1 οι εμοι λογοι ειρηνται υπο θεου βασιλεως χρηματισμος ον επαιδευσεν η μητηρ αυτου | 1 Come la neve all'estate e come la pioggia alla messe, così lo stolto è indegno della gloria. |
2 τι τεκνον τηρησεις τι ρησεις θεου πρωτογενες σοι λεγω υιε τι τεκνον εμης κοιλιας τι τεκνον εμων ευχων | 2 Come il passero svolazza, come la rondine vola via, così la maledizione senza motivo non ha effetto. |
3 μη δως γυναιξι σον πλουτον και τον σον νουν και βιον εις υστεροβουλιαν | 3 Briglia al cavallo, freno all'asino e bastone per il dorso degli stolti. |
4 μετα βουλης παντα ποιει μετα βουλης οινοποτει οι δυνασται θυμωδεις εισιν οινον δε μη πινετωσαν | 4 Non risponder allo stolto secondo la sua stoltezza, altrimenti rassomigli a lui pure tu. |
5 ινα μη πιοντες επιλαθωνται της σοφιας και ορθα κριναι ου μη δυνωνται τους ασθενεις | 5 Rispondi allo stolto per la sua stoltezza, perché non si creda di esser saggio. |
6 διδοτε μεθην τοις εν λυπαις και οινον πινειν τοις εν οδυναις | 6 Si mutila i piedi, beve la violenza chi invia un messaggio per mezzo di uno stolto. |
7 ινα επιλαθωνται της πενιας και των πονων μη μνησθωσιν ετι | 7 Vacillano le ginocchia dello sciancato e il proverbio sulla bocca degli stolti. |
8 ανοιγε σον στομα λογω θεου και κρινε παντας υγιως | 8 Come uno che mette una pietra nella fionda, così è chi dà gloria allo stolto. |
9 ανοιγε σον στομα και κρινε δικαιως διακρινε δε πενητα και ασθενη | 9 Una spina cresce nella mano dell'ubriacone: il proverbio nella bocca degli stolti. |
10 γυναικα ανδρειαν τις ευρησει τιμιωτερα δε εστιν λιθων πολυτελων η τοιαυτη | 10 Un arciere che ferisce ogni passante è colui che ingaggia uno stolto. |
11 θαρσει επ' αυτη η καρδια του ανδρος αυτης η τοιαυτη καλων σκυλων ουκ απορησει | 11 Come un cane ritorna al suo vomito, lo stolto ripete la sua stoltezza. |
12 ενεργει γαρ τω ανδρι αγαθα παντα τον βιον | 12 Vedi uno che si crede di esser saggio? C'è da sperar più dallo stolto che da lui. |
13 μηρυομενη ερια και λινον εποιησεν ευχρηστον ταις χερσιν αυτης | 13 Dice il pigro: "C'è una fiera nella strada, un leone è nelle vie!". |
14 εγενετο ωσει ναυς εμπορευομενη μακροθεν συναγει δε αυτη τον βιον | 14 La porta gira sul suo cardine e il pigro sul suo letto. |
15 και ανισταται εκ νυκτων και εδωκεν βρωματα τω οικω και εργα ταις θεραπαιναις | 15 Allunga il pigro la sua mano al piatto, ma fa fatica a portarla alla sua bocca. |
16 θεωρησασα γεωργιον επριατο απο δε καρπων χειρων αυτης κατεφυτευσεν κτημα | 16 Il pigro si reputa più saggio di sette che rispondono con senno. |
17 αναζωσαμενη ισχυρως την οσφυν αυτης ηρεισεν τους βραχιονας αυτης εις εργον | 17 Come chi prende per la coda il can che passa è chi si impiccia di una lite altrui. |
18 εγευσατο οτι καλον εστιν το εργαζεσθαι και ουκ αποσβεννυται ολην την νυκτα ο λυχνος αυτης | 18 Come colui che per fare il pazzo tira giavellotti, frecce e morte, |
19 τους πηχεις αυτης εκτεινει επι τα συμφεροντα τας δε χειρας αυτης ερειδει εις ατρακτον | 19 così è colui che mente al suo prossimo e dice: "Non mi posso divertire?". |
20 χειρας δε αυτης διηνοιξεν πενητι καρπον δε εξετεινεν πτωχω | 20 Finisce la legna, il fuoco si spegne; non c'è denigratore, la collera si placa. |
21 ου φροντιζει των εν οικω ο ανηρ αυτης οταν που χρονιζη παντες γαρ οι παρ' αυτης ενδιδυσκονται | 21 Carbone sulle braci e legna sopra il fuoco: è l'uomo rissoso che attizza sempre liti. |
22 δισσας χλαινας εποιησεν τω ανδρι αυτης εκ δε βυσσου και πορφυρας εαυτη ενδυματα | 22 Le parole del denigratore son cibi deliziosi che scendono fino al fondo delle viscere. |
23 περιβλεπτος δε γινεται εν πυλαις ο ανηρ αυτης ηνικα αν καθιση εν συνεδριω μετα των γεροντων κατοικων της γης | 23 Argento con scorie spalmato sulla creta: labbra ardenti e cuore malvagio. |
24 σινδονας εποιησεν και απεδοτο περιζωματα δε τοις χαναναιοις | 24 Chi odia si maschera con le sue labbra, ma cova nel suo intimo l'inganno. |
25 στομα αυτης διηνοιξεν προσεχοντως και εννομως και ταξιν εστειλατο τη γλωσση αυτης | 25 Se aggrazia la sua voce non gli credere: perché ci son sette obbrobri nel suo cuore. |
26 ισχυν και ευπρεπειαν ενεδυσατο και ευφρανθη εν ημεραις εσχαταις | 26 Può nascondersi l'odio con la dissimulazione: ma la sua malizia si svelerà nell'assemblea. |
27 στεγναι διατριβαι οικων αυτης σιτα δε οκνηρα ουκ εφαγεν | 27 Chi scava una fossa ci cade e una pietra ricade su chi la rotola. |
28 το στομα δε ανοιγει σοφως και νομοθεσμως η δε ελεημοσυνη αυτης ανεστησεν τα τεκνα αυτης και επλουτησαν και ο ανηρ αυτης ηνεσεν αυτην | 28 Una lingua bugiarda odia chi ferisce e una bocca sdolcinata produce la rovina. |
29 πολλαι θυγατερες εκτησαντο πλουτον πολλαι εποιησαν δυνατα συ δε υπερκεισαι και υπερηρας πασας | |
30 ψευδεις αρεσκειαι και ματαιον καλλος γυναικος γυνη γαρ συνετη ευλογειται φοβον δε κυριου αυτη αινειτω | |
31 δοτε αυτη απο καρπων χειρων αυτης και αινεισθω εν πυλαις ο ανηρ αυτης . | |