ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Β´ - 2 Maccabei- Maccabees II 6

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 μετ' ου πολυν δε χρονον εξαπεστειλεν ο βασιλευς γεροντα αθηναιον αναγκαζειν τους ιουδαιους μεταβαινειν απο των πατριων νομων και τοις του θεου νομοις μη πολιτευεσθαι	1 Peu de temps après, le roi envoya un vieil Athénien pour obliger les Juifs à abandonner le culte de leurs pères et pour les empêcher de vivre selon les lois de Dieu:
2 μολυναι δε και τον εν ιεροσολυμοις νεω και προσονομασαι διος ολυμπιου και τον εν γαριζιν καθως ετυγχανον οι τον τοπον οικουντες διος ξενιου	2 il voulait profaner le Temple de Jérusalem et le consacrer à Zeus Olympien, et le temple du Garizim à Zeus Hospitalier, selon la demande des habitants du lieu.
3 χαλεπη δε και τοις ολοις ην δυσχερης η επιτασις της κακιας	3 Cette aggravation du mal fut pénible et difficile à supporter pour tous.
4 το μεν γαρ ιερον ασωτιας και κωμων υπο των εθνων επεπληρουτο ραθυμουντων μεθ' εταιρων και εν τοις ιεροις περιβολοις γυναιξι πλησιαζοντων ετι δε τα μη καθηκοντα ενδον εισφεροντων	4 Le sanctuaire était rempli de débauches et d’orgies par les païens qui s’amusaient avec des prostituées, qui faisaient l’amour avec des femmes dans les cours sacrées, et qui en outre y apportaient des choses interdites.
5 το δε θυσιαστηριον τοις αποδιεσταλμενοις απο των νομων αθεμιτοις επεπληρωτο	5 L’autel était couvert de victimes inacceptables, interdites par les lois;
6 ην δ' ουτε σαββατιζειν ουτε πατρωους εορτας διαφυλαττειν ουτε απλως ιουδαιον ομολογειν ειναι	6 on n’avait plus le droit de célébrer le sabbat, d’observer les fêtes de nos pères, ni même de confesser que l’on était juif.
7 ηγοντο δε μετα πικρας αναγκης εις την κατα μηνα του βασιλεως γενεθλιον ημεραν επι σπλαγχνισμον γενομενης δε διονυσιων εορτης ηναγκαζοντο κισσους εχοντες πομπευειν τω διονυσω	7 On était obligé par une dure nécessité de participer chaque mois au repas rituel, le jour de la naissance du roi, et lorsque arrivaient les fêtes de Dionysos, on devait accompagner le cortège de la divinité en portant des couronnes de lierre.
8 ψηφισμα δε εξεπεσεν εις τας αστυγειτονας ελληνιδας πολεις πτολεμαιου υποθεμενου την αυτην αγωγην κατα των ιουδαιων αγειν και σπλαγχνιζειν	8 À l’initiative de Ptolémée, un décret fut publié pour les villes grecques des environs: on devait réprimer les Juifs de la même façon et les obliger à prendre part aux repas rituels;
9 τους δε μη προαιρουμενους μεταβαινειν επι τα ελληνικα κατασφαζειν παρην ουν οραν την ενεστωσαν ταλαιπωριαν	9 on devait égorger ceux qui refuseraient d’adopter les coutumes grecques. Tout cela était l’annonce de malheurs terribles.
10 δυο γαρ γυναικες ανηχθησαν περιτετμηκυιαι τα τεκνα τουτων δε εκ των μαστων κρεμασαντες τα βρεφη και δημοσια περιαγαγοντες αυτας την πολιν κατα του τειχους εκρημνισαν	10 C’est ainsi que deux femmes furent traînées en justice pour avoir circoncis leurs enfants: on les mena en public à travers la ville, leur enfant suspendu à leur sein, avant de les précipiter du haut des remparts.
11 ετεροι δε πλησιον συνδραμοντες εις τα σπηλαια λεληθοτως αγειν την εβδομαδα μηνυθεντες τω φιλιππω συνεφλογισθησαν δια το ευλαβως εχειν βοηθησαι εαυτοις κατα την δοξαν της σεμνοτατης ημερας	11 D’autres qui s’étaient donné rendez-vous dans des grottes voisines pour y célébrer en cachette le jour du sabbat, furent dénoncés à Philippe. Tous furent livrés aux flammes; ils ne voulurent pas se défendre, pensant que ce serait aller contre la sainteté de ce jour.
12 παρακαλω ουν τους εντυγχανοντας τηδε τη βιβλω μη συστελλεσθαι δια τας συμφορας λογιζεσθαι δε τας τιμωριας μη προς ολεθρον αλλα προς παιδειαν του γενους ημων ειναι	12 Je supplie ceux qui auront ce livre entre leurs mains de ne pas se scandaliser de tant de malheurs, mais de croire que les persécutions ne viendront pas à bout de notre race; au contraire elles servent à nous corriger.
13 και γαρ το μη πολυν χρονον εασθαι τους δυσσεβουντας αλλ' ευθεως περιπιπτειν επιτιμοις μεγαλης ευεργεσιας σημειον εστιν	13 Lorsque les pécheurs ne sont pas laissés longtemps à eux-mêmes mais que les châtiments leur arrivent rapidement, c’est une marque de grande bonté.
14 ου γαρ καθαπερ και επι των αλλων εθνων αναμενει μακροθυμων ο δεσποτης μεχρι του καταντησαντας αυτους προς εκπληρωσιν αμαρτιων κολασαι ουτως και εφ' ημων εκρινεν ειναι	14 Nous voyons que pour les autres nations le Maître attend avec patience qu’elles arrivent à la pleine mesure de leurs fautes, mais ce n’est pas ainsi qu’il a jugé bon d’agir envers nous.
15 ινα μη προς τελος αφικομενων ημων των αμαρτιων υστερον ημας εκδικα	15 Il n’a pas voulu attendre pour nous punir que nos péchés atteignent leur pleine mesure.
16 διοπερ ουδεποτε μεν τον ελεον αφ' ημων αφιστησιν παιδευων δε μετα συμφορας ουκ εγκαταλειπει τον εαυτου λαον	16 C’est qu’il n’abandonne pas son peuple: il nous corrige par l’épreuve et ne nous prive pas de sa miséricorde.
17 πλην εως υπομνησεως ταυθ' ημιν ειρησθω δι' ολιγων δ' ελευστεον επι την διηγησιν	17 Qu’il nous suffise d’avoir rappelé cette vérité; nous reprendrons notre récit après ces quelques réflexions.
18 ελεαζαρος τις των πρωτευοντων γραμματεων ανηρ ηδη προβεβηκως την ηλικιαν και την προσοψιν του προσωπου καλλιστος αναχανων ηναγκαζετο φαγειν υειον κρεας	18 Éléazar était l’un des principaux docteurs de la Loi, un homme âgé et de noble prestance. On voulut lui ouvrir la bouche de force pour lui faire manger de la viande de porc,
19 ο δε τον μετ' ευκλειας θανατον μαλλον η τον μετα μυσους βιον αναδεξαμενος αυθαιρετως επι το τυμπανον προσηγεν	19 mais il préféra une mort glorieuse à une existence honteuse et marcha volontairement au supplice de la roue.
20 προπτυσας δε καθ' ον εδει τροπον προσερχεσθαι τους υπομενοντας αμυνασθαι ων ου θεμις γευσασθαι δια την προς το ζην φιλοστοργιαν	20 Il cracha ce qu’il avait dans la bouche, comme doivent le faire ceux qui ont le courage de rejeter ce qui est interdit, plutôt que de manger par attachement à la vie.
21 οι δε προς τω παρανομω σπλαγχνισμω τεταγμενοι δια την εκ των παλαιων χρονων προς τον ανδρα γνωσιν απολαβοντες αυτον κατ' ιδιαν παρεκαλουν ενεγκαντα κρεα οις καθηκον αυτω χρασθαι δι' αυτου παρασκευασθεντα υποκριθηναι δε ως εσθιοντα τα υπο του βασιλεως προστεταγμενα των απο της θυσιας κρεων	21 Ceux qui présidaient ce repas rituel, défendu par la loi, le prirent à part car ils connaissaient cet homme depuis longtemps. Ils lui proposèrent de faire apporter des viandes autorisées par la Loi et qu’il aurait préparées lui-même, et lui ferait semblant de manger de la viande offerte en sacrifice selon l’ordre du roi.
22 ινα τουτο πραξας απολυθη του θανατου και δια την αρχαιαν προς αυτους φιλιαν τυχη φιλανθρωπιας	22 En agissant ainsi, et grâce à cette vieille amitié qui les unissait, il échapperait à la mort.
23 ο δε λογισμον αστειον αναλαβων και αξιον της ηλικιας και της του γηρως υπεροχης και της επικτητου και επιφανους πολιας και της εκ παιδος καλλιστης αναστροφης μαλλον δε της αγιας και θεοκτιστου νομοθεσιας ακολουθως απεφηνατο ταχεως λεγων προπεμπειν εις τον αδην	23 Mais lui prit une noble décision, digne de son âge, de l’autorité que lui donnaient sa vieillesse et ses vénérables cheveux blanchis par l’âge, digne aussi de sa conduite irréprochable depuis son enfance et conforme aux saintes lois établies par Dieu lui-même. Il répondit qu’il vaudrait mieux l’envoyer sans attendre au séjour des morts.
24 ου γαρ της ημετερας ηλικιας αξιον εστιν υποκριθηναι ινα πολλοι των νεων υπολαβοντες ελεαζαρον τον ενενηκονταετη μεταβεβηκεναι εις αλλοφυλισμον	24 Il ajouta ceci: “À notre âge, il ne convient pas de faire semblant; beaucoup de jeunes pourraient penser qu’Éléazar, à 90 ans, s’est laissé gagner par les étrangers.
25 και αυτοι δια την εμην υποκρισιν και δια το μικρον και ακαριαιον ζην πλανηθωσιν δι' εμε και μυσος και κηλιδα του γηρως κατακτησωμαι	25 Eux aussi s’égareraient avec moi à cause de mon double jeu en un moment où ne me reste que si peu de temps à vivre. J’attirerais ainsi sur ma vieillesse la honte et le déshonneur.
26 ει γαρ και επι του παροντος εξελουμαι την εξ ανθρωπων τιμωριαν αλλα τας του παντοκρατορος χειρας ουτε ζων ουτε αποθανων εκφευξομαι	26 Et si j’échappais pour le moment au châtiment des hommes, je n’échapperais pas, vivant ou mort, aux mains du Tout-Puissant.
27 διοπερ ανδρειως μεν νυν διαλλαξας τον βιον του μεν γηρως αξιος φανησομαι	27 En quittant maintenant la vie de façon courageuse, je me montrerai digne de ma vieillesse;
28 τοις δε νεοις υποδειγμα γενναιον καταλελοιπως εις το προθυμως και γενναιως υπερ των σεμνων και αγιων νομων απευθανατιζειν τοσαυτα δε ειπων επι το τυμπανον ευθεως ηλθεν	28 je laisserai aux jeunes le noble exemple d’une belle mort, volontaire et généreuse, pour la défense des lois vénérables et saintes.” Ayant ainsi parlé, il marcha droit au supplice de la roue.
29 των δε αγοντων προς αυτον την μικρω προτερον ευμενειαν εις δυσμενειαν μεταβαλοντων δια το τους προειρημενους λογους ως αυτοι διελαμβανον απονοιαν ειναι	29 Pour ceux qui le conduisaient, les paroles qu’il venait de prononcer n’étaient que folie, et la générosité qu’ils avaient eue pour lui peu de temps auparavant fit place à la méchanceté..
30 μελλων δε ταις πληγαις τελευταν αναστεναξας ειπεν τω κυριω τω την αγιαν γνωσιν εχοντι φανερον εστιν οτι δυναμενος απολυθηναι του θανατου σκληρας υποφερω κατα το σωμα αλγηδονας μαστιγουμενος κατα ψυχην δε ηδεως δια τον αυτου φοβον ταυτα πασχω	30 Lorsqu’il fut près de mourir sous les coups, il dit dans un soupir: “Le Seigneur possède la science sainte, il voit quelles douleurs cruelles j’endure sous les coups dans mon corps, alors que je pouvais échapper à la mort; mais il voit qu’en mon âme je les souffre avec joie à cause de la crainte que j’ai de lui.”
31 και ουτος ουν τουτον τον τροπον μετηλλαξεν ου μονον τοις νεοις αλλα και τοις πλειστοις του εθνους τον εαυτου θανατον υποδειγμα γενναιοτητος και μνημοσυνον αρετης καταλιπων	31 C’est ainsi qu’il quitta la vie, laissant dans sa mort un exemple de courage et le souvenir de sa vertu, non seulement à la jeunesse, mais à la grande majorité de la nation.