1 Και απεκριθη Βιλδαδ ο Σαυχιτης και ειπεν? | 1 Bildad de Súaj replicó, diciendo: |
2 Εως ποτε θελεις λαλει ταυτα; και οι λογοι του στοματος σου θελουσιν εισθαι ως ανεμος σφοδρος; | 2 ¿Hasta cuándo hablarás de esta manera y tus palabras serán un viento impetuoso? |
3 Μηπως ο Θεος ανατρεπει την κρισιν; η ο Παντοδυναμος ανατρεπει το δικαιον; | 3 ¿Acaso Dios distorsiona el derecho y el Todopoderoso tergiversa la justicia? |
4 Εαν οι υιοι σου ημαρτησαν εις αυτον, παρεδωκεν αυτους εις την χειρα της ανομιας αυτων. | 4 Si tus hijos pecaron contra él, él los dejó librados a sus propios delitos. |
5 Εαν συ ηθελες ζητησει τον Θεον πρωι, και ηθελες δεηθη του Παντοδυναμου? | 5 En cambio, si tú recurres a Dios e imploras al Todopoderoso, |
6 εαν ησο καθαρος και ευθυς, βεβαιως τωρα ηθελεν εγερθη δια σε, και ηθελεν ευτυχει η κατοικια της δικαιοσυνης σου. | 6 si te mantienes puro y recto, seguramente, él pronto velará por ti y restablecerá tu morada de hombre justo. |
7 Και αν η αρχη σου ητο μικρα, τα υστερα σου ομως ηθελον μεγαλυνθη σφοδρα. | 7 Tus comienzos habrán sido poca cosa, frente a la grandeza de tu porvenir. |
8 Επειδη ερωτησον, παρακαλω, περι των προτερων γενεων, και ερευνησον ακριβως περι των πατερων αυτων? | 8 Interroga, si no, a las generaciones pasadas, considera lo que experimentaron sus padres. |
9 διοτι ημεις ειμεθα χθεσινοι, και δεν εξευρομεν ουδεν, επειδη αι ημεραι ημων επι της γης ειναι σκια? | 9 Nosotros somos de ayer y no sabemos nada, nuestros días sobre la tierra son una sombra. |
10 δεν θελουσι σε διδαξει αυτοι, και σοι ειπει και προφερει λογους εκ της καρδιας αυτων; | 10 Ellos te instruirán y te hablarán, sacarán de su corazón estas palabras. |
11 Θαλλει ο παπυρος ανευ πηλου; αυξανει ο σχοινος ανευ υδατος; | 11 ¿Brota el papiro fuera de los pantanos? ¿Crece el junco donde no hay agua? |
12 Ενω ειναι ετι πρασινος και αθεριστος, ξηραινεται προ παντος χορτου. | 12 Tierno aún, y sin que nadie lo corte, se seca más pronto que cualquier otra hierba. |
13 Ουτως ειναι αι οδοι παντων των λησμονουντων τον Θεον? και η ελπις του υποκριτου θελει χαθη? | 13 Tal es la suerte de los que olvidan a Dios, así perece la esperanza del impío. |
14 η ελπις αυτου θελει κοπη, και το θαρρος αυτου θελει εισθαι ιστος αραχνης. | 14 Su confianza es apenas un hilo, su seguridad, una tela de araña. |
15 Θελει επιστηριχθη επι την οικιαν αυτου, πλην αυτη δεν θελει σταθη? θελει κρατησει αυτην, πλην δεν θελει ανορθωθη. | 15 Se apoya sobre su casa, y ella no resiste, se aferra a ella, y no queda en pie. |
16 Ειναι χλωρος εμπροσθεν του ηλιου, και ο κλαδος αυτου απλονεται εις τον κηπον αυτου. | 16 Ahí está lleno de savia ante los rayos del sol, sus retoños se extienden sobre su jardín; |
17 Αι ριζαι αυτου περιπλεκονται εις τον σωρον των λιθων, και εκλεγει τον πετρωδη τοπον. | 17 sus raíces se entrelazan en el pedregal, se prenden al terreno rocoso. |
18 Εαν εξαλειφθη απο του τοπου αυτου, τοτε θελει αρνηθη αυτον, λεγων, Δεν σε ειδον. | 18 Pero apenas lo arrancan de su sitio, este reniega de él, diciendo: «Nunca te vi». |
19 Ιδου, αυτη ειναι η χαρα της οδου αυτου, και εκ του χωματος αλλοι θελουσι αναβλαστησει. | 19 ¡Esa es la buena suerte que le toca, mientras otro brota del polvo! |
20 Ιδου, ο Θεος δεν θελει απορριψει τον αμεμπτον, ουδε θελει πιασει την χειρα των κακοποιων? | 20 No, Dios no desdeña al hombre íntegro, ni toma de la mano a los malvados. |
21 εωσου γεμιση το στομα σου απο γελωτος, και τα χειλη σου αλαλαγμου. | 21 El llenará otra vez tu boca de risas y tus labios de aclamaciones jubilosas. |
22 Οι μισουντες σε θελουσιν ενδυθη αισχυνην? και η κατοικια των ασεβων δεν θελει υπαρχει. | 22 Los que te odian se cubrirán de vergüenza, y la carpa de los malvados no existirá más |