1 επικαλεσαι δε ει τις σοι υπακουσεται η ει τινα αγγελων αγιων οψη | 1 Grida, dunque! C'è forse qualcuno che ti risponde? A chi tra i santi ti rivolgerai? |
2 και γαρ αφρονα αναιρει οργη πεπλανημενον δε θανατοι ζηλος | 2 In verità, il dolore reca la morte allo stolto e la collera fa morire l'inesperto. |
3 εγω δε εωρακα αφρονας ριζαν βαλλοντας αλλ' ευθεως εβρωθη αυτων η διαιτα | 3 Ho visto l'insensato mettere radici, e subito vidi maledetta la sua dimora. |
4 πορρω γενοιντο οι υιοι αυτων απο σωτηριας κολαβρισθειησαν δε επι θυραις ησσονων και ουκ εσται ο εξαιρουμενος | 4 I suoi figli sono privi di aiuto, sono oppressi in tribunale senza difensore. |
5 α γαρ εκεινοι συνηγαγον δικαιοι εδονται αυτοι δε εκ κακων ουκ εξαιρετοι εσονται εκσιφωνισθειη αυτων η ισχυς | 5 Le loro messi le divora l'affamato, rubandole malgrado le siepi, e l'assetato ne inghiotte gli averi. |
6 ου γαρ μη εξελθη εκ της γης κοπος ουδε εξ ορεων αναβλαστησει πονος | 6 Certo, la sventura non nasce dal suolo e la disgrazia non germoglia dalla terra, |
7 αλλα ανθρωπος γενναται κοπω νεοσσοι δε γυπος τα υψηλα πετονται | 7 ma è l'uomo che genera la miseria, come le aquile volano in alto. |
8 ου μην δε αλλα εγω δεηθησομαι κυριου κυριον δε τον παντων δεσποτην επικαλεσομαι | 8 Quanto a me, mi rivolgerei a Dio, a Dio affiderei la mia causa, |
9 τον ποιουντα μεγαλα και ανεξιχνιαστα ενδοξα τε και εξαισια ων ουκ εστιν αριθμος | 9 a lui che compie prodigi insondabili e meraviglie senza numero, |
10 τον διδοντα υετον επι την γην αποστελλοντα υδωρ επι την υπ' ουρανον | 10 che manda la pioggia sulla terra e versa le acque sulle campagne; |
11 τον ποιουντα ταπεινους εις υψος και απολωλοτας εξεγειροντα | 11 innalza gli umili e gli afflitti solleva a prosperità. |
12 διαλλασσοντα βουλας πανουργων και ου μη ποιησουσιν αι χειρες αυτων αληθες | 12 Rende vani i piani degli astuti, così che le loro mani non realizzino le loro previsioni. |
13 ο καταλαμβανων σοφους εν τη φρονησει βουλην δε πολυπλοκων εξεστησεν | 13 Accalappia i sapienti nelle loro astuzie e fa abortire gli intrighi degli scaltri. |
14 ημερας συναντησεται αυτοις σκοτος το δε μεσημβρινον ψηλαφησαισαν ισα νυκτι | 14 In pieno giorno incappano nelle tenebre e a mezzogiorno brancolano come di notte. |
15 απολοιντο δε εν πολεμω αδυνατος δε εξελθοι εκ χειρος δυναστου | 15 Così Dio salva il povero dalla lingua affilata, dalla mano violenta. |
16 ειη δε αδυνατω ελπις αδικου δε στομα εμφραχθειη | 16 C'è una speranza per il misero, mentre l'ingiustizia chiude la bocca. |
17 μακαριος δε ανθρωπος ον ηλεγξεν ο κυριος νουθετημα δε παντοκρατορος μη απαναινου | 17 Perciò felice l'uomo che Dio corregge. Non ricusare, dunque, la lezione dell'Onnipotente! |
18 αυτος γαρ αλγειν ποιει και παλιν αποκαθιστησιν επαισεν και αι χειρες αυτου ιασαντο | 18 Veramente, è lui che produce la piaga e la medica, colpisce e con le sue mani risana. |
19 εξακις εξ αναγκων σε εξελειται εν δε τω εβδομω ου μη αψηται σου κακον | 19 Da sei angustie ti libererà, e alla settima non soffrirai nessun male. |
20 εν λιμω ρυσεται σε εκ θανατου εν πολεμω δε εκ χειρος σιδηρου λυσει σε | 20 In tempo di fame ti scamperà dalla morte e nel combattimento dal filo della spada. |
21 απο μαστιγος γλωσσης σε κρυψει και ου μη φοβηθης απο κακων ερχομενων | 21 Sarai al riparo dalla lingua pungente e non avrai timore, quando giunge la rovina. |
22 αδικων και ανομων καταγελαση απο δε θηριων αγριων ου μη φοβηθης | 22 Te ne riderai della sventura e della fame e non temerai le fiere della campagna. |
23 θηρες γαρ αγριοι ειρηνευσουσιν σοι | 23 Farai un'alleanza con le pietre del campo e sarai in pace con le bestie selvagge. |
24 ειτα γνωση οτι ειρηνευσει σου ο οικος η δε διαιτα της σκηνης σου ου μη αμαρτη | 24 Sperimenterai la prosperità della tua tenda e ispezionando la tua dimora, non ti mancherà nulla. |
25 γνωση δε οτι πολυ το σπερμα σου τα δε τεκνα σου εσται ωσπερ το παμβοτανον του αγρου | 25 Scoprirai che la tua prole è numerosa, e i tuoi rampolli come l'erba del prato. |
26 ελευση δε εν ταφω ωσπερ σιτος ωριμος κατα καιρον θεριζομενος η ωσπερ θιμωνια αλωνος καθ' ωραν συγκομισθεισα | 26 Te ne andrai alla tomba senza acciacchi, come il grano raccolto nella sua stagione. |
27 ιδου ταυτα ουτως εξιχνιασαμεν ταυτα εστιν α ακηκοαμεν συ δε γνωθι σεαυτω ει τι επραξας | 27 Ecco quanto abbiamo studiato a fondo: è così. Ascolta e fanne profitto". |