1 και νυν η εντολη αυτη προς υμας οι ιερεις | 1 E ora a voi, o sacerdoti, questo avvertimento! |
2 εαν μη ακουσητε και εαν μη θησθε εις την καρδιαν υμων του δουναι δοξαν τω ονοματι μου λεγει κυριος παντοκρατωρ και εξαποστελω εφ' υμας την καταραν και επικαταρασομαι την ευλογιαν υμων και καταρασομαι αυτην και διασκεδασω την ευλογιαν υμων και ουκ εσται εν υμιν οτι υμεις ου τιθεσθε εις την καρδιαν υμων | 2 Se non date ascolto e non vi date premura di dar gloria al mio nome, dice il Signore degli eserciti, scaglierò contro di voi la maledizione, muterò in maledizione la vostra benedizione! Anzi l'ho già mutata in maledizione, perché nessuno di voi si prende premura. |
3 ιδου εγω αφοριζω υμιν τον ωμον και σκορπιω ηνυστρον επι τα προσωπα υμων ηνυστρον εορτων υμων και λημψομαι υμας εις το αυτο | 3 Ecco, io vi spezzo il braccio e spargo il letame sopra le vostre facce, il letame delle vostre solennità, e vi spazzo via con quello! |
4 και επιγνωσεσθε διοτι εγω εξαπεσταλκα προς υμας την εντολην ταυτην του ειναι την διαθηκην μου προς τους λευιτας λεγει κυριος παντοκρατωρ | 4 E conoscerete che io vi invio questo avvertimento perché non resti l'alleanza mia con Levi, dice il Signore degli eserciti. |
5 η διαθηκη μου ην μετ' αυτου της ζωης και της ειρηνης και εδωκα αυτω εν φοβω φοβεισθαι με και απο προσωπου ονοματος μου στελλεσθαι αυτον | 5 La mia alleanza era con lui: vita e prosperità, che io gli concessi; timore, ed egli mi riverì e davanti al mio nome ebbe rispetto! |
6 νομος αληθειας ην εν τω στοματι αυτου και αδικια ουχ ευρεθη εν χειλεσιν αυτου εν ειρηνη κατευθυνων επορευθη μετ' εμου και πολλους επεστρεψεν απο αδικιας | 6 Un insegnamento fedele era nella sua bocca e falsità non si trovò sulle sue labbra. Nell'integrità e rettitudine camminò con me e molti ritrasse dal male! |
7 οτι χειλη ιερεως φυλαξεται γνωσιν και νομον εκζητησουσιν εκ στοματος αυτου διοτι αγγελος κυριου παντοκρατορος εστιν | 7 Sì, le labbra del sacerdote custodiscono la scienza e l'insegnamento si ricerca dalla sua bocca. Sì, egli è il messaggero del Signore degli eserciti. |
8 υμεις δε εξεκλινατε εκ της οδου και πολλους ησθενησατε εν νομω διεφθειρατε την διαθηκην του λευι λεγει κυριος παντοκρατωρ | 8 Voi invece deviate dal mio cammino e molti fate inciampare con l'insegnamento; avete infranto l'alleanza di Levi, dice il Signore degli eserciti. |
9 καγω δεδωκα υμας εξουδενωμενους και παρειμενους εις παντα τα εθνη ανθ' ων υμεις ουκ εφυλαξασθε τας οδους μου αλλα ελαμβανετε προσωπα εν νομω | 9 Io pure vi rendo spregevoli e ignobili davanti a tutto il popolo, perché non custodite le mie vie e non v'interessate dell'insegnamento. |
10 ουχι θεος εις εκτισεν υμας ουχι πατηρ εις παντων υμων τι οτι εγκατελιπετε εκαστος τον αδελφον αυτου του βεβηλωσαι την διαθηκην των πατερων υμων | 10 Non è uno il padre di tutti noi? Non ci ha creato un unico Dio? Perché dunque ci tradiamo l'un l'altro, profanando l'alleanza dei nostri padri? |
11 εγκατελειφθη ιουδας και βδελυγμα εγενετο εν τω ισραηλ και εν ιερουσαλημ διοτι εβεβηλωσεν ιουδας τα αγια κυριου εν οις ηγαπησεν και επετηδευσεν εις θεους αλλοτριους | 11 Giuda ha compiuto un tradimento, un'abominazione s'è fatta in Israele e in Gerusalemme. Giuda ha profanato il santuario prediletto dal Signore, ha sposato la figlia di un dio straniero. |
12 εξολεθρευσει κυριος τον ανθρωπον τον ποιουντα ταυτα εως και ταπεινωθη εκ σκηνωματων ιακωβ και εκ προσαγοντων θυσιαν τω κυριω παντοκρατορι | 12 Il Signore distrugga l'uomo che fa questo, chiunque egli sia, dalle tende di Giacobbe e da chi presenta l'offerta al Signore degli eserciti. |
13 και ταυτα α εμισουν εποιειτε εκαλυπτετε δακρυσιν το θυσιαστηριον κυριου και κλαυθμω και στεναγμω εκ κοπων ετι αξιον επιβλεψαι εις θυσιαν η λαβειν δεκτον εκ των χειρων υμων | 13 Anche quest'altra cosa fate: ricoprite di lacrime, di pianti e di lamenti l'altare del Signore, perché non si volge più alla vostra offerta né più la gradisce dalle vostre mani! |
14 και ειπατε ενεκεν τινος οτι κυριος διεμαρτυρατο ανα μεσον σου και ανα μεσον γυναικος νεοτητος σου ην εγκατελιπες και αυτη κοινωνος σου και γυνη διαθηκης σου | 14 E vi domandate: "Perché?". Perché il Signore è testimone tra te e la donna della tua giovinezza che tu perfidamente tradisci, benché ella sia tua consorte e la donna del tuo patto! |
15 και ουκ αλλος εποιησεν και υπολειμμα πνευματος αυτου και ειπατε τι αλλο αλλ' η σπερμα ζητει ο θεος και φυλαξασθε εν τω πνευματι υμων και γυναικα νεοτητος σου μη εγκαταλιπης | 15 E non ha egli fatto un essere solo, di carne in cui è spirito? E che cosa cerca quest'essere unico? Una posterità donata da Dio. Vegliate dunque sul vostro spirito e non tradire la donna della tua giovinezza. |
16 αλλα εαν μισησας εξαποστειλης λεγει κυριος ο θεος του ισραηλ και καλυψει ασεβεια επι τα ενθυμηματα σου λεγει κυριος παντοκρατωρ και φυλαξασθε εν τω πνευματι υμων και ου μη εγκαταλιπητε | 16 Io infatti odio il ripudio, dice il Signore, Dio d'Israele, e chi copre d'ingiustizia la sua veste, dice il Signore degli eserciti. Vegliate dunque sul vostro spirito e non tradite! |
17 οι παροξυνοντες τον θεον εν τοις λογοις υμων και ειπατε εν τινι παρωξυναμεν αυτον εν τω λεγειν υμας πας ποιων πονηρον καλον ενωπιον κυριου και εν αυτοις αυτος ευδοκησεν και που εστιν ο θεος της δικαιοσυνης | 17 Voi stancate il Signore con i vostri discorsi. Voi chiedete: "Perché lo stanchiamo?". Perché dite: "Chiunque fa il male è buono agli occhi del Signore; in essi si compiace!", oppure: "Dov'è Dio giudice?". |