Livre de Ruth 2

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Du côté de son mari, Noémi avait un parent qui s’appelait Booz; c’était un homme respecté qui était du même clan qu’Élimélek.	1 και τη νωεμιν ανηρ γνωριμος τω ανδρι αυτης ο δε ανηρ δυνατος ισχυι εκ της συγγενειας αβιμελεχ και ονομα αυτω βοος
2 Ruth la Moabite dit à Noémi: “Laisse-moi aller dans les champs glaner des épis derrière quelqu’un qui ne me fera pas d’histoire.” Elle lui répondit: “Va, ma fille.”	2 και ειπεν ρουθ η μωαβιτις προς νωεμιν πορευθω δη εις αγρον και συναξω εν τοις σταχυσιν κατοπισθεν ου εαν ευρω χαριν εν οφθαλμοις αυτου ειπεν δε αυτη πορευου θυγατερ
3 Ruth partit donc et s’en alla glaner dans les champs, derrière les moissonneurs. Par bonheur, elle arriva dans une pièce de terre appartenant à Booz, du clan d’Élimélek.	3 και επορευθη και συνελεξεν εν τω αγρω κατοπισθεν των θεριζοντων και περιεπεσεν περιπτωματι τη μεριδι του αγρου βοος του εκ συγγενειας αβιμελεχ
4 Or Booz arrivait de Bethléem: “Que Yahvé soit avec vous!” dit-il aux moissonneurs, et ils lui répondirent: “Que Yahvé te bénisse.”	4 και ιδου βοος ηλθεν εκ βαιθλεεμ και ειπεν τοις θεριζουσιν κυριος μεθ' υμων και ειπον αυτω ευλογησαι σε κυριος
5 Booz demanda alors à celui de ses serviteurs qui commandait les moissonneurs: “À qui est cette jeune femme?”	5 και ειπεν βοος τω παιδαριω αυτου τω εφεστωτι επι τους θεριζοντας τινος η νεανις αυτη
6 Le serviteur qui commandait les moissonneurs répondit: “Cette jeune femme est la Moabite, celle qui est revenue des champs de Moab avec Noémi.	6 και απεκριθη το παιδαριον το εφεστος επι τους θεριζοντας και ειπεν η παις η μωαβιτις εστιν η αποστραφεισα μετα νωεμιν εξ αγρου μωαβ
7 Elle m’a dit: Permets-moi de glaner et de ramasser ce qui tombe des gerbes derrière les moissonneurs. Elle est donc venue et elle est restée là; depuis le matin jusqu’à présent elle s’est à peine arrêtée.”	7 και ειπεν συλλεξω δη και συναξω εν τοις δραγμασιν οπισθεν των θεριζοντων και ηλθεν και εστη απο πρωιθεν και εως εσπερας ου κατεπαυσεν εν τω αγρω μικρον
8 Booz dit à Ruth: “Écoute-moi ma fille: ne va pas glaner dans un autre champ, ne t’éloigne pas d’ici mais attache-toi à mes servantes.	8 και ειπεν βοος προς ρουθ ουκ ηκουσας θυγατερ μη πορευθης εν αγρω συλλεξαι ετερω και συ ου πορευση εντευθεν ωδε κολληθητι μετα των κορασιων μου
9 Regarde le champ qu’on moissonne et suis-les. Sache bien que j’ai défendu aux serviteurs de te frapper. Si tu as soif, va boire aux cruches l’eau qu’ils auront puisée.”	9 οι οφθαλμοι σου εις τον αγρον ου εαν θεριζωσιν και πορευση κατοπισθεν αυτων ιδου ενετειλαμην τοις παιδαριοις του μη αψασθαι σου και ο τι διψησεις και πορευθηση εις τα σκευη και πιεσαι οθεν αν υδρευωνται τα παιδαρια
10 Alors Ruth se prosterna la face contre terre et lui dit: “Qu’ai-je donc fait pour que tu me regardes avec bonté et que tu t’intéresses à moi qui ne suis qu’une étrangère?”	10 και επεσεν επι προσωπον αυτης και προσεκυνησεν επι την γην και ειπεν προς αυτον τι οτι ευρον χαριν εν οφθαλμοις σου του επιγνωναι με και εγω ειμι ξενη
11 Booz lui répondit: “On m’a rapporté tout ce que tu as fait pour ta belle-mère après la mort de ton mari. On m’a dit comment tu as quitté ton père, ta mère et ton pays natal, pour te rendre dans un peuple que tu ne connaissais pas, ni d’hier, ni d’avant-hier.	11 και απεκριθη βοος και ειπεν αυτη απαγγελια απηγγελη μοι οσα πεποιηκας μετα της πενθερας σου μετα το αποθανειν τον ανδρα σου και πως κατελιπες τον πατερα σου και την μητερα σου και την γην γενεσεως σου και επορευθης προς λαον ον ουκ ηδεις εχθες και τριτης
12 Que Yahvé te rende aujourd’hui ce que tu as fait et que tu obtiennes une bonne récompense de la part de Yahvé, le Dieu d’Israël, puisque tu es venue t’abriter sous ses ailes.”	12 αποτεισαι κυριος την εργασιαν σου και γενοιτο ο μισθος σου πληρης παρα κυριου θεου ισραηλ προς ον ηλθες πεποιθεναι υπο τας πτερυγας αυτου
13 Elle lui dit: “Je voudrais bien mériter ta bonté, mon seigneur. Tu m’as consolée et tu as parlé au cœur de ta servante, alors que je ne suis même pas comme l’une de tes servantes.”	13 η δε ειπεν ευροιμι χαριν εν οφθαλμοις σου κυριε οτι παρεκαλεσας με και οτι ελαλησας επι καρδιαν της δουλης σου και ιδου εγω εσομαι ως μια των παιδισκων σου
14 Au moment du repas Booz lui dit: “Approche un peu, mange de ce pain et trempe ton morceau dans le vinaigre.” Elle s’assit donc à côté des moissonneurs et Booz lui mit un tas de grains rôtis devant elle. Elle mangea à sa faim et emporta le reste.	14 και ειπεν αυτη βοος ηδη ωρα του φαγειν προσελθε ωδε και φαγεσαι των αρτων και βαψεις τον ψωμον σου εν τω οξει και εκαθισεν ρουθ εκ πλαγιων των θεριζοντων και εβουνισεν αυτη βοος αλφιτον και εφαγεν και ενεπλησθη και κατελιπεν
15 Ensuite elle se leva de nouveau pour glaner. Booz donna cet ordre à ses serviteurs: “Qu’elle glane même entre les gerbes, ne la tourmentez pas.	15 και ανεστη του συλλεγειν και ενετειλατο βοος τοις παιδαριοις αυτου λεγων και γε ανα μεσον των δραγματων συλλεγετω και μη καταισχυνητε αυτην
16 Ayez même soin de tirer vous-mêmes quelques épis de vos gerbes. Vous les laisserez tomber pour qu’elle les ramasse et vous ne crierez pas sur elle.”	16 και βασταζοντες βασταξατε αυτη και γε παραβαλλοντες παραβαλειτε αυτη εκ των βεβουνισμενων και αφετε και συλλεξει και ουκ επιτιμησετε αυτη
17 Ruth glana ainsi dans le champ jusqu’au soir et lorsqu’elle eut battu ce qu’elle avait ramassé, il y avait environ une mesure d’orge.	17 και συνελεξεν εν τω αγρω εως εσπερας και ερραβδισεν α συνελεξεν και εγενηθη ως οιφι κριθων
18 Elle l’emporta, rentra à la ville, et sa belle-mère vit ce qu’elle avait ramassé. Elle tira même ce qu’elle avait mis en réserve de son repas, et le lui donna.	18 και ηρεν και εισηλθεν εις την πολιν και ειδεν η πενθερα αυτης α συνελεξεν και εξενεγκασα ρουθ εδωκεν αυτη α κατελιπεν εξ ων ενεπλησθη
19 “Où as-tu glané aujourd’hui? lui dit sa belle-mère, dans quel champ as-tu ramassé? Béni soit celui qui s’est intéressé à toi!” Ruth apprit à sa belle-mère chez qui elle avait travaillé. Elle lui dit: “L’homme chez qui j’ai travaillé aujourd’hui s’appelle Booz.”	19 και ειπεν αυτη η πενθερα αυτης που συνελεξας σημερον και που εποιησας ειη ο επιγνους σε ευλογημενος και απηγγειλεν ρουθ τη πενθερα αυτης που εποιησεν και ειπεν το ονομα του ανδρος μεθ' ου εποιησα σημερον βοος
20 Noémi dit alors à sa belle-fille: “Qu’il soit béni de Yahvé, qui ne cesse de montrer sa bonté envers les vivants et envers les morts!” Et Noémi ajouta: “Cet homme est notre proche parent, il est l’un de ceux qui ont sur nous un droit de rachat.”	20 και ειπεν νωεμιν τη νυμφη αυτης ευλογητος εστιν τω κυριω οτι ουκ εγκατελιπεν το ελεος αυτου μετα των ζωντων και μετα των τεθνηκοτων και ειπεν αυτη νωεμιν εγγιζει ημιν ο ανηρ εκ των αγχιστευοντων ημας εστιν
21 Ruth la Moabite dit alors à sa belle-mère: “Il m’a dit encore: Reste avec mes serviteurs jusqu’à ce qu’ils aient terminé toute la moisson.”	21 και ειπεν ρουθ προς την πενθεραν αυτης και γε οτι ειπεν προς με μετα των παιδαριων μου προσκολληθητι εως αν τελεσωσιν ολον τον αμητον ος υπαρχει μοι
22 Noémi dit à Ruth, sa belle-fille: “C’est une bonne chose ma fille que tu restes avec ses servantes, car dans un autre champ on risquerait de te maltraiter.”	22 και ειπεν νωεμιν προς ρουθ την νυμφην αυτης αγαθον θυγατερ οτι επορευθης μετα των κορασιων αυτου και ουκ απαντησονται σοι εν αγρω ετερω
23 Elle resta donc au milieu des servantes de Booz pour glaner jusqu’à la fin de la moisson des orges et de la moisson des blés; elle habitait avec sa belle-mère.	23 και προσεκολληθη ρουθ τοις κορασιοις βοος συλλεγειν εως ου συνετελεσεν τον θερισμον των κριθων και των πυρων και εκαθισεν μετα της πενθερας αυτης