1 τοις πασιν χρονος και καιρος τω παντι πραγματι υπο τον ουρανον | 1 There is an appointed time for everything, and a time for every affair under the heavens. |
2 καιρος του τεκειν και καιρος του αποθανειν καιρος του φυτευσαι και καιρος του εκτιλαι πεφυτευμενον | 2 A time to be born, and a time to die; a time to plant, and a time to uproot the plant. |
3 καιρος του αποκτειναι και καιρος του ιασασθαι καιρος του καθελειν και καιρος του οικοδομησαι | 3 A time to kill, and a time to heal; a time to tear down, and a time to build. |
4 καιρος του κλαυσαι και καιρος του γελασαι καιρος του κοψασθαι και καιρος του ορχησασθαι | 4 A time to weep, and a time to laugh; a time to mourn, and a time to dance. |
5 καιρος του βαλειν λιθους και καιρος του συναγαγειν λιθους καιρος του περιλαβειν και καιρος του μακρυνθηναι απο περιλημψεως | 5 A time to scatter stones, and a time to gather them; a time to embrace, and a time to be far from embraces. |
6 καιρος του ζητησαι και καιρος του απολεσαι καιρος του φυλαξαι και καιρος του εκβαλειν | 6 A time to seek, and a time to lose; a time to keep, and a time to cast away. |
7 καιρος του ρηξαι και καιρος του ραψαι καιρος του σιγαν και καιρος του λαλειν | 7 A time to rend, and a time to sew; a time to be silent, and a time to speak. |
8 καιρος του φιλησαι και καιρος του μισησαι καιρος πολεμου και καιρος ειρηνης | 8 A time to love, and a time to hate; a time of war, and a time of peace. |
9 τις περισσεια του ποιουντος εν οις αυτος μοχθει | 9 What advantage has the worker from his toil? |
10 ειδον συν τον περισπασμον ον εδωκεν ο θεος τοις υιοις του ανθρωπου του περισπασθαι εν αυτω | 10 I have considered the task which God has appointed for men to be busied about. |
11 συν τα παντα εποιησεν καλα εν καιρω αυτου και γε συν τον αιωνα εδωκεν εν καρδια αυτων οπως μη ευρη ο ανθρωπος το ποιημα ο εποιησεν ο θεος απ' αρχης και μεχρι τελους | 11 He has made everything appropriate to its time, and has put the timeless into their hearts, without men's ever discovering, from beginning to end, the work which God has done. |
12 εγνων οτι ουκ εστιν αγαθον εν αυτοις ει μη του ευφρανθηναι και του ποιειν αγαθον εν ζωη αυτου | 12 I recognized that there is nothing better than to be glad and to do well during life. |
13 και γε πας ο ανθρωπος ος φαγεται και πιεται και ιδη αγαθον εν παντι μοχθω αυτου δομα θεου εστιν | 13 For every man, moreover, to eat and drink and enjoy the fruit of all his labor is a gift of God. |
14 εγνων οτι παντα οσα εποιησεν ο θεος αυτα εσται εις τον αιωνα επ' αυτω ουκ εστιν προσθειναι και απ' αυτου ουκ εστιν αφελειν και ο θεος εποιησεν ινα φοβηθωσιν απο προσωπου αυτου | 14 I recognized that whatever God does will endure forever; there is no adding to it, or taking from it. Thus has God done that he may be revered. |
15 το γενομενον ηδη εστιν και οσα του γινεσθαι ηδη γεγονεν και ο θεος ζητησει τον διωκομενον | 15 What now is has already been; what is to be, already is; and God restores what would otherwise be displaced. |
16 και ετι ειδον υπο τον ηλιον τοπον της κρισεως εκει ο ασεβης και τοπον του δικαιου εκει ο ασεβης | 16 And still under the sun in the judgment place I saw wickedness, and in the seat of justice, iniquity. |
17 ειπα εγω εν καρδια μου συν τον δικαιον και συν τον ασεβη κρινει ο θεος οτι καιρος τω παντι πραγματι και επι παντι τω ποιηματι | 17 And I said to myself, both the just and the wicked God will judge, since there is a time for every affair and on every work a judgment. |
18 εκει ειπα εγω εν καρδια μου περι λαλιας υιων του ανθρωπου οτι διακρινει αυτους ο θεος και του δειξαι οτι αυτοι κτηνη εισιν και γε αυτοις | 18 I said to myself: As for the children of men, it is God's way of testing them and of showing that they are in themselves like beasts. |
19 οτι συναντημα υιων του ανθρωπου και συναντημα του κτηνους συναντημα εν αυτοις ως ο θανατος τουτου ουτως ο θανατος τουτου και πνευμα εν τοις πασιν και τι επερισσευσεν ο ανθρωπος παρα το κτηνος ουδεν οτι τα παντα ματαιοτης | 19 For the lot of man and of beast is one lot; the one dies as well as the other. Both have the same life-breath, and man has no advantage over the beast; but all is vanity. |
20 τα παντα πορευεται εις τοπον ενα τα παντα εγενετο απο του χοος και τα παντα επιστρεφει εις τον χουν | 20 Both go to the same place; both were made from the dust, and to the dust they both return. |
21 και τις οιδεν πνευμα υιων του ανθρωπου ει αναβαινει αυτο εις ανω και πνευμα του κτηνους ει καταβαινει αυτο κατω εις γην | 21 Who knows if the life-breath of the children of men goes upward and the life-breath of beasts goes earthward? |
22 και ειδον οτι ουκ εστιν αγαθον ει μη ο ευφρανθησεται ο ανθρωπος εν ποιημασιν αυτου οτι αυτο μερις αυτου οτι τις αξει αυτον του ιδειν εν ω εαν γενηται μετ' αυτον | 22 And I saw that there is nothing better for a man than to rejoice in his work; for this is his lot. Who will let him see what is to come after him? |