1 υπολαβων δε ιωβ λεγει | 1 Job tomó la palabra y dijo: |
2 και δη οιδα οτι εκ χειρος μου η ελεγξις εστιν και η χειρ αυτου βαρεια γεγονεν επ' εμω στεναγμω | 2 Todavía mi queja es una rebelión; su mano pesa sobre mi gemido. |
3 τις δ' αρα γνοιη οτι ευροιμι αυτον και ελθοιμι εις τελος | 3 ¡Quién me diera saber encontrarle, poder llegar a su morada! |
4 ειποιμι δε εμαυτου κριμα το δε στομα μου εμπλησαιμι ελεγχων | 4 Un proceso abriría delante de él, llenaría mi boca de argumentos. |
5 γνωην δε ρηματα α μοι ερει αισθοιμην δε τινα μοι απαγγελει | 5 Sabría las palabras de su réplica, comprendería lo que me dijera. |
6 και ει εν πολλη ισχυι επελευσεται μοι ειτα εν απειλη μοι ου χρησεται | 6 ¿Precisaría gran fuerza para disputar conmigo? No, tan sólo tendría que prestarme atención. |
7 αληθεια γαρ και ελεγχος παρ' αυτου εξαγαγοι δε εις τελος το κριμα μου | 7 Reconocería en su adversario a un hombre recto, y yo me libraría de mi juez para siempre. |
8 εις γαρ πρωτα πορευσομαι και ουκετι ειμι τα δε επ' εσχατοις τι οιδα | 8 Si voy hacia el oriente, no está allí; si al occidente, no le advierto. |
9 αριστερα ποιησαντος αυτου και ου κατεσχον περιβαλει δεξια και ουκ οψομαι | 9 Cuando le busco al norte, no aparece, y tampoco le veo si vuelvo al mediodía. |
10 οιδεν γαρ ηδη οδον μου διεκρινεν δε με ωσπερ το χρυσιον | 10 Pero él mis pasos todos sabe: ¡probado en el crisol, saldré oro puro! |
11 εξελευσομαι δε εν ενταλμασιν αυτου οδους γαρ αυτου εφυλαξα και ου μη εκκλινω | 11 Mi pie se ha adherido a su paso, he guardado su ruta sin desvío; |
12 απο ενταλματων αυτου και ου μη παρελθω εν δε κολπω μου εκρυψα ρηματα αυτου | 12 del mandato de sus labios no me aparto, he albergado en mi seno las palabras de su boca. |
13 ει δε και αυτος εκρινεν ουτως τις εστιν ο αντειπων αυτω ο γαρ αυτος ηθελησεν και εποιησεν | 13 Mas él decide, ¿quién le hará retractarse? Lo que su alma ha proyectado lleva a término. |
14 - | 14 Así ejecutará mi sentencia, como tantas otras decisiones suyas. |
15 δια τουτο επ' αυτω εσπουδακα νουθετουμενος δε εφροντισα αυτου [15α] επι τουτω απο προσωπου αυτου κατασπουδασθω κατανοησω και πτοηθησομαι εξ αυτου | 15 Por eso estoy, ante él, horrorizado, y cuanto más lo pienso, más me espanta. |
16 κυριος δε εμαλακυνεν την καρδιαν μου ο δε παντοκρατωρ εσπουδασεν με | 16 Dios me ha enervado el corazón, Sadday me ha aterrorizado. |
17 ου γαρ ηδειν οτι επελευσεται μοι σκοτος προ προσωπου δε μου εκαλυψεν γνοφος | 17 Pues no he desaparecido en las tinieblas, pero él ha cubierto de oscuridad mi rostro. |