ΙΟΥΔΙΘ - Giuditta - Judith 15

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 και ως ηκουσαν οι εν τοις σκηνωμασιν οντες εξεστησαν επι το γεγονος	1 En apprenant ce qui s’était passé, ceux qui étaient dans les tentes ne savaient plus que penser.
2 και επεπεσεν επ' αυτους τρομος και φοβος και ουκ ην ανθρωπος μενων κατα προσωπον του πλησιον ετι αλλ' εκχυθεντες ομοθυμαδον εφευγον επι πασαν οδον του πεδιου και της ορεινης	2 La peur, la terreur, fondirent sur eux, et ils commencèrent à se disperser sans plus se préoccuper les uns des autres, prenant la fuite par tous les chemins de la plaine et de la montagne.
3 και οι παρεμβεβληκοτες εν τη ορεινη κυκλω βαιτυλουα και ετραπησαν εις φυγην και τοτε οι υιοι ισραηλ πας ανηρ πολεμιστης εξ αυτων εξεχυθησαν επ' αυτους	3 Ceux qui campaient sur les montagnes autour de Béthulie prirent la fuite eux aussi. Alors les Israélites, tous ceux qui étaient en état de se battre, fondirent sur eux.
4 και απεστειλεν οζιας εις βαιτομασθαιμ και βηβαι και χωβαι και κωλα και εις παν οριον ισραηλ τους απαγγελλοντας υπερ των συντετελεσμενων και ινα παντες επεκχυθωσιν τοις πολεμιοις εις την αναιρεσιν αυτων	4 Osias fit porter des messages à Bétomestaïm, à Bèbé, à Chobé, à Kola, dans tout le territoire d’Israël, pour faire savoir ce qui s’était passé et inviter tout le monde à se jeter sur les ennemis et à les anéantir.
5 ως δε ηκουσαν οι υιοι ισραηλ παντες ομοθυμαδον επεπεσον επ' αυτους και εκοπτον αυτους εως χωβα ωσαυτως δε και οι εξ ιερουσαλημ παρεγενηθησαν και εκ πασης της ορεινης ανηγγειλαν γαρ αυτοις τα γεγονοτα τη παρεμβολη των εχθρων αυτων και οι εν γαλααδ και οι εν τη γαλιλαια υπερεκερασαν αυτους πληγη μεγαλη εως ου παρηλθον δαμασκον και τα ορια αυτης	5 À peine avertis, les hommes d’Israël tombèrent sur tous ceux qui fuyaient et ils les frappèrent jusqu’à Choba. Ceux de Jérusalem et de toute la montagne se joignirent à eux car ils avaient appris eux aussi ce qui était arrivé dans le camp ennemi. Puis ce fut le tour des gens de Galaad et de Galilée qui les prirent sur le côté et les frappèrent sévèrement jusqu’à proximité de Damas et de sa région.
6 οι δε λοιποι οι κατοικουντες βαιτυλουα επεπεσαν τη παρεμβολη ασσουρ και επρονομευσαν αυτους και επλουτησαν σφοδρα	6 Quant aux gens qui étaient restés à Béthulie, ils se jetèrent sur le camp des Assyriens; ils le pillèrent et ramassèrent un énorme butin.
7 οι δε υιοι ισραηλ αναστρεψαντες απο της κοπης εκυριευσαν των λοιπων και αι κωμαι και επαυλεις εν τη ορεινη και πεδινη εκρατησαν πολλων λαφυρων ην γαρ πληθος πολυ σφοδρα	7 Les Israélites qui revenaient du massacre se servirent avec ce qui restait. Les gens des bourgs et des villages de la montagne et de la plaine eurent aussi leur part de butin puisqu’il y en avait partout.
8 και ιωακιμ ο ιερευς ο μεγας και η γερουσια των υιων ισραηλ οι κατοικουντες εν ιερουσαλημ ηλθον του θεασασθαι τα αγαθα α εποιησεν κυριος τω ισραηλ και του ιδειν την ιουδιθ και λαλησαι μετ' αυτης ειρηνην	8 Le grand prêtre Yoakim et tout le conseil des anciens d’Israël qui étaient à Jérusalem, vinrent pour voir de plus près les bienfaits dont le Seigneur avait comblé Israël, pour voir Judith et pour la saluer.
9 ως δε εισηλθον προς αυτην ευλογησαν αυτην παντες ομοθυμαδον και ειπαν προς αυτην συ υψωμα ιερουσαλημ συ γαυριαμα μεγα του ισραηλ συ καυχημα μεγα του γενους ημων	9 En entrant chez elle, tous la bénissaient d’une seule voix: “Tu es la gloire de Jérusalem! Tu es la joie et l’orgueil d’Israël! Tu es le grand honneur de notre race!
10 εποιησας ταυτα παντα εν χειρι σου εποιησας τα αγαθα μετα ισραηλ και ευδοκησεν επ' αυτοις ο θεος ευλογημενη γινου παρα τω παντοκρατορι κυριω εις τον αιωνα χρονον και ειπεν πας ο λαος γενοιτο	10 “C’est une grande chose que tu as faite, tu as bien mérité d’Israël, car Dieu était avec toi en tout ce que tu as fait. Que le Seigneur tout-puissant te bénisse pour les siècles!” Tout le peuple reprenait: “Amen!”
11 και ελαφυρευσεν πας ο λαος την παρεμβολην εφ' ημερας τριακοντα και εδωκαν τη ιουδιθ την σκηνην ολοφερνου και παντα τα αργυρωματα και τας κλινας και τα ολκεια και παντα τα κατασκευασματα αυτου και λαβουσα αυτη επεθηκεν επι την ημιονον αυτης και εζευξεν τας αμαξας αυτης και εσωρευσεν αυτα επ' αυτων	11 La population pilla le camp durant 30 jours; on donna à Judith la tente d’Holoferne et toute sa vaisselle d’argent, sa literie, ses bassins et tous ses meubles. Elle le prit, elle en chargea sa mule, attela ses chariots, et rassembla le tout.
12 και συνεδραμεν πασα γυνη ισραηλ του ιδειν αυτην και ευλογησαν αυτην και εποιησαν αυτη χορον εξ αυτων και ελαβεν θυρσους εν ταις χερσιν αυτης και εδωκεν ταις γυναιξιν ταις μετ' αυτης	12 Toutes les femmes d’Israël sortirent pour la voir, elles la bénissaient et beaucoup d’entre elles firent un chœur en son honneur. Judith prit des branchages et les donna aux femmes qui étaient avec elle.
13 και εστεφανωσαντο την ελαιαν αυτη και αι μετ' αυτης και προηλθεν παντος του λαου εν χορεια ηγουμενη πασων των γυναικων και ηκολουθει πας ανηρ ισραηλ ενωπλισμενοι μετα στεφανων και υμνουν εν τω στοματι αυτων	13 Elles se firent des couronnes d’olivier, elle et ses compagnes, puis elle prit la tête du cortège, conduisant le chœur des femmes; tous les hommes d’Israël suivaient, armés et couronnés, chantant des cantiques à pleine voix.
14 και εξηρχεν ιουδιθ την εξομολογησιν ταυτην εν παντι ισραηλ και υπερεφωνει πας ο λαος την αινεσιν ταυτην	14 Alors Judith entonna cette action de grâces devant tout Israël, et tout le peuple reprit son cantique: