Livre des Psaumes 109

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Au maître de chant. De David. Psaume. Ô Dieu que je célèbre, ne garde pas le silence	1 Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος του Δαβιδ.>> Θεε της αινεσεως μου, μη σιωπησης?
2 face aux attaques d’une bouche méchante: d’une langue qui ment aussitôt qu’elle me parle.	2 διοτι στομα ασεβους και στομα δολιου ηνοιχθησαν επ' εμε? ελαλησαν κατ' εμου με γλωσσαν ψευδη?
3 Ce sont autour de moi des paroles de haine, c’est une guerre continuelle, sans raison.	3 και με λογους μισους με περιεκυκλωσαν και με επολεμησαν αναιτιως.
4 On m’accuse alors que je prie,	4 Αντι της αγαπης μου ειναι αντιδικοι εις εμε? εγω δε προσευχομαι.
5 on me rend le mal pour le bien et la haine au lieu de l’amour.	5 Και ανταπεδωκαν εις εμε κακον αντι καλου, και μισος αντι της αγαπης μου.
6 Fais-lui rendre compte à un homme méchant, avec un accusateur debout à sa droite.	6 Καταστησον ασεβη επ' αυτον? και διαβολος ας στεκη εκ δεξιων αυτου.
7 Que la sentence le déclare coupable, et qu’en appel de nouveau on le condamne!	7 Οταν κρινηται, ας εξελθη καταδεδικασμενος? και η προσευχη αυτου ας γεινη εις αμαρτιαν.
8 Que sa vie soit écourtée, et que sa charge passe à un autre!	8 Ας γεινωσιν αι ημεραι αυτου ολιγαι? αλλος ας λαβη την επισκοπην αυτου.
9 Que ses enfants restent sans père et sa femme sans mari!	9 Ας γεινωσιν οι υιοι αυτου ορφανοι και η γυνη αυτου χηρα.
10 Que ses fils aillent quêter de place en place, et qu’on les chasse de leur masure!	10 Και ας περιπλανωνται παντοτε οι υιοι αυτου και ας γεινωσιν επαιται, και ας ζητωσιν εκ των ερειπιων αυτων.
11 Que son créancier enlève tout chez lui, que des étrangers prennent ce qui lui a coûté!	11 Ας παγιδευση ο δανειστης παντα τα υπαρχοντα αυτου? και ας διαρπασωσιν οι ξενοι τους κοπους αυτου.
12 Que personne ne lui fasse grâce, que nul n’ait pitié de ses orphelins!	12 Ας μη υπαρχη ο ελεων αυτον, και ας μη ηναι ο οικτειρων τα ορφανα αυτου.
13 Que ses descendants soient exterminés, qu’en une génération son nom soit effacé!	13 Ας εξολοθρευθωσιν οι εκγονοι αυτου? εν τη επερχομενη γενεα ας εξαλειφθη το ονομα αυτων.
14 Que le Seigneur se rappelle la faute de ses pères, que le péché de sa mère ne puisse s’effacer,	14 Ας ελθη εις ενθυμησιν ενωπιον του Κυριου η ανομια των πατερων αυτου? και η αμαρτια της μητρος αυτου ας μη εξαλειφθη?
15 et reste toujours sous les yeux du Seigneur jusqu’à ce que tous aient disparu de la terre!	15 Ας ηναι παντοτε ενωπιον του Κυριου, δια να εκκοψη απο της γης το μνημοσυνον αυτων.
16 Car il n’a pas songé à faire grâce, il a poursuivi le pauvre, l’indigent et le désemparé, jusqu’à la mort.	16 Διοτι δεν ενεθυμηθη να καμη ελεος? αλλα κατετρεξεν ανθρωπον πενητα και πτωχον, δια να θανατωση τον συντετριμμενον την καρδιαν.
17 Il aimait les malédictions: elles seront pour lui. Il n’appelait pas la bénédiction: elle restera loin de lui.	17 Επειδη ηγαπησε καταραν, ας ελθη επ' αυτον? επειδη δεν ηθελησεν ευλογιαν, ας απομακρυνθη απ' αυτου.
18 Il faisait de la malédiction sa chemise, elle entrera en lui comme de l’eau, elle passera, comme l’huile, jusqu’à ses os.	18 Επειδη ενεδυθη καταραν ως ιματιον αυτου, ας εισελθη ως υδωρ εις τα εντοσθια αυτου και ως ελαιον εις τα οστα αυτου?
19 Elle l’enveloppera comme son vêtement, elle sera la ceinture qui ne le quittera plus.	19 Ας γεινη εις αυτον ως το ιματιον, το οποιον ενδυεται και ως η ζωνη, την οποιαν παντοτε περιζωννυται.
20 Que le Seigneur paie ce salaire à ceux qui m’accusent, à ceux qui me calomnient!	20 Αυτη ας ηναι των αντιδικων μου η αμοιβη παρα του Κυριου, και των λαλουντων κακα κατα της ψυχης μου.
21 Et puis pour moi, Seigneur, fais honneur à ton nom et sauve-moi, car tu es bon,	21 Αλλα συ, Κυριε Θεε, ενεργησον μετ' εμου δια το ονομα σου? επειδη ειναι αγαθον το ελεος σου, λυτρωσον με.
22 car je suis pauvre et malheureux, et j’en porte au-dedans de moi la blessure.	22 Διοτι πτωχος και πενης ειμαι, και η καρδια μου ειναι πεπληγωμενη εντος μου.
23 Je m’en vais comme une ombre qui décline, comme la sauterelle emportée par le vent.	23 Παρηλθον ως σκια, οταν εκκλινη? εκτιναζομαι ως η ακρις.
24 J’ai tant jeûné que mes genoux chancellent, mon corps amaigri n’a plus un soupçon de graisse.	24 Τα γονατα μου ητονησαν απο της νηστειας και η σαρξ μου εξεπεσεν απο του παχους αυτης.
25 Je suis un prétexte pour leurs insultes, et quand ils me voient, ils se font des signes.	25 Και εγω εγεινα ονειδος εις αυτους? οτε με ειδον, εκινησαν τας κεφαλας αυτων.
26 Viens à mon aide, Seigneur, sauve-moi car tu es bon,	26 Βοηθησον μοι, Κυριε ο Θεος μου? σωσον με κατα το ελεος σου?
27 et qu’ils reconnaissent là ta main, qu’ils voient que c’est ton œuvre.	27 και ας γνωρισωσιν οτι η χειρ σου ειναι τουτο? οτι συ, Κυριε, εκαμες αυτο.
28 Ils ont beau maudire, toi tu béniras: mes adversaires seront confondus, et ton serviteur sera dans la joie.	28 Αυτοι θελουσι καταρασθαι, συ δε θελεις ευλογει? θελουσι σηκωθη, πλην θελουσι καταισχυνθη? ο δε δουλος σου θελει ευφραινεσθαι.
29 Que ceux qui m’accusent soient couverts de mépris, que la honte soit sur eux comme leur manteau!	29 Ας ενδυθωσιν εντροπην οι αντιδικοι μου? και ας φορεσωσιν ως επενδυμα την αισχυνην αυτων.
30 Et moi je rendrai grâce au Seigneur plus qu’un peu, je le louerai au milieu de la foule:	30 Θελω δοξολογει σφοδρα τον Κυριον δια του στοματος μου, και εν μεσω πολλων θελω υμνολογει αυτον?
31 parce qu’il s’est tenu à la droite du pauvre et qu’il l’a sauvé face à ses juges.	31 Διοτι ισταται εν τη δεξια του πτωχου, δια να λυτρονη αυτον εκ των καταδικαζοντων την ψυχην αυτου.