1 επι της φυλακης μου στησομαι και επιβησομαι επι πετραν και αποσκοπευσω του ιδειν τι λαλησει εν εμοι και τι αποκριθω επι τον ελεγχον μου | 1 Je veux rester à mon poste de garde, debout sur le rempart, en éveil; je verrai ce que me dit Yahvé, ce qu’il répondra à mes reproches. |
2 και απεκριθη προς με κυριος και ειπεν γραψον ορασιν και σαφως επι πυξιον οπως διωκη ο αναγινωσκων αυτα | 2 Alors Yahvé m’a répondu, il m’a dit: “Écris cette vision, grave-la sur des tablettes, qu’elle se lise facilement. |
3 διοτι ετι ορασις εις καιρον και ανατελει εις περας και ουκ εις κενον εαν υστερηση υπομεινον αυτον οτι ερχομενος ηξει και ου μη χρονιση | 3 Cette vision attend son heure, elle arrivera à son terme et ne décevra pas. Si elle tarde, attends-la, car elle viendra sûrement et ne prendra pas de retard. |
4 εαν υποστειληται ουκ ευδοκει η ψυχη μου εν αυτω ο δε δικαιος εκ πιστεως μου ζησεται | 4 Voici: Celui qui vacille n’aura jamais ma faveur, mais le juste par sa fidélité vivra. |
5 ο δε κατοινωμενος και καταφρονητης ανηρ αλαζων ουδεν μη περανη ος επλατυνεν καθως ο αδης την ψυχην αυτου και ουτος ως θανατος ουκ εμπιπλαμενος και επισυναξει επ' αυτον παντα τα εθνη και εισδεξεται προς αυτον παντας τους λαους | 5 En vérité, la richesse est trompeuse; l’homme est un insensé, il ne gagne rien s’il a son appétit vaste comme le gouffre, s’il devient insatiable autant que la mort, s’il engloutit toutes les nations et ramasse chez lui tous les peuples. |
6 ουχι ταυτα παντα παραβολην κατ' αυτου λημψονται και προβλημα εις διηγησιν αυτου και ερουσιν ουαι ο πληθυνων εαυτω τα ουκ οντα αυτου εως τινος και βαρυνων τον κλοιον αυτου στιβαρως | 6 Un jour on le donnera en exemple et tous se moqueront de lui. On lui chantera cette chanson: “Malheur à celui qui amasse ce qui n’est pas à lui: il ne cesse d’accumuler les dettes. |
7 οτι εξαιφνης αναστησονται δακνοντες αυτον και εκνηψουσιν οι επιβουλοι σου και εση εις διαρπαγην αυτοις | 7 Soudain apparaîtront tes créanciers, certains vont s’éveiller qui te prendront tout. |
8 διοτι συ εσκυλευσας εθνη πολλα σκυλευσουσιν σε παντες οι υπολελειμμενοι λαοι δι' αιματα ανθρωπων και ασεβειας γης και πολεως και παντων των κατοικουντων αυτην | 8 Toi qui as dépouillé beaucoup de nations, tu seras dépouillé par ce qui reste de peuples. Car tu as versé du sang humain, tu as fait violence à la terre, à la cité, à tous ses habitants. |
9 ω ο πλεονεκτων πλεονεξιαν κακην τω οικω αυτου του ταξαι εις υψος νοσσιαν αυτου του εκσπασθηναι εκ χειρος κακων | 9 Malheur à qui gagne pour les siens des biens mal acquis, pour placer bien haut son repaire, espérant ainsi échapper au malheur: |
10 εβουλευσω αισχυνην τω οικω σου συνεπερανας λαους πολλους και εξημαρτεν η ψυχη σου | 10 c’est la honte que tu as amenée sur ta maison. Quand tu détruisais tant de peuples, tu attentais à ta propre vie. |
11 διοτι λιθος εκ τοιχου βοησεται και κανθαρος εκ ξυλου φθεγξεται αυτα | 11 Oui, la pierre crie dans ton mur, et de ta charpente le bois lui répond. |
12 ουαι ο οικοδομων πολιν εν αιμασιν και ετοιμαζων πολιν εν αδικιαις | 12 Malheur à celui qui bâtit une ville avec le sang, qui fonde une cité sur l’injustice. |
13 ου ταυτα εστιν παρα κυριου παντοκρατορος και εξελιπον λαοι ικανοι εν πυρι και εθνη πολλα ωλιγοψυχησαν | 13 Yahvé Sabaot l’a voulu ainsi: que les peuples se fatiguent pour de la fumée, que les nations s’épuisent pour du rien. |
14 οτι πλησθησεται η γη του γνωναι την δοξαν κυριου ως υδωρ κατακαλυψει αυτους | 14 NO TEXT |
15 ω ο ποτιζων τον πλησιον αυτου ανατροπη θολερα και μεθυσκων οπως επιβλεπη επι τα σπηλαια αυτων | 15 Malheur à qui fait boire à ses voisins le poison, jusqu’à l’enivrer, pour s’amuser ensuite de sa nudité. |
16 πλησμονην ατιμιας εκ δοξης πιε και συ και διασαλευθητι και σεισθητι εκυκλωσεν επι σε ποτηριον δεξιας κυριου και συνηχθη ατιμια επι την δοξαν σου | 16 Tu seras rassasié maintenant, de honte et non de gloire; bois donc à ton tour et sois pris d’ivresse! La main de Yahvé retournera sur toi la coupe, et la honte couvrira ta gloire. |
17 διοτι ασεβεια του λιβανου καλυψει σε και ταλαιπωρια θηριων πτοησει σε δια αιματα ανθρωπων και ασεβειας γης και πολεως και παντων των κατοικουντων αυτην | 17 Oui, la violence que tu as faite au Liban avec ses bêtes massacrées retombera sur toi et tu connaîtras la terreur, à cause du sang des hommes et de la violence que tu as faite à la terre, à la cité et à tous ceux qui l’habitent. |
18 τι ωφελει γλυπτον οτι εγλυψαν αυτο επλασαν αυτο χωνευμα φαντασιαν ψευδη οτι πεποιθεν ο πλασας επι το πλασμα αυτου του ποιησαι ειδωλα κωφα | 18 2:19 Malheur à celui qui dit à un morceau de bois: “Éveille-toi”, et à la pierre silencieuse: “Réveille-toi”. Elle est plaquée d’or et d’argent mais elle n’aura pas de souffle. |
19 ουαι ο λεγων τω ξυλω εκνηψον εξεγερθητι και τω λιθω υψωθητι και αυτο εστιν φαντασια τουτο δε εστιν ελασμα χρυσιου και αργυριου και παν πνευμα ουκ εστιν εν αυτω | 19 2:18 À quoi sert une idole, pour qu’on en fabrique ainsi? Image de métal fondu, objet menteur. Comment celui qui la fabrique peut-il mettre en elle sa confiance? Ce ne sont que des idoles muettes. |
20 ο δε κυριος εν ναω αγιω αυτου ευλαβεισθω απο προσωπου αυτου πασα η γη | 20 Mais Yahvé habite dans son Temple saint: terre entière, fais silence devant lui! |