Scrutatio

Venerdi, 31 maggio 2024 - Visitazione della Beata Vergine Maria ( Letture di oggi)

ΙΟΥΔΙΘ - Giuditta - Judith 8


font
LXXBIBBIA VOLGARE
1 και ηκουσεν εν εκειναις ταις ημεραις ιουδιθ θυγατηρ μεραρι υιου ωξ υιου ιωσηφ υιου οζιηλ υιου ελκια υιου ανανιου υιου γεδεων υιου ραφαιν υιου αχιτωβ υιου ηλιου υιου χελκιου υιου ελιαβ υιου ναθαναηλ υιου σαλαμιηλ υιου σαρασαδαι υιου ισραηλ1 E dopo questo addivenne che avendo udito queste parole Iudit vedova, la qual era figliuola di Merari, figliuolo di Idox, figliuolo di Iosef, figliuolo di Ozia, figliuolo di Elai, figliuolo di Iamnor, figliuolo di Gedeon, figliuolo di Rafaim, figliuolo di Achitob, figliuolo di Melchia, figliuolo di Enan, figliuolo di Natania, figliuolo di Salatiel, figliuolo di Simeon, figliuolo di Ruben;
2 και ο ανηρ αυτης μανασσης της φυλης αυτης και της πατριας αυτης και απεθανεν εν ημεραις θερισμου κριθων2 e lo marito di Iudit fu Manasse, lo qual morì nel tempo della mietitura dell' orzo;
3 επεστη γαρ επι τους δεσμευοντας τα δραγματα εν τω πεδιω και ο καυσων ηλθεν επι την κεφαλην αυτου και επεσεν επι την κλινην αυτου και ετελευτησεν εν βαιτυλουα τη πολει αυτου και εθαψαν αυτον μετα των πατερων αυτου εν τω αγρω τω ανα μεσον δωθαιμ και βαλαμων3 però ch' egli stava sopra quelli che ligavano li fasci nel campo, e il caldo li percosse lo capo, e per questo morissi nella sua città chiamata Betulia, e ivi fu seppellito con li padri suoi.
4 και ην ιουδιθ εν τω οικω αυτης χηρευουσα ετη τρια και μηνας τεσσαρας4 Ed era Iudit già stata vedova (e senza marito) tre anni e sei mesi.
5 και εποιησεν εαυτη σκηνην επι του δωματος του οικου αυτης και επεθηκεν επι την οσφυν αυτης σακκον και ην επ' αυτης τα ιματια της χηρευσεως αυτης5 E nella parte di sopra della sua casa si fece una camera secreta, nella quale con le sue fanciulle sì stava chiusa.
6 και ενηστευε πασας τας ημερας της χηρευσεως αυτης χωρις προσαββατων και σαββατων και προνουμηνιων και νουμηνιων και εορτων και χαρμοσυνων οικου ισραηλ6 E avea sopra li suoi lombi lo cilicio, e digiunava tutti li dì della vita sua, fuori che li sabbati e li primi dì della luna e le feste della casa d' Israel.
7 και ην καλη τω ειδει και ωραια τη οψει σφοδρα και υπελιπετο αυτη μανασσης ο ανηρ αυτης χρυσιον και αργυριον και παιδας και παιδισκας και κτηνη και αγρους και εμενεν επ' αυτων7 Ed era di uno troppo elegante aspetto, alla quale lo marito suo li avea lasciato molte ricchezze, e una grande famiglia, e (molte) possessioni piene di armenti di buoi e di greggie di pecore.
8 και ουκ ην ος επηνεγκεν αυτη ρημα πονηρον οτι εφοβειτο τον θεον σφοδρα8 E questa era sopra tutti famosissima, però che temea molto Iddio, e non si trovava chi dicesse di lei una mala parola.
9 και ηκουσεν τα ρηματα του λαου τα πονηρα επι τον αρχοντα οτι ωλιγοψυχησαν εν τη σπανει των υδατων και ηκουσεν παντας τους λογους ιουδιθ ους ελαλησεν προς αυτους οζιας ως ωμοσεν αυτοις παραδωσειν την πολιν μετα ημερας πεντε τοις ασσυριοις9 E avendo udilo (Iudit), che Ozia avea promesso che passato il quinto dì daria la città (allo esercito di Oloferne), mandò alli due principali della terra, cioè Cabri e Carmi.
10 και αποστειλασα την αβραν αυτης την εφεστωσαν πασιν τοις υπαρχουσιν αυτης εκαλεσεν χαβριν και χαρμιν τους πρεσβυτερους της πολεως αυτης10 E vennero a lei, e disse loro: che cosa è questa, che ha consentito Ozia, di dar la città agli Assirii, se fra spazio di cinque di non verrà a voi adiutorio?
11 και ηλθον προς αυτην και ειπεν προς αυτους ακουσατε δη μου αρχοντες των κατοικουντων εν βαιτυλουα οτι ουκ ευθης ο λογος υμων ον ελαλησατε εναντιον του λαου εν τη ημερα ταυτη και εστησατε τον ορκον τουτον ον ελαλησατε ανα μεσον του θεου και υμων και ειπατε εκδωσειν την πολιν τοις εχθροις ημων εαν μη εν αυταις επιστρεψη κυριος βοηθειαν υμιν11 E chi siete voi, i quali tentate lo Signore Iddio?
12 και νυν τινες εστε υμεις οι επειρασατε τον θεον εν τη ημερα τη σημερον και ιστατε υπερ του θεου εν μεσω υιων ανθρωπων12 Queste non sono le parole, le quali vi provocheranno la misericordia (di Dio), ma più tosto conciteranno contro a voi ira, e accenderanno lo furore (di Dio).
13 και νυν κυριον παντοκρατορα εξεταζετε και ουθεν επιγνωσεσθε εως του αιωνος13 Voi vi avete posto il tempo della misericordia di Dio, e nel vostro arbitrio gli avete ordinato (e statuto) lo dì.
14 οτι βαθος καρδιας ανθρωπου ουχ ευρησετε και λογους της διανοιας αυτου ου διαλημψεσθε και πως τον θεον ος εποιησεν παντα ταυτα ερευνησετε και τον νουν αυτου επιγνωσεσθε και τον λογισμον αυτου κατανοησετε μηδαμως αδελφοι μη παροργιζετε κυριον τον θεον ημων14 Ma perchè Iddiò è paziente, in questo istesso pentiamoci, e dimandiamo perdonanza a lui con lacrime.
15 οτι εαν μη βουληται εν ταις πεντε ημεραις βοηθησαι ημιν αυτος εχει την εξουσιαν εν αις θελει σκεπασαι ημεραις η και ολεθρευσαι ημας προ προσωπου των εχθρων ημων15 Però che Iddio non si conduce come l' uomo, nè si infiammerà ad iracondia come lo figliuolo dell' uomo.
16 υμεις δε μη ενεχυραζετε τας βουλας κυριου του θεου ημων οτι ουχ ως ανθρωπος ο θεος απειληθηναι ουδ' ως υιος ανθρωπου διαιτηθηναι16 E però umiliamo l' anime nostre a lui, e nel spirito umiliato e contrito serviamo a lui.
17 διοπερ αναμενοντες την παρ' αυτου σωτηριαν επικαλεσωμεθα αυτον εις βοηθειαν ημων και εισακουσεται της φωνης ημων εαν η αυτω αρεστον17 Diciamo piagnendo al Signore, che faccia secondo la sua volontade con noi la misericordia sua; che sì come il cuore nostro è conturbato nella superbia loro, così ci gloriamo della nostra umiltade.
18 οτι ουκ ανεστη εν ταις γενεαις ημων ουδε εστιν εν τη ημερα τη σημερον ουτε φυλη ουτε πατρια ουτε δημος ουτε πολις εξ ημων οι προσκυνουσι θεοις χειροποιητοις καθαπερ εγενετο εν ταις προτερον ημεραις18 Però che noi non siamo seguitati i peccati de' nosiri padri, i quali abbandonarono il suo Dio, e adorarono i dii d'altri.
19 ων χαριν εδοθησαν εις ρομφαιαν και εις διαρπαγην οι πατερες ημων και επεσον πτωμα μεγα ενωπιον των εχθρων ημων19 Per lo qual peccato dati furono in uccisione e in rubamento e in confusione alli nemici loro; ma noi non sappiamo altro Iddio fuori che lui.
20 ημεις δε ετερον θεον ουκ εγνωμεν πλην αυτου οθεν ελπιζομεν οτι ουχ υπεροψεται ημας ουδ' απο του γενους ημων20 Aspettiamo dunque umilmente la consolazione sua, e cercherà lo sangue nostro nelle afflizioni de' nostri nemici, e umilierà tutte le genti le quali si levano contro a noi, e faralle lo nostro Signore Dio sanza onore.
21 οτι εν τω λημφθηναι ημας ουτως και λημφθησεται πασα η ιουδαια και προνομευθησεται τα αγια ημων και εκζητησει την βεβηλωσιν αυτων εκ του αιματος ημων21 E ora, fratelli, i quali siete li maggiori nel popolo di Dio, e da voi dipende l'anima loro, al parlare vostro dirizzate i cuori loro, acciò che si ricordino, che i padri nostri furono tentati, acciò che fossero provati se amavano il suo Iddio veramente.
22 και τον φονον των αδελφων ημων και την αιχμαλωσιαν της γης και την ερημωσιν της κληρονομιας ημων επιστρεψει εις κεφαλην ημων εν τοις εθνεσιν ου εαν δουλευσωμεν εκει και εσομεθα εις προσκομμα και εις ονειδος εναντιον των κτωμενων ημας22 Debbonsi ricordare, come il padre nostro Abraam fu tentato, e provato per molte tribolazioni fu fatto amico di Dio.
23 οτι ου κατευθυνθησεται η δουλεια ημων εις χαριν αλλ' εις ατιμιαν θησει αυτην κυριος ο θεος ημων23 Così Isaac, così Iacob, così Moisè, e tutti quelli i quali piacquero a Dio, per molte tribolazioni passarono fedeli.
24 και νυν αδελφοι επιδειξωμεθα τοις αδελφοις ημων οτι εξ ημων κρεμαται η ψυχη αυτων και τα αγια και ο οικος και το θυσιαστηριον επεστηρισται εφ' ημιν24 Ma quelli, li quali non riceverono le tentazioni con lo timore di Dio, e la impazienza sua e lo impeto della sua mormorazione proferirono contro a Dio,
25 παρα ταυτα παντα ευχαριστησωμεν κυριω τω θεω ημων ος πειραζει ημας καθα και τους πατερας ημων25 furono esterminati dallo esterminatore, e perirono dalli serpenti.
26 μνησθητε οσα εποιησεν μετα αβρααμ και οσα επειρασεν τον ισαακ και οσα εγενετο τω ιακωβ εν μεσοποταμια της συριας ποιμαινοντι τα προβατα λαβαν του αδελφου της μητρος αυτου26 E noi non cerchiamo vendetta per quelle cose che noi siamo afflitti.
27 οτι ου καθως εκεινους επυρωσεν εις ετασμον της καρδιας αυτων και ημας ουκ εξεδικησεν αλλ' εις νουθετησιν μαστιγοι κυριος τους εγγιζοντας αυτω27 Ma pensiamo questi esser piccoli supplizii per i peccati nostri, e crediamo che gli flagelli del Signore siano avvenuti a noi, come a servi suoi, per nostra emendazione, e non a nostra perdizione.
28 και ειπεν προς αυτην οζιας παντα οσα ειπας εν αγαθη καρδια ελαλησας και ουκ εστιν ος αντιστησεται τοις λογοις σου28 E dissero a lei Ozia e quelli altri principali: tutte quelle cose che tu hai parlato sono vere, e nel tuo parlare non v'è reprensione alcuna.
29 οτι ουκ εν τη σημερον η σοφια σου προδηλος εστιν αλλ' απ' αρχης ημερων σου εγνω πας ο λαος την συνεσιν σου καθοτι αγαθον εστιν το πλασμα της καρδιας σου29 Ora adunque priega per noi, però che tu sei una donna santa e che teme Iddio.
30 αλλα ο λαος δεδιψηκεν σφοδρα και ηναγκασαν ημας ποιησαι καθα ελαλησαμεν αυτοις και επαγαγειν εφ' ημας ορκον ον ου παραβησομεθα30 E disse loro Iudit: come voi conoscete esser da Dio quello ch' io ho potuto dire,
31 και νυν δεηθητι περι ημων οτι γυνη ευσεβης ει και αποστελει κυριος τον υετον εις πληρωσιν των λακκων ημων και ουκ εκλειψομεν ετι31 così anco provate, quello ch' io ho deliberato di fare, se è da Dio; e pregate che Iddio facci il mio consiglio stabilire.
32 και ειπεν προς αυτους ιουδιθ ακουσατε μου και ποιησω πραγμα ο αφιξεται εις γενεας γενεων υιοις του γενους ημων32 Voi starete alla porta questa notte, e io uscirò con Abra mia serva; e pregate che così come voi avete detto, che in cinque dì Iddio abbi riguardo (e abbi rispetto) al suo popolo d'Israel.
33 υμεις στησεσθε επι της πυλης την νυκτα ταυτην και εξελευσομαι εγω μετα της αβρας μου και εν ταις ημεραις μεθ' ας ειπατε παραδωσειν την πολιν τοις εχθροις ημων επισκεψεται κυριος τον ισραηλ εν χειρι μου33 Ma io non voglio che voi sappiate quello ch' io mi voglio fare; e persino ch' io non vi dico altro, non si facci altro se non pregare per me al Signore Iddio nostro.
34 υμεις δε ουκ εξερευνησετε την πραξιν μου ου γαρ ερω υμιν εως του τελεσθηναι α εγω ποιω34 E disse a lei Ozia principe di Giuda: va in pace, e il Signore sia teco in vendetta delli nostri nemici. E partendosi se n'andarono.
35 και ειπεν οζιας και οι αρχοντες προς αυτην πορευου εις ειρηνην και κυριος ο θεος εμπροσθεν σου εις εκδικησιν των εχθρων ημων
36 και αποστρεψαντες εκ της σκηνης επορευθησαν επι τας διαταξεις αυτων