ΤΩΒΙΤ - Tobia - Tobit 14

LXX	BIBBIA VOLGARE
1 και επαυσατο εξομολογουμενος τωβιτ	1 E finirono i sermoni di Tobia. E vivette, poi ch' egli fue ralluminato, quarantadue anni; e vidde i figliuoli delli suoi nepoti.
2 και ην ετων πεντηκοντα οκτω οτε απωλεσεν τας οψεις και μετα ετη οκτω ανεβλεψεν και εποιει ελεημοσυνας και προσεθετο φοβεισθαι κυριον τον θεον και εξομολογεισθαι αυτω	2 E da poi ch' egli ebbe vivuto cento due anni, fu seppellito nella città di Ninive onorevolmente.
3 μεγαλως δε εγηρασεν και εκαλεσεν τον υιον αυτου και τους υιους αυτου και ειπεν αυτω τεκνον λαβε τους υιους σου ιδου γεγηρακα και προς το αποτρεχειν εκ του ζην ειμι	3 Certo egli perdè il lume de' suoi occhii nel cinquantasei anno della sua etade; e già avea sessanta anni, quando egli riebbe il lume.
4 απελθε εις την μηδιαν τεκνον οτι πεπεισμαι οσα ελαλησεν ιωνας ο προφητης περι νινευη οτι καταστραφησεται εν δε τη μηδια εσται ειρηνη μαλλον εως καιρου και οτι οι αδελφοι ημων εν τη γη σκορπισθησονται απο της αγαθης γης και ιεροσολυμα εσται ερημος και ο οικος του θεου εν αυτη κατακαησεται και ερημος εσται μεχρι χρονου	4 Tutto l'altro tempo della sua vita fu con letizia, e con buono profitto di timore di Dio, e morì in pace.
5 και παλιν ελεησει αυτους ο θεος και επιστρεψει αυτους εις την γην και οικοδομησουσιν τον οικον ουχ οιος ο προτερος εως πληρωθωσιν καιροι του αιωνος και μετα ταυτα επιστρεψουσιν εκ των αιχμαλωσιων και οικοδομησουσιν ιερουσαλημ εντιμως και ο οικος του θεου εν αυτη οικοδομηθησεται εις πασας τας γενεας του αιωνος οικοδομη ενδοξω καθως ελαλησαν περι αυτης οι προφηται	5 E nell' ora della sua morte chiamò a sè Tobia suo figliuolo, e sette giovani suoi figliuoli, e disse loro:
6 και παντα τα εθνη επιστρεψουσιν αληθινως φοβεισθαι κυριον τον θεον και κατορυξουσιν τα ειδωλα αυτων και ευλογησουσιν παντα τα εθνη τον κυριον	6 Egli s' appressa il tempo della distruzione di Ninive; certo la parola di Dio non viene meno; e i nostri fratelli, che sono dispersi della terra d' Israel, torneranno a lei.
7 και ο λαος αυτου εξομολογησεται τω θεω και υψωσει κυριος τον λαον αυτου και χαρησονται παντες οι αγαπωντες κυριον τον θεον εν αληθεια και δικαιοσυνη ποιουντες ελεος τοις αδελφοις ημων	7 E tutta la sua terra deserta si riempirà, e la casa di Dio, che si arse, un' altra volta si riedificherà; e ivi torneranno tutti quelli che temono Iddio.
8 και νυν τεκνον απελθε απο νινευη οτι παντως εσται α ελαλησεν ο προφητης ιωνας	8 E le genti lasceranno i loro idoli; e verranno in Ierusalem, e abiteranno ivi dentro.
9 συ δε τηρησον τον νομον και τα προσταγματα και γινου φιλελεημων και δικαιος ινα σοι καλως η και θαψον με καλως και την μητερα σου μετ' εμου και μηκετι αυλισθητε εις νινευη	9 E tutti i re della terra si rallegreranno in lei, adorando il re d' Israel.
10 τεκνον ιδε τι εποιησεν αμαν αχιαχαρω τω θρεψαντι αυτον ως εκ του φωτος ηγαγεν αυτον εις το σκοτος και οσα ανταπεδωκεν αυτω και αχιαχαρος μεν εσωθη εκεινω δε το ανταποδομα απεδοθη και αυτος κατεβη εις το σκοτος μανασσης εποιησεν ελεημοσυνην και εσωθη εκ παγιδος θανατου ης επηξεν αυτω αμαν δε ενεπεσεν εις την παγιδα και απωλετο	10 Adunque, figliuoli miei, udite il vostro padre: servite a Dio in veritade, e investigate acciò che voi facciate le cose che a lui piacciono.
11 και νυν παιδια ιδετε τι ελεημοσυνη ποιει και τι δικαιοσυνη ρυεται και ταυτα αυτου λεγοντος εξελιπεν αυτου η ψυχη επι της κλινης ην δε ετων εκατον πεντηκοντα οκτω και εθαψεν αυτον ενδοξως	11 E comandate a' vostri figliuoli, che facciano giustizie ed elemosine, acciò che si ricordino di Dio, e benedicano lui in ogni tempo, in veritade e in tutta la loro virtude.
12 και οτε απεθανεν αννα εθαψεν αυτην μετα του πατρος αυτου απηλθεν δε τωβιας μετα της γυναικος αυτου και των υιων αυτου εις εκβατανα προς ραγουηλ τον πενθερον αυτου	12 Adunque, figliuoli miei, ora mi udite, e non dimorate qui; ma in qualunque di voi seppellirete la vostra madre a lato a me in uno sepolcro, incontanente vi partite quinci.
13 και εγηρασεν εντιμως και εθαψεν τους πενθερους αυτου ενδοξως και εκληρονομησεν την ουσιαν αυτων και τωβιτ του πατρος αυτου	13 Imperciò ch' io veggio che la iniquitade di questa cittade le darà fine.
14 και απεθανεν ετων εκατον εικοσι επτα εν εκβατανοις της μηδιας	14 E così venne [che] Tobia, dopo la morte della sua madre, si partì da Ninive. con la moglie sua, e coi figliuoli e colli figliuoli de' suoi figliuoli; e tornossi alli suoi suoceri.
15 και ηκουσεν πριν η αποθανειν αυτον την απωλειαν νινευη ην ηχμαλωτισεν ναβουχοδονοσορ και ασυηρος εχαρη προ του αποθανειν επι νινευη .	15 E trovolli sani e salvi in buona vecchiezza; e portossi bene di loro, ed egli chiuse i suoi occhii; ed (egli) ebbe tutta la eredità della casa di Raguel, e vidde insino alla quinta generazione i figliuoli dei suoi figliuoli.
	16 E poi ch' ebbe compiuto novantanove anni nel timore di Dio, con gaudio egli fu seppellito
	17 da tutto il suo parentado. E tutta la sua generazione perseveroe in santa e buona vita, in tal modo ch' egli fu grazioso a Dio e agli uomini e a tutti gli abitatori della terra.