1 υπολαβων δε ελιους λεγει | 1 Elihú reanudó su discurso y dijo: |
2 τι τουτο ηγησω εν κρισει συ τις ει οτι ειπας δικαιος ειμι εναντι κυριου | 2 ¿Crees que eso es juicioso, piensas ser más justo que Dios, |
3 η ερεις τι ποιησω αμαρτων | 3 cuando dices: «¿Qué te importa a ti, o de qué me sirve a mí no haber pecado»? |
4 εγω σοι δωσω αποκρισιν και τοις τρισιν φιλοις σου | 4 Yo te daré respuesta, y contigo a tus amigos. |
5 αναβλεψον εις τον ουρανον και ιδε καταμαθε δε νεφη ως υψηλα απο σου | 5 ¡Mira a los cielos y ve, observa cómo las nubes son mas altas que tú! |
6 ει ημαρτες τι πραξεις ει δε και πολλα ηνομησας τι δυνασαι ποιησαι | 6 Si pecas, ¿qué le causas?, si se multiplican tus ofensas, ¿qué le haces? |
7 επει δε ουν δικαιος ει τι δωσεις αυτω η τι εκ χειρος σου λημψεται | 7 ¿Qué le das, si eres justo, o qué recibe él de tu mano? |
8 ανδρι τω ομοιω σου η ασεβεια σου και υιω ανθρωπου η δικαιοσυνη σου | 8 A un hombre igual que tú afecta tu maldad, a un hijo de hombre tu justicia. |
9 απο πληθους συκοφαντουμενοι κεκραξονται βοησονται απο βραχιονος πολλων | 9 Bajo la carga de la opresión se gime, se grita bajo el brazo de los grandes, |
10 και ουκ ειπεν που εστιν ο θεος ο ποιησας με ο κατατασσων φυλακας νυκτερινας | 10 mas nadie dice: «¿Dónde está Dios, mi hacedor, el que hace resonar los cantares en la noche, |
11 ο διοριζων με απο τετραποδων γης απο δε πετεινων ουρανου | 11 el que nos hace más hábiles que las bestias de la tierra, más sabios que los pájaros del cielo?» |
12 εκει κεκραξονται και ου μη εισακουση και απο υβρεως πονηρων | 12 Entonces se grita, sin que responda él, a causa del orgullo de los malos. |
13 ατοπα γαρ ου βουλεται ο κυριος ιδειν αυτος γαρ ο παντοκρατωρ ορατης εστιν | 13 Seguro, la falsedad Dios no la escucha, Sadday no le presta atención. |
14 των συντελουντων τα ανομα και σωσει με κριθητι δε εναντιον αυτου ει δυνασαι αινεσαι αυτον ως εστιν | 14 Mucho menos, el decir que no le adviertes, que un proceso está ante él y que le esperas; |
15 και νυν οτι ουκ εστιν επισκεπτομενος οργην αυτου και ουκ εγνω παραπτωματι σφοδρα | 15 o también que su cólera no castiga nada, y que ignora la rebelión del hombre. |
16 και ιωβ ματαιως ανοιγει το στομα αυτου εν αγνωσια ρηματα βαρυνει | 16 Job, pues, abre en vano su boca, multiplica a lo tonto las palabras. |