1 διοτι νηπιος ισραηλ και εγω ηγαπησα αυτον και εξ αιγυπτου μετεκαλεσα τα τεκνα αυτου | 1 Sì come passò la mattina, così passò lo re d' Israel. Però che Israel fu fanciullo, e io lo amai; e chiamai lo mio figliuolo d' Egitto. |
2 καθως μετεκαλεσα αυτους ουτως απωχοντο εκ προσωπου μου αυτοι τοις βααλιμ εθυον και τοις γλυπτοις εθυμιων | 2 E chiamarono loro; così loro si partirono dalla loro faccia; sacrificavano a Baalim (cioè a quello idolo) e alli altri iddii. |
3 και εγω συνεποδισα τον εφραιμ ανελαβον αυτον επι τον βραχιονα μου και ουκ εγνωσαν οτι ιαμαι αυτους | 3 E io, come bailo di Efraim, li portava nelle mie braccia; e non seppono ch' io li curassi. |
4 εν διαφθορα ανθρωπων εξετεινα αυτους εν δεσμοις αγαπησεως μου και εσομαι αυτοις ως ραπιζων ανθρωπος επι τας σιαγονας αυτου και επιβλεψομαι προς αυτον δυνησομαι αυτω | 4 Io li tirerò colli funicelli di Adamo, e collo legame di caritade; e sarò loro come uno allegro giogo sopra le loro mascelle; e inchina'mi a lui, acciò ch' egli mangiasse, |
5 κατωκησεν εφραιμ εν αιγυπτω και ασσουρ αυτος βασιλευς αυτου οτι ουκ ηθελησεν επιστρεψαι | 5 e non ritornasse nella terra d' Egitto: è Assur lo suo re, per che non vollono ritornare. |
6 και ησθενησεν ρομφαια εν ταις πολεσιν αυτου και κατεπαυσεν εν ταις χερσιν αυτου και φαγονται εκ των διαβουλιων αυτων | 6 E incominciò lo coltello nelle sue cittadi, e consumerà li suoi eletti, e mangerà li suoi capi. |
7 και ο λαος αυτου επικρεμαμενος εκ της κατοικιας αυτου και ο θεος επι τα τιμια αυτου θυμωθησεται και ου μη υψωση αυτον | 7 E lo mio popolo prenderà alla mia rendita; e sarà posto a loro lo giogo insieme, lo quale non sarà tolto via. |
8 τι σε διαθω εφραιμ υπερασπιω σου ισραηλ τι σε διαθω ως αδαμα θησομαι σε και ως σεβωιμ μετεστραφη η καρδια μου εν τω αυτω συνεταραχθη η μεταμελεια μου | 8 Come darò io te, Efraim? (e combatterò) e come difenderò io te, Israel? Or come porrò io te come Adama e come Seboim? Lo mio cuore è rivolto in me, e la mia penitenza sì è turbata (in me). |
9 ου μη ποιησω κατα την οργην του θυμου μου ου μη εγκαταλιπω του εξαλειφθηναι τον εφραιμ διοτι θεος εγω ειμι και ουκ ανθρωπος εν σοι αγιος και ουκ εισελευσομαι εις πολιν | 9 Io non farò lo furore della mia ira, e non mi convertirò per dispergere Efraim; però ch' io sono Iddio, e non uomo; io sono santo nel mezzo di te, e non entrerò nella cittade. |
10 οπισω κυριου πορευσομαι ως λεων ερευξεται οτι αυτος ωρυσεται και εκστησονται τεκνα υδατων | 10 E loro anderanno dopo lo Signore, e ruggirà come lo leone; però ch' elli ruggirà, e temeranno li figliuoli dello mare. |
11 και εκστησονται ως ορνεον εξ αιγυπτου και ως περιστερα εκ γης ασσυριων και αποκαταστησω αυτους εις τους οικους αυτων λεγει κυριος | 11 E voleranno (a me) come uccelli d' Egitto, e come colomba della terra di quelli di Siria; e allogherolli nelle loro case, dice lo Signore Iddio. |
| 12 Efraim attorniò me nelle mercatanzie, e Israel nello inganno; e Giuda testimonio discese con Dio, e con li santi fedele. |