1 και εκελευσεν εισαγαγειν αυτην ου ετιθετο τα αργυρωματα αυτου και συνεταξεν καταστρωσαι αυτη απο των οψοποιηματων αυτου και του οινου αυτου πινειν | 1 Allora comandò ch' ella fosse introdotta dove erano i suoi tesori; e comandò ch' ella stesse ivi, e ordinò quello che si dovesse dare a lei del suo mangiare. |
2 και ειπεν ιουδιθ ου φαγομαι εξ αυτων ινα μη γενηται σκανδαλον αλλ' εκ των ηκολουθηκοτων μοι χορηγηθησεται | 2 Allo quale rispose Iudit, e disse: io ora non potrò mangiare di quello che comandi che mi sia dato, acciò che non mi venga alcuno male; ma di quelle cose, ch' io mi ho portate, mangerò. |
3 και ειπεν προς αυτην ολοφερνης εαν δε εκλιπη τα οντα μετα σου ποθεν εξοισομεν σοι δουναι ομοια αυτοις ου γαρ εστιν μεθ' ημων εκ του γενους σου | 3 Alla quale disse Oloferne: se ti mancherà quello che tu ti hai portato, come farai tu poi? |
4 και ειπεν ιουδιθ προς αυτον ζη η ψυχη σου κυριε μου οτι ου δαπανησει η δουλη σου τα οντα μετ' εμου εως αν ποιηση κυριος εν χειρι μου α εβουλευσατο | 4 E Iudit: vive l' anima tua, signore mio, che l'ancilla tua non avrà consumate tutte queste cose, che Iddio farà nella mia mano quello ch' io ho pensato di fare. E menoronla li servi di Oloferne nel luogo dove (Oloferne) avea comandato. |
5 και ηγαγοσαν αυτην οι θεραποντες ολοφερνου εις την σκηνην και υπνωσεν μεχρι μεσουσης της νυκτος και ανεστη προς την εωθινην φυλακην | 5 E quando lei entrò dimandò di poter uscire la sera, e la mattina innanzi dì, fuori a orare e pregare Iddio. |
6 και απεστειλεν προς ολοφερνην λεγουσα επιταξατω δη ο κυριος μου εασαι την δουλην σου επι προσευχην εξελθειν | 6 E comandò alli suoi cubicularii, che come a lei piacesse, così avesse libertà di entrare e di uscire ad adorare il suo Iddio, per tre dì. |
7 και προσεταξεν ολοφερνης τοις σωματοφυλαξιν μη διακωλυειν αυτην και παρεμεινεν εν τη παρεμβολη ημερας τρεις και εξεπορευετο κατα νυκτα εις την φαραγγα βαιτυλουα και εβαπτιζετο εν τη παρεμβολη επι της πηγης του υδατος | 7 E usciva la notte nella valle di Betulia, e bagnavasi nella fonte dell' acqua. |
8 και ως ανεβη εδεετο του κυριου θεου ισραηλ κατευθυναι την οδον αυτης εις αναστημα των υιων του λαου αυτου | 8 E quando venìa, adorava il Signore Iddio d' Israel, che dirizzasse la via sua alla liberazione del suo popolo. |
9 και εισπορευομενη καθαρα παρεμενεν εν τη σκηνη μεχρι ου προσηνεγκατο την τροφην αυτης προς εσπεραν | 9 E venendo, monda istava nel tabernacolo, persino ch' ella tollea il cibo suo (e mangiava) all'ora del vespro. |
10 και εγενετο εν τη ημερα τη τεταρτη εποιησεν ολοφερνης ποτον τοις δουλοις αυτου μονοις και ουκ εκαλεσεν εις την κλησιν ουδενα των προς ταις χρειαις | 10 E intervenne che il quarto dì Oloferne fece una cena alli servi suoi, e disse a Vagao castrato: va, e persuadi a quella Ebrea, che di sua volontà la venga ad abitare meco. |
11 και ειπεν βαγωα τω ευνουχω ος ην εφεστηκως επι παντων των αυτου πεισον δη πορευθεις την γυναικα την εβραιαν η εστιν παρα σοι του ελθειν προς ημας και φαγειν και πιειν μεθ' ημων | 11 Cosa brutta è appo gli Assirii, se una donna si facci beffe di uno uomo, facendo per tal modo che lei vadi libera da lui (e non sia richiesta). |
12 ιδου γαρ αισχρον τω προσωπω ημων ει γυναικα τοιαυτην παρησομεν ουχ ομιλησαντες αυτη οτι εαν ταυτην μη επισπασωμεθα καταγελασεται ημων | 12 Allora entrò Vagao a Iudit, e disse: non si vergogni questa buona giovane entrare al mio signore, acciò che sii onorificata, e mangi dinanzi al suo cospetto, e beva il vino in letizia. |
13 και εξηλθεν βαγωας απο προσωπου ολοφερνου και εισηλθεν προς αυτην και ειπεν μη οκνησατω δη η παιδισκη η καλη αυτη ελθουσα προς τον κυριον μου δοξασθηναι κατα προσωπον αυτου και πιεσαι μεθ' ημων εις ευφροσυνην οινον και γενηθηναι εν τη ημερα ταυτη ως θυγατηρ μια των υιων ασσουρ αι παρεστηκασιν εν οικω ναβουχοδονοσορ | 13 Allo quale rispose Iudit: chi sono io, che debbi contraddire al mio signore? |
14 και ειπεν προς αυτον ιουδιθ και τις ειμι εγω αντερουσα τω κυριω μου οτι παν ο εσται εν τοις οφθαλμοις αυτου αρεστον σπευσασα ποιησω και εσται τουτο μοι αγαλλιαμα εως ημερας θανατου μου | 14 Tutto quello che li parerà buono e ottimo dinanzi a lui, quello io farò; tutto quello che piacerà a lui, questo mi piacerà tutto il tempo della vita mia. |
15 και διαναστασα εκοσμηθη τω ιματισμω και παντι τω κοσμω τω γυναικειω και προσηλθεν η δουλη αυτης και εστρωσεν αυτη κατεναντι ολοφερνου χαμαι τα κωδια α ελαβεν παρα βαγωου εις την καθημερινην διαιταν αυτης εις το εσθιειν κατακλινομενην επ' αυτων | 15 E levossi, e ornossi delle sue vestimente; ed entrata, istette dinanzi alla faccia sua. |
16 και εισελθουσα ανεπεσεν ιουδιθ και εξεστη η καρδια ολοφερνου επ' αυτην και εσαλευθη η ψυχη αυτου και ην κατεπιθυμος σφοδρα του συγγενεσθαι μετ' αυτης και ετηρει καιρον του απατησαι αυτην αφ' ης ημερας ειδεν αυτην | 16 E il cuore di Oloferne fu mosso e infiammato; e ardea nel desiderio di lei. |
17 και ειπεν προς αυτην ολοφερνης πιε δη και γενηθητι μεθ' ημων εις ευφροσυνην | 17 E disseli Oloferne: bevi e mangia con giocondità, però che tu hai trovato grazia dinanzi a me. |
18 και ειπεν ιουδιθ πιομαι δη κυριε οτι εμεγαλυνθη το ζην μου εν εμοι σημερον παρα πασας τας ημερας της γενεσεως μου | 18 E disse Iudit: beverò, signore; però che l'anima mia è oggi molto magnificata sopra tutti i dì della vita mia. |
19 και λαβουσα εφαγεν και επιεν κατεναντι αυτου α ητοιμασεν η δουλη αυτης | 19 E tolse, e mangiò e bevè dinanzi a lui quelle cose le quali la serva sua avea preparato. |
20 και ηυφρανθη ολοφερνης απ' αυτης και επιεν οινον πολυν σφοδρα οσον ουκ επιεν πωποτε εν ημερα μια αφ' ου εγεννηθη | 20 E Oloferne fatto fu molto lieto a lei, e bevè del vino molto troppo, quanto (per uno di) non mai avea bevuto in vita sua. |