au Yabok, et depuis le désert jusqu’au Jourdain.
23 και νυν κυριος ο θεος ισραηλ εξηρεν τον αμορραιον εκ προσωπου του λαου αυτου ισραηλ και συ κληρονομησεις αυτον επι σου	23 “Maintenant que Yahvé, le Dieu d’Israël, a dépossédé les Amorites en faveur de son peuple, tu voudrais à ton tour déposséder Israël?
24 ουχι οσα κατεκληρονομησεν σοι χαμως ο θεος σου αυτα κληρονομησεις και παντα οσα κατεκληρονομησεν κυριος ο θεος ημων απο προσωπου ημων αυτα κληρονομησομεν	24 Si tu te considères propriétaire de ce que Kémoch, ton dieu, t’a donné, pourquoi veux-tu nous prendre ce que Yahvé notre Dieu nous a donné?
25 και νυν μη κρεισσων ει συ του βαλακ υιου σεπφωρ βασιλεως μωαβ μη μαχη εμαχεσατο μετα ισραηλ η πολεμων επολεμησεν αυτοις	25 Te crois-tu plus fort que Balak, fils de Sipor, le roi de Moab? A-t-il pu résister à Israël? A-t-il pu triompher de lui?
26 εν τω οικω ισραηλ εν εσεβων και εν ταις θυγατρασιν αυτης και εν ιαζηρ και εν ταις θυγατρασιν αυτης και εν πασαις ταις πολεσιν ταις παρα τον ιορδανην τριακοσια ετη τι οτι ουκ ερρυσαντο αυτους εν τω καιρω εκεινω	26 Voici plus de 300 ans qu’Israël habite à Heshbon et dans ses dépendances, dans Aroër et ses dépendances et dans toutes les villes qui sont sur les bords de l’Arnon. Pourquoi ne les avez-vous pas libérées durant tout ce temps?
27 και εγω ουχ ημαρτον σοι και συ ποιεις μετ' εμου πονηριαν του πολεμησαι εν εμοι κριναι κυριος ο κρινων σημερον ανα μεσον υιων ισραηλ και ανα μεσον υιων αμμων	27 Je ne t’ai pas fait de tort, c’est toi qui as mal agi envers moi en me faisant la guerre. Que Yahvé, le Juge, juge aujourd’hui entre les Israélites et les Ammonites.”
28 και ουκ εισηκουσεν βασιλευς υιων αμμων και ουκ εισηκουσεν των λογων ιεφθαε ων απεστειλεν προς αυτον	28 Mais le roi des Ammonites n’écouta pas les paroles que Jephté lui adressait.
29 και εγενηθη επι ιεφθαε πνευμα κυριου και διεβη την γην γαλααδ και τον μανασση και διεβη την σκοπιαν γαλααδ και απο σκοπιας γαλααδ εις το περαν υιων αμμων	29 L’esprit de Yahvé s’empara de Jephté. Il traversa Galaad et Manassé, puis il passa par Mispa-de-Galaad et, de Mispa-de-Galaad, arriva chez les Ammonites.
30 και ηυξατο ιεφθαε ευχην τω κυριω και ειπεν εαν παραδωσει παραδως μοι τους υιους αμμων εν χειρι μου	30 Il fit ce vœu à Yahvé: “Si tu livres les Ammonites entre mes mains,
31 και εσται ος αν εξελθη εκ των θυρων του οικου μου εις απαντησιν μου εν τω επιστρεψαι με εν ειρηνη απο των υιων αμμων και εσται τω κυριω και ανοισω αυτον ολοκαυτωμα	31 le premier qui passera la porte de ma maison pour venir à ma rencontre après ma victoire sur les Ammonites, il sera pour Yahvé et je le sacrifierai par le feu.”
32 και διεβη ιεφθαε προς τους υιους αμμων του πολεμησαι προς αυτους και παρεδωκεν αυτους κυριος εν χειρι αυτου	32 Jephté passa donc sur les terres des Ammonites pour les combattre, et Yahvé les livra entre ses mains.
33 και επαταξεν αυτους απο αροηρ και εως του ελθειν εις σεμωιθ εικοσι πολεις εως αβελ αμπελωνων πληγην μεγαλην σφοδρα και ενετραπησαν οι υιοι αμμων απο προσωπου υιων ισραηλ	33 Il les battit depuis Aroër jusqu’aux environs de Minnit (il s’empara donc de 20 villes) et jusqu’à Abel-Kéramim. Ce fut une très grande défaite pour les Ammonites, ils furent dès lors soumis aux Israélites.
34 και ηλθεν ιεφθαε εις μασσηφα εις τον οικον αυτου και ιδου η θυγατηρ αυτου εξεπορευετο εις απαντησιν αυτου εν τυμπανοις και χοροις και αυτη μονογενης αυτω αγαπητη και ουκ εστιν αυτω πλην αυτης υιος η θυγατηρ	34 Or, lorsque Jephté regagnait sa maison à Mispa, sa fille sortit à sa rencontre avec des tambourins et des chœurs. Elle était son unique enfant; en dehors d’elle il n’avait ni fils ni fille.
35 και εγενηθη ηνικα ειδεν αυτην και διερρηξεν τα ιματια αυτου και ειπεν οιμμοι θυγατερ μου εμπεποδοστατηκας με εις σκωλον εγενου εν οφθαλμοις μου εγω δε ηνοιξα το στομα μου περι σου προς κυριον και ου δυνησομαι αποστρεψαι	35 Quand il l’aperçut, il déchira ses vêtements et dit: “Ah, ma fille, tu me mets par terre! Et c’est toi qui viens m’apporter le malheur! J’ai promis à Yahvé sans réfléchir, et maintenant je ne puis revenir en arrière.”
36 και ειπεν προς αυτον πατερ μου ει εν εμοι ηνοιξας το στομα σου προς κυριον ποιει μοι ον τροπον εξηλθεν εκ του στοματος σου ανθ' ων εποιησεν σοι κυριος εκδικησεις εκ των εχθρων σου εκ των υιων αμμων	36 Elle lui répondit: “Mon père, puisque Yahvé a tiré vengeance de tes ennemis, les Ammonites, même si tu as promis trop vite à Yahvé, tu dois agir envers moi selon la parole qui est sortie de ta bouche.”
37 και ειπεν προς τον πατερα αυτης και ποιησον μοι το ρημα τουτο εασον με δυο μηνας και πορευσομαι και καταβησομαι επι τα ορη και κλαυσομαι επι τα παρθενια μου και εγω και αι συνεταιριδες μου	37 Et elle dit à son père: “Accorde-moi ceci: Laisse-moi un délai de deux mois pour que j’aille errer sur les monts avec mes compagnes et pleurer cette mort quand je suis encore vierge.”
38 και ειπεν πορευου και εξαπεστειλεν αυτην δυο μηνας και επορευθη αυτη και αι συνεταιριδες αυτης και εκλαυσεν επι τα παρθενια αυτης επι τα ορη	38 Il lui répondit: “Va!” et il la laissa partir pour deux mois. Elle s’en alla donc avec ses compagnes pour pleurer sur les monts cette mort quand elle était encore vierge.
39 και εγενετο μετα τελος δυο μηνων και ανεκαμψεν προς τον πατερα αυτης και επετελεσεν ιεφθαε την ευχην αυτου ην ηυξατο και αυτη ουκ εγνω ανδρα και εγενηθη εις προσταγμα εν ισραηλ	39 Au bout de deux mois elle revint vers son père, et il accomplit envers elle le vœu qu’il avait fait. Elle n’avait pas connu d’homme. Depuis c’est une coutume en Israël
40 εξ ημερων εις ημερας συνεπορευοντο αι θυγατερες ισραηλ θρηνειν την θυγατερα ιεφθαε του γαλααδιτου τεσσαρας ημερας εν τω ενιαυτω	40 que chaque année les filles d’Israël aillent se lamenter sur la fille de Jephté de Galaad.