ΙΩΒ - Giobbe - Job 17

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 ολεκομαι πνευματι φερομενος δεομαι δε ταφης και ου τυγχανω	1 Mon souffle s’est épuisé, mes jours s’éteignent et la tombe m’attend.
2 λισσομαι καμνων και τι ποιησας	2 Ne suis-je pas entouré de moqueurs? Leurs insolences empoisonnent mes nuits.
3 εκλεψαν δε μου τα υπαρχοντα αλλοτριοι τις εστιν ουτος τη χειρι μου συνδεθητω	3 Garde, Seigneur, auprès de toi ma caution puisqu’aucun ami ne s’engage pour moi.
4 οτι καρδιαν αυτων εκρυψας απο φρονησεως δια τουτο ου μη υψωσης αυτους	4 Tu leur as obscurci la raison, et pas un d’eux ne se risque:
5 τη μεριδι αναγγελει κακιας οφθαλμοι δε μου εφ' υιοις ετακησαν	5 “On ne fait pas, disent-ils, des cadeaux aux amis, pour ensuite laisser ses fils dans la gêne.”
6 εθου δε με θρυλημα εν εθνεσιν γελως δε αυτοις απεβην	6 Me voici devenu la risée des gens, l’individu à qui l’on crache au visage.
7 πεπωρωνται γαρ απο οργης οι οφθαλμοι μου πεπολιορκημαι μεγαλως υπο παντων	7 Mes yeux s’obscurcissent de chagrin, je ne suis plus que l’ombre de moi-même.
8 θαυμα εσχεν αληθινους επι τουτω δικαιος δε επι παρανομω επανασταιη	8 Les hommes droits en restent stupéfaits, les bons voient en moi un méchant et moralisent.
9 σχοιη δε πιστος την εαυτου οδον καθαρος δε χειρας αναλαβοι θαρσος	9 Quel exemple pour le juste! il s’encourage, et les gens honnêtes en sont ragaillardis.
10 ου μην δε αλλα παντες ερειδετε και δευτε δη ου γαρ ευρισκω εν υμιν αληθες	10 Mais non, venez tous, reprenez-vous donc! vous verrez qu’aucun de vous n’est un sage. …
11 αι ημεραι μου παρηλθον εν βρομω ερραγη δε τα αρθρα της καρδιας μου	11 Mes jours ont passé, mes plans ont été brisés; mon cœur désire
12 νυκτα εις ημεραν εθηκαν φως εγγυς απο προσωπου σκοτους	12 la nuit quand c’est le jour, et quand il fait noir l’approche du jour.
13 εαν γαρ υπομεινω αδης μου ο οικος εν δε γνοφω εστρωται μου η στρωμνη	13 Je n’ai plus à attendre ma maison chez les morts: déjà j’ai mis mon lit dans leurs ténèbres.
14 θανατον επεκαλεσαμην πατερα μου ειναι μητερα δε μου και αδελφην σαπριαν	14 Je dis au tombeau: “Tu es mon père!” et à la vermine: “C’est toi ma mère et ma sœur!”
15 που ουν μου ετι εστιν η ελπις η τα αγαθα μου οψομαι	15 Alors, où est mon espérance, mon bonheur, voyez-vous quelque chose?
16 η μετ' εμου εις αδην καταβησονται η ομοθυμαδον επι χωματος καταβησομεθα	16 Vont-ils descendre avec moi au monde d’en-bas, pour qu’ensemble nous nous trouvions dans la poussière?