ΙΩΒ - Giobbe - Job 19

LXX	Biblia Tysiąclecia
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει	1 Hiob na to odpowiedział i rzekł:
2 εως τινος εγκοπον ποιησετε ψυχην μου και καθαιρειτε με λογοις	2 Dokąd mnie dręczyć będziecie i gnębić waszymi słowami?
3 γνωτε μονον οτι ο κυριος εποιησε με ουτως καταλαλειτε μου ουκ αισχυνομενοι με επικεισθε μοι	3 Dziesiąty raz mnie znieważacie. Nie wstyd wam nade mną się pastwić?
4 ναι δη επ' αληθειας εγω επλανηθην παρ' εμοι δε αυλιζεται πλανος [4α] λαλησαι ρημα ο ουκ εδει τα δε ρηματα μου πλαναται και ουκ επι καιρου	4 Gdybym naprawdę zbłądził, tkwiłaby we mnie nieprawość.
5 εα δε οτι επ' εμοι μεγαλυνεσθε εναλλεσθε δε μοι ονειδει	5 Jeśli naprawdę chcecie triumfować, próbujcie dowieść mi ohydy.
6 γνωτε ουν οτι ο κυριος εστιν ο ταραξας οχυρωμα δε αυτου επ' εμε υψωσεν	6 Wiedzcie, że Bóg mnie pognębił, swe sieci rozstawił wokoło.
7 ιδου γελω ονειδει και ου λαλησω κεκραξομαι και ουδαμου κριμα	7 Gdy krzyknę: Gwałt - nie ma echa, Ratunku! - ja nie mam prawa.
8 κυκλω περιωκοδομημαι και ου μη διαβω επι προσωπον μου σκοτος εθετο	8 Drogę mi zamknął - nie przejdę; na ścieżkach ciemności roztoczył.
9 την δε δοξαν απ' εμου εξεδυσεν αφειλεν δε στεφανον απο κεφαλης μου	9 Pozbawił mnie całkiem godności, koronę zerwał mi z głowy,
10 διεσπασεν με κυκλω και ωχομην εξεκοψεν δε ωσπερ δενδρον την ελπιδα μου	10 wszystko poburzył. Odchodzę. Nadzieję mi podciął jak drzewo.
11 δεινως δε μοι οργη εχρησατο ηγησατο δε με ωσπερ εχθρον	11 Zapłonął na mnie swym gniewem, za wroga mnie swego poczytał.
12 ομοθυμαδον δε ηλθον τα πειρατηρια αυτου επ' εμοι ταις οδοις μου εκυκλωσαν με εγκαθετοι	12 Przybyły wszystkie hufce, wytyczyły drogę przeciwko mnie i oblegają mój namiot.
13 απ' εμου δε αδελφοι μου απεστησαν εγνωσαν αλλοτριους η εμε φιλοι δε μου ανελεημονες γεγονασιν	13 Bracia ode mnie uciekli, znajomi stronią ode mnie,
14 ου προσεποιησαντο με οι εγγυτατοι μου και οι ειδοτες μου το ονομα επελαθοντο μου	14 najbliżsi zawiedli i domownicy, zapomnieli mnie goście mego domu.
15 γειτονες οικιας θεραπαιναι τε μου αλλογενης ημην εναντιον αυτων	15 Dla moich służebnic jam obcy, stałem się w ich oczach nieznany.
16 θεραποντα μου εκαλεσα και ουχ υπηκουσεν στομα δε μου εδεετο	16 Na sługę wołałem bez skutku, me usta musiały go prosić,
17 και ικετευον την γυναικα μου προσεκαλουμην δε κολακευων υιους παλλακιδων μου	17 żonie mój oddech niemiły, i cuchnę własnym dzieciom,
18 οι δε εις τον αιωνα με απεποιησαντο οταν αναστω κατ' εμου λαλουσιν	18 gardzą mną nawet podrostki, szydzą, gdy staram się podnieść.
19 εβδελυξαντο δε με οι ειδοτες με ους δη ηγαπηκειν επανεστησαν μοι	19 Odrazę wzbudzam u bliskich, nastają na mnie kochani.
20 εν δερματι μου εσαπησαν αι σαρκες μου τα δε οστα μου εν οδουσιν εχεται	20 Do skóry, do ciała przylgnęły mi kości, ocaliłem (tylko) ciało moich dziąseł.
21 ελεησατε με ελεησατε με ω φιλοι χειρ γαρ κυριου η αψαμενη μου εστιν	21 Zlitujcie się, przyjaciele, zlitujcie, gdyż Bóg mnie dotknął swą ręką.
22 δια τι δε με διωκετε ωσπερ και ο κυριος απο δε σαρκων μου ουκ εμπιπλασθε	22 Czemu, jak Bóg, mnie dręczycie? Nie syci was wygląd ciała?
23 τις γαρ αν δωη γραφηναι τα ρηματα μου τεθηναι δε αυτα εν βιβλιω εις τον αιωνα	23 Któż zdoła utrwalić me słowa, potrafi je w księdze umieścić?
24 εν γραφειω σιδηρω και μολιβω η εν πετραις εγγλυφηναι	24 Żelaznym rylcem, diamentem, na skale je wyryć na wieki?
25 οιδα γαρ οτι αεναος εστιν ο εκλυειν με μελλων επι γης	25 Lecz ja wiem: Wybawca mój żyje, na ziemi wystąpi jako ostatni.
26 αναστησαι το δερμα μου το ανατλων ταυτα παρα γαρ κυριου ταυτα μοι συνετελεσθη	26 Potem me szczątki skórą odzieje, i ciałem swym Boga zobaczę.
27 α εγω εμαυτω συνεπισταμαι α ο οφθαλμος μου εορακεν και ουκ αλλος παντα δε μοι συντετελεσται εν κολπω	27 To właśnie ja Go zobaczę, moje oczy ujrzą, nie kto inny; moje nerki już mdleją z tęsknoty.
28 ει δε και ερειτε τι ερουμεν εναντι αυτου και ριζαν λογου ευρησομεν εν αυτω	28 Powiecie: Po cóż nalegać? Czyż powód oskarżeń znajdziemy?
29 ευλαβηθητε δη και υμεις απο επικαλυμματος θυμος γαρ επ' ανομους επελευσεται και τοτε γνωσονται που εστιν αυτων η υλη	29 Wy sami drżyjcie przed mieczem, bo gniew za grzechy zapłonie. Wiedzcie, że sądy istnieją.