1 Και εγεινε λογος Κυριου προς εμε, λεγων, | 1 - E il Signore mi comunicò la sua parola dicendo: |
2 Υιε ανθρωπου, στηριξον το προσωπον σου επι το ορος Σηειρ και προφητευσον επ' αυτο? | 2 «Figlio dell'uomo, volgi la faccia verso il monte di Seir e profetizza su di esso e gli dirai: |
3 και ειπε προς αυτο, Ουτω λεγει Κυριος ο Θεος? Ιδου, ορος Σηειρ, εγω ειμαι εναντιον σου? και θελω εκτεινει την χειρα μου κατα σου, και θελω σε παραδωσει εις ολεθρον και ερημωσιν. | 3 - Così dice il Signore Dio: Eccomi a te, monte di Seir, e stenderò la mia mano sopra di te e ti renderò desolato e deserto; |
4 Θελω αφανισει τας πολεις σου και συ θελεις εισθαι ερημωσις, και θελεις γνωρισει οτι εγω ειμαι ο Κυριος. | 4 farò delle tue città un cumulo di rovine e tu resterai deserto; e conoscerai che io sono il Signore. |
5 Επειδη εφυλαξας παλαιον μισος και παρεδωκας τους υιους Ισραηλ εις χειρα ρομφαιας εν τω καιρω της θλιψεως αυτων, οτε η ανομια αυτων εφθασεν εις το ακρον, | 5 Perchè sei stato l'eterno nemico, e hai sbarrato il passo ai figli d'Israele colla spada alla mano nel tempo della loro afflizione, nel tempo dell'estrema iniquità. |
6 δια τουτο, ζω εγω, λεγει Κυριος ο Θεος, θελω σε παραδωσει εις αιμα και αιμα θελει σε καταδιωκει? επειδη δεν εμισησας το αιμα, αιμα λοιπον θελει σε καταδιωκει? | 6 Per questo, vivo io, dice il Signore Dio, che ti metterò a sangue e il sangue ti perseguiterà; hai odiato a sangue e a sangue sarai perseguitato. |
7 και θελω παραδωσει εις παντελη ερημωσιν το ορος Σηειρ και θελω εξαλειψει απ' αυτου τον διαβαινοντα και τον επιστρεφοντα. | 7 E renderò desolato deserto il monte Seir e farò sparire da esso chi va e chi viene. |
8 Και θελω γεμισει τα ορη αυτου απο των τεθανατωμενων αυτου? εν τοις ορεσι σου και εν ταις φαραγξι σου και εν πασι τοις ποταμοις σου θελουσι πεσει οι τεθανατωμενοι εν μαχαιρα. | 8 Ed empirò i suoi monti de' suoi propri uccisi, nelle colline, nelle valli e nei torrenti cadranno i colpiti dalla spada. |
9 Θελω σε καταστησει ερημιαν αιωνιον, και αι πολεις σου δεν θελουσι κατοικηθη? και θελετε γνωρισει οτι εγω ειμαι ο Κυριος. | 9 Ti ridurrò in perpetue solitudini e le tue città non saranno mai più abitate, e conoscerete che io sono il Signore. |
10 Επειδη ειπας, τα δυο ταυτα εθνη και οι δυο ουτοι τοποι θελουσιν εισθαι εμου και ημεις θελομεν κληρονομησει αυτα, αν και ο Κυριος εσταθη εκει, | 10 Perchè hai detto: Le due nazioni e le due terre saranno mie e io le possederò in retaggio, nonostante che il Signore fosse là. |
11 δια τουτο, ζω εγω, λεγει Κυριος ο Θεος, θελω καμει κατα τον θυμον σου και κατα τον φθονον σου, τον οποιον εξετελεσας δια το προς αυτους μισος σου, και θελω γνωσθη εις αυτους οταν σε κρινω. | 11 Perciò, vivo io, dice il Signore, che opererò conforme la tua ira e la tua gelosia, avendola tu adoperata nell'odio che serbasti contro di essi, e mi farò conoscere in mezzo di essi, quando farò giustizia di te. |
12 Και θελεις γνωρισει οτι εγω ο Κυριος ηκουσα πασας τας βλασφημιας σου, τας οποιας επροφερες κατα των ορεων του Ισραηλ, λεγων, αυτα ηρημωθησαν, εις ημας εδοθησαν δια τροφην. | 12 E conoscerai che io, il Signore, io ho udito tutti i tuoi vituperi che hai proferito contro i monti d'Israele dicendo: Sono disabitati, sono un bel boccone preparato per noi! |
13 Και με το στομα υμων εμεγαλορρημονησατε κατ' εμου και επληθυνατε τους λογους υμων κατ' εμου? εγω ηκουσα. | 13 E siete insorti a gola spiegata contro di me sbraitando i vostri paroloni; ho ben udito io! -». |
14 Ουτω λεγει Κυριος ο Θεος? Οταν πασα η γη ευφραινηται, ερημον θελω καταστησει σε. | 14 Così dice il Signore Dio: «Quando tutta la terra sarà in festa, farò di te una solitudine; |
15 Καθως ευφρανθης επι την κληρονομιαν τον οικον Ισραηλ διοτι ηφανισθη, ουτω θελω καμει εις σε? θελεις ερημωθη, ορος Σηειρ και πας ο Εδωμ, πας αυτος? και θελουσι γνωρισει οτι εγω ειμαι ο Κυριος. | 15 come tu hai fatto festa sopra il retaggio della casa d'Israele, perchè era stato devastato, lo stesso farò io di te: sarai devastato, o monte di Seir, con tutta insieme l'Idumea; e conosceranno che io sono il Signore. |