Livre d'Osée 13

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Quand Éphraïm parlait, tout le monde avait peur; il était considéré en Israël, mais le péché commis avec Baal lui a valu la mort.	1 κατα τον λογον εφραιμ δικαιωματα αυτος ελαβεν εν τω ισραηλ και εθετο αυτα τη βααλ και απεθανεν
2 Ils continuent de pécher; avec leur argent ils se sont fait une idole de métal, dessinée selon leur goût. Tout cela n’est qu’un travail d’ouvriers. Ils disent: “Offrez-leur des sacrifices!” et des hommes envoient des baisers à des veaux.	2 και προσεθετο του αμαρτανειν ετι και εποιησαν εαυτοις χωνευμα εκ του αργυριου αυτων κατ' εικονα ειδωλων εργα τεκτονων συντετελεσμενα αυτοις αυτοι λεγουσιν θυσατε ανθρωπους μοσχοι γαρ εκλελοιπασιν
3 C’est pourquoi ils seront comme la rosée du matin, comme la rosée qui bientôt se dissipe, comme la bale emportée loin de l’aire à battre, comme la fumée qui sort par la fenêtre.	3 δια τουτο εσονται ως νεφελη πρωινη και ως δροσος ορθρινη πορευομενη ωσπερ χνους αποφυσωμενος αφ' αλωνος και ως ατμις απο ακριδων
4 Mais moi, Yahvé, je suis ton Dieu depuis le pays d’Égypte; tu ne connais pas d’autre Dieu que moi et tu n’as pas de sauveur en dehors de moi.	4 εγω δε κυριος ο θεος σου στερεων ουρανον και κτιζων γην ου αι χειρες εκτισαν πασαν την στρατιαν του ουρανου και ου παρεδειξα σοι αυτα του πορευεσθαι οπισω αυτων και εγω ανηγαγον σε εκ γης αιγυπτου και θεον πλην εμου ου γνωση και σωζων ουκ εστιν παρεξ εμου
5 Je t’ai connu au désert, au pays de la sécheresse.	5 εγω εποιμαινον σε εν τη ερημω εν γη αοικητω
6 Je les ai fait paître et ils se sont rassasiés; mais aussitôt rassasiés leur cœur s’est gonflé d’orgueil et ils m’ont oublié.	6 κατα τας νομας αυτων και ενεπλησθησαν εις πλησμονην και υψωθησαν αι καρδιαι αυτων ενεκα τουτου επελαθοντο μου
7 Je me suis donc changé pour eux en un lion. Je reste à l’affût comme le léopard au bord du chemin;	7 και εσομαι αυτοις ως πανθηρ και ως παρδαλις κατα την οδον ασσυριων
8 je tombe sur eux comme une ourse privée de ses petits, et je déchire l’enveloppe de leur cœur. Comme une lionne je les dévore sur place et les bêtes sauvages les déchirent.	8 απαντησομαι αυτοις ως αρκος απορουμενη και διαρρηξω συγκλεισμον καρδιας αυτων και καταφαγονται αυτους εκει σκυμνοι δρυμου θηρια αγρου διασπασει αυτους
9 Israël, te voilà détruit; qui viendra te sauver?	9 τη διαφθορα σου ισραηλ τις βοηθησει
10 Où donc est ton roi pour qu’il te sauve, où sont tes chefs pour qu’ils te protègent? Ne disais-tu pas: Donne-moi un roi et des chefs?	10 που ο βασιλευς σου ουτος και διασωσατω σε εν πασαις ταις πολεσιν σου κρινατω σε ον ειπας δος μοι βασιλεα και αρχοντα
11 Eh bien, dans ma colère je t’ai donné un roi, et dans ma fureur je le reprends.	11 και εδωκα σοι βασιλεα εν οργη μου και εσχον εν τω θυμω μου
12 La faute d’Éphraïm est gardée en réserve, son péché est dans un lieu sûr.	12 συστροφην αδικιας εφραιμ εγκεκρυμμενη η αμαρτια αυτου
13 Les douleurs de l’enfantement viennent sur lui, mais l’enfant est stupide et ne sort pas du sein le moment venu.	13 ωδινες ως τικτουσης ηξουσιν αυτω ουτος ο υιος σου ου φρονιμος διοτι ου μη υποστη εν συντριβη τεκνων
14 Devrais-je les délivrer du séjour des morts? Devrais-je les sauver de la mort? Non! Où est donc ton fléau, ô mort? Et toi, séjour des morts, où est ta destruction? Je ne veux plus avoir pitié d’eux.	14 εκ χειρος αδου ρυσομαι αυτους και εκ θανατου λυτρωσομαι αυτους που η δικη σου θανατε που το κεντρον σου αδη παρακλησις κεκρυπται απο οφθαλμων μου
15 Éphraïm a su croître plus que ses frères, mais le vent d’est viendra, le souffle de Yahvé montera du désert; il mettra à sec sa source et sa fontaine ne coulera plus; il desséchera sa terre et tout ce à quoi il tenait.	15 διοτι ουτος ανα μεσον αδελφων διαστελει επαξει ανεμον καυσωνα κυριος εκ της ερημου επ' αυτον και αναξηρανει τας φλεβας αυτου εξερημωσει τας πηγας αυτου αυτος καταξηρανει την γην αυτου και παντα τα σκευη τα επιθυμητα αυτου