ΙΕΡΕΜΙΑΣ - Geremia - Jeremiah 4

GREEK BIBLE	NEW AMERICAN BIBLE
1 Εαν επιστρεψης, Ισραηλ, λεγει Κυριος, επιστρεψον προς εμε? και εαν εκβαλης τα βδελυγματα σου απ' εμπροσθεν μου, τοτε δεν θελεις μετατοπισθη.	1 If you wish to return, O Israel, says the LORD, return to me. If you put your detestable things out of my sight, and do not stray,
2 Και θελεις ομοσει, λεγων, Ζη Κυριος, εν αληθεια εν κρισει και εν δικαιοσυνη? και τα εθνη θελουσιν ευλογεισθαι εν αυτω και εν αυτω θελουσι δοξασθη.	2 Then you can swear, "As the LORD lives," in truth, in judgment, and in justice; Then shall the nations use his name in blessing, and glory in him.
3 Διοτι ουτω λεγει Κυριος προς τους ανδρας Ιουδα και προς την Ιερουσαλημ? Αροτριασατε τους κεχερσωμενους αγρους σας και μη σπειρετε μεταξυ ακανθων.	3 For to the men of Judah and to Jerusalem, thus says the LORD: Till your untilled ground, sow not among thorns.
4 Περιτμηθητε εις τον Κυριον και αφαιρεσατε τας ακροβυστιας της καρδιας σας, ανδρες Ιουδα και κατοικοι της Ιερουσαλημ, μηποτε εξελθη ο θυμος μου ως πυρ και εξαφθη, και ουδεις θελει εισθαι ο σβεσων, ενεκεν της κακιας των πραξεων σας.	4 For the sake of the LORD, be circumcised, remove the foreskins of your hearts, O men of Judah and citizens of Jerusalem; Lest my anger break out like fire, and burn till none can quench it, because of your evil deeds.
5 Αναγγειλατε προς τον Ιουδαν και κηρυξατε προς την Ιερουσαλημ? και ειπατε και ηχησατε σαλπιγγα εις την γην? βοησατε, συναθροισθητε και ειπατε, Συναχθητε και ας εισελθωμεν εις τας ωχυρωμενας πολεις.	5 Proclaim it in Judah, make it heard in Jerusalem; Blow the trumpet through the land, summon the recruits! Say, "Fall in, let us march to the fortified cities."
6 Υψωσατε σημαιαν προς την Σιων? συρθητε, μη σταθητε? διοτι εγω θελω φερει κακον απο βορρα και συντριμμον μεγαν.	6 Bear the standard to Zion, seek refuge without delay! Evil I bring from the north, and great destruction.
7 Ο λεων ανεβη εκ του δασους αυτου και ο εξολοθρευτης των εθνων εσηκωθη? εξηλθεν εκ του τοπου αυτου δια να ερημωση την γην σου? αι πολεις σου θελουσι καταστραφη, ωστε δεν θελει εισθαι ουδεις ο κατοικων.	7 Up comes the lion from his lair, the destroyer of nations has set out, has left his place, To turn your land into desolation, till your cities lie waste and empty.
8 Δια τουτο περιζωσθητε σακκους, θρηνησατε και ολολυξατε? διοτι ο φλογερος θυμος του Κυριου δεν εστραφη αφ' ημων.	8 So gird yourselves with sackcloth, mourn and wail: "The blazing wrath of the LORD is not turned away from us."
9 Και εν εκεινη τη ημερα, λεγει Κυριος, η καρδια του βασιλεως θελει χαθη και η καρδια των αρχοντων? και οι ιερεις θελουσιν εκθαμβηθη και οι προφηται θελουσιν εκπλαγη.	9 In that day, says the LORD, The king will lose heart, and the princes; the priests will be amazed, and the prophets stunned.
10 Τοτε ειπα, Ω Κυριε Θεε απατων λοιπον ηπατησας τον λαον τουτον και την Ιερουσαλημ, λεγων, Ειρηνην θελετε εχει? ενω η μαχαιρα εφθασεν εως της ψυχης.	10 "Alas! Lord GOD," they will say, "You only deceived us When you said: Peace shall be yours; for the sword touches our very soul."
11 Εν εκεινω τω καιρω θελουσιν ειπει προς τον λαον τουτον και προς την Ιερουσαλημ, Ανεμος καυστικος των υψηλων τοπων της ερημου φυσα προς την θυγατερα του λαου μου, ουχι δια να ανεμιση ουδε δια να καθαριση?	11 At that time it will be said of this people and of Jerusalem, "From the glaring heights through the desert a wind comes toward the daughter of my people." Not to winnow, not to cleanse,
12 ανεμος σφοδροτερος παρα τουτους θελει ελθει δι' εμε? εγω δε τωρα θελω εκφερει κρισεις εις αυτους.	12 does this wind from the heights come at my bidding; And I myself now pronounce sentence upon them.
13 Ιδου, ως νεφελη θελει αναβη, και αι αμαξαι αυτου θελουσιν εισθαι ως ανεμοστροβιλος? οι ιπποι αυτου ειναι ελαφροτεροι των αετων. Ουαι εις ημας, διοτι εχαθημεν.	13 See! like storm clouds he advances, like a hurricane his chariots; Swifter than eagles are his steeds: "Woe to us! we are ruined."
14 Ιερουσαλημ, αποπλυνον την καρδιαν σου απο κακιας, δια να σωθης? εως ποτε θελουσι κατοικει εν σοι οι ματαιοι διαλογισμοι σου;	14 Cleanse your heart of evil, O Jerusalem, that you may be saved. How long must your pernicious thoughts lodge within you?
15 Διοτι φωνη αναγγελλει εκ του Δαν και κηρυττει θλιψιν απο του ορους Εφραιμ.	15 Listen! They proclaim it from Dan, from Mount Ephraim they announce destruction:
16 Ενθυμισατε τουτο εις τα εθνη? ιδου, διακηρυξατε εναντιον της Ιερουσαλημ, οτι πολιορκηται ερχονται απο γης μακρας και εκπεμπουσι την φωνην αυτων εναντιον των πολεων Ιουδα.	16 "Make this known to the nations, announce it to Jerusalem: The besiegers are coming from the distant land, shouting their war cry against the cities of Judah."
17 Ως φυλακες αγρου παρεταχθησαν εναντιον αυτης κυκλοθεν? διοτι απεστατησεν εναντιον μου, λεγει Κυριος.	17 Like watchmen of the fields they surround her, for she has rebelled against me, says the LORD.
18 Αι οδοι σου και τα επιτηδευματα σου επροξενησαν εις σε ταυτα? αυτη η κακια σου εσταθη μαλιστα πικρα, ναι, εφθασεν εως της καρδιας σου.	18 Your conduct, your misdeeds, have done this to you; how bitter is this disaster of yours, how it reaches to your very heart!
19 Τα εντοσθια μου, τα εντοσθια μου? πονω εις τα βαθη της καρδιας μου? η καρδια μου θορυβειται εν εμοι? δεν δυναμαι να σιωπησω, διοτι ηκουσας, ψυχη μου, ηχον σαλπιγγος, αλαλαγμον πολεμου.	19 My breast! my breast! how I suffer! The walls of my heart! My heart beats wildly, I cannot be still; For I have heard the sound of the trumpet, the alarm of war.
20 Συντριμμος επι συντριμμον διακηρυττεται? διοτι πασα η γη ερημουται? εξαιφνης αι σκηναι μου ηρημωθησαν και τα παραπετασματα μου εν μια στιγμη.	20 Ruin after ruin is reported; the whole earth is laid waste. In an instant my tents are ravaged; in a flash, my shelters.
21 Εως ποτε θελω βλεπει την σημαιαν, θελω ακουει τον ηχον της σαλπιγγος;	21 How long must I see that signal, hear that trumpet sound!
22 Διοτι ο λαος μου ειναι αφρων? δεν με εγνωρισαν? ειναι υιοι αφρονες και δεν εχουσι συνεσιν? ειναι σοφοι εις το να κακοποιωσι, να αγαθοποιωσιν ομως δεν εξευρουσιν.	22 Fools my people are, they know me not; Senseless children they are, having no understanding; They are wise in evil, but know not how to do good.
23 Επεβλεψα επι την γην και ιδου, αμορφος και ερημος? και εις τους ουρανους και δεν υπηρχε το φως αυτων.	23 I looked at the earth, and it was waste and void; at the heavens, and their light had gone out!
24 Ειδον τα ορη και ιδου, ετρεμον και παντες οι λοφοι κατεσειοντο.	24 I looked at the mountains, and they were trembling, and all the hills were crumbling!
25 Ειδον και ιδου, δεν υπηρχεν ανθρωπος και παντα τα πετεινα του ουρανου ειχον φυγει.	25 I looked and behold, there was no man; even the birds of the air had flown away!
26 Ειδον και ιδου, ο Καρμηλος ερημος και πασαι αι πολεις αυτου κατηδαφισμεναι απο προσωπου Κυριου, απο του φλογερου θυμου αυτου.	26 I looked and behold, the garden land was a desert, with all its cities destroyed before the LORD, before his blazing wrath.
27 Διοτι ουτω λεγει Κυριος? πασα η γη θελει εισθαι ερημος? συντελειαν ομως δεν θελω καμει.	27 For thus says the LORD: Waste shall the whole land be; I will (not) wholly destroy it.
28 Δια τουτο η γη θελει πενθησει και οι ουρανοι ανωθεν θελουσι συσκοτασει? διοτι εγω ελαλησα, απεφασισα και δεν θελω μετανοησει ουδε θελω επιστρεψει απο τουτου.	28 Because of this the earth shall mourn, the heavens above shall darken; I have spoken, I will not repent, I have resolved, I will not turn back.
29 Πασα η πολις θελει φυγει υπο του θορυβου των ιππεων και των τοξοτων θελουσιν ελθει εις τα δαση και αναβη επι τους βραχους? πασα πολις θελει εγκαταλειφθη και δεν θελει εισθαι ανθρωπος κατοικων εν αυταις.	29 At the shout of horseman and bowman each city takes to flight; They shrink into the thickets, they scale the rocks: All the cities are abandoned, and no one dwells in them.
30 Και συ, ηφανισμενη, τι θελεις καμει; και αν ενδυθης κοκκινον, και αν στολισθης με στολισμους χρυσους, και αν διατεινης με στιμμι τους οφθαλμους σου, εις ματην θελεις καλλωπισθη? οι ερασται σου θελουσι σε καταφρονησει, θελουσι ζητει την ζωην σου.	30 You now who are doomed, what do you mean by putting on purple, bedecking yourself with gold, Shading your eyes with cosmetics, beautifying yourself in vain? Your lovers spurn you, they seek your life.
31 Διοτι ηκουσα φωνην ως κοιλοπονουσης, στεναγμον ως πρωτογεννωσης φωνην της θυγατρος Σιων, ητις θρηνολογει εαυτην, εκτεινει τας χειρας αυτης, λεγουσα, Ουαι εις εμε τωρα, διοτι η ψυχη μου εκλειπει ενεκεν των φονευτων.	31 Yes, I hear the moaning, as of a woman in travail, like the anguish of a mother with her first child- The cry of daughter Zion gasping, as she stretches forth her hands: "Ah, woe is me! I sink exhausted before the slayers!"