Livre de l'Exode 2

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Un homme de la tribu de Lévi épousa une fille de sa tribu.	1 ην δε τις εκ της φυλης λευι ος ελαβεν των θυγατερων λευι και εσχεν αυτην
2 La femme fut enceinte et mit au monde un fils; voyant combien il était beau, elle le dissimula pendant trois mois.	2 και εν γαστρι ελαβεν και ετεκεν αρσεν ιδοντες δε αυτο αστειον εσκεπασαν αυτο μηνας τρεις
3 Comme elle ne pouvait pas le cacher plus longtemps, elle prit une corbeille de papyrus, elle boucha les fentes avec du goudron et elle y mit son enfant, puis elle déposa la corbeille dans les roseaux sur les bords du Nil.	3 επει δε ουκ ηδυναντο αυτο ετι κρυπτειν ελαβεν αυτω η μητηρ αυτου θιβιν και κατεχρισεν αυτην ασφαλτοπισση και ενεβαλεν το παιδιον εις αυτην και εθηκεν αυτην εις το ελος παρα τον ποταμον
4 La sœur de l’enfant se tenait à distance pour voir ce qui allait arriver.	4 και κατεσκοπευεν η αδελφη αυτου μακροθεν μαθειν τι το αποβησομενον αυτω
5 Or la fille du Pharaon descendit vers le Nil pour se baigner, pendant que ses servantes faisaient les cent pas sur la rive du Nil. Quand elle aperçut la corbeille au milieu des roseaux, elle envoya sa servante pour la prendre.	5 κατεβη δε η θυγατηρ φαραω λουσασθαι επι τον ποταμον και αι αβραι αυτης παρεπορευοντο παρα τον ποταμον και ιδουσα την θιβιν εν τω ελει αποστειλασα την αβραν ανειλατο αυτην
6 Ouvrant la corbeille, elle vit l’enfant: c’était un petit garçon qui pleurait. Elle eut pitié de lui: “C’est un enfant des Hébreux”, se dit-elle.	6 ανοιξασα δε ορα παιδιον κλαιον εν τη θιβει και εφεισατο αυτου η θυγατηρ φαραω και εφη απο των παιδιων των εβραιων τουτο
7 La sœur de l’enfant dit à la fille du Pharaon: “Veux-tu que je cherche parmi les femmes des Hébreux? Je m’entendrai avec une nourrice qui allaitera l’enfant.”	7 και ειπεν η αδελφη αυτου τη θυγατρι φαραω θελεις καλεσω σοι γυναικα τροφευουσαν εκ των εβραιων και θηλασει σοι το παιδιον
8 “Va vite!”, lui répondit la fille du Pharaon. La jeune fille partit et appela la mère de l’enfant.	8 η δε ειπεν αυτη η θυγατηρ φαραω πορευου ελθουσα δε η νεανις εκαλεσεν την μητερα του παιδιου
9 La fille du Pharaon lui dit: “Emmène cet enfant, allaite-le moi et je te donnerai ton salaire.”	9 ειπεν δε προς αυτην η θυγατηρ φαραω διατηρησον μοι το παιδιον τουτο και θηλασον μοι αυτο εγω δε δωσω σοι τον μισθον ελαβεν δε η γυνη το παιδιον και εθηλαζεν αυτο
10 La femme prit donc le petit garçon et l’allaita; quand il eut grandi, elle le mena à la fille du Pharaon. Il devint pour elle comme un fils et elle lui donna le nom de Moïse, car, dit-elle: “Je l’ai tiré des eaux!”	10 αδρυνθεντος δε του παιδιου εισηγαγεν αυτο προς την θυγατερα φαραω και εγενηθη αυτη εις υιον επωνομασεν δε το ονομα αυτου μωυσην λεγουσα εκ του υδατος αυτον ανειλομην
11 Moïse avait grandi, il alla trouver ses frères et vit avec quelle brutalité on les traitait. Il vit même un Égyptien qui frappait l’un de ses frères hébreux.	11 εγενετο δε εν ταις ημεραις ταις πολλαις εκειναις μεγας γενομενος μωυσης εξηλθεν προς τους αδελφους αυτου τους υιους ισραηλ κατανοησας δε τον πονον αυτων ορα ανθρωπον αιγυπτιον τυπτοντα τινα εβραιον των εαυτου αδελφων των υιων ισραηλ
12 Il regarda autour de lui: il n’y avait personne. Il frappa l’Égyptien et l’enterra dans le sable.	12 περιβλεψαμενος δε ωδε και ωδε ουχ ορα ουδενα και παταξας τον αιγυπτιον εκρυψεν αυτον εν τη αμμω
13 Le lendemain encore il sortit et vit deux Hébreux qui se battaient. Il dit alors au plus méchant: “Pourquoi frappes-tu ton camarade?”	13 εξελθων δε τη ημερα τη δευτερα ορα δυο ανδρας εβραιους διαπληκτιζομενους και λεγει τω αδικουντι δια τι συ τυπτεις τον πλησιον
14 L’homme lui répondit: “Qui t’a nommé notre chef ou notre juge? Veux-tu me tuer comme tu as tué l’Égyptien?” Moïse eut peur: “Certainement la chose est connue”, se dit-il.	14 ο δε ειπεν τις σε κατεστησεν αρχοντα και δικαστην εφ' ημων μη ανελειν με συ θελεις ον τροπον ανειλες εχθες τον αιγυπτιον εφοβηθη δε μωυσης και ειπεν ει ουτως εμφανες γεγονεν το ρημα τουτο
15 Le Pharaon en effet apprit l’affaire et il chercha Moïse pour le tuer. Alors Moïse s’enfuit loin du Pharaon et alla vivre au pays de Madian. Là, il s’assit près d’un puits.	15 ηκουσεν δε φαραω το ρημα τουτο και εζητει ανελειν μωυσην ανεχωρησεν δε μωυσης απο προσωπου φαραω και ωκησεν εν γη μαδιαμ ελθων δε εις γην μαδιαμ εκαθισεν επι του φρεατος
16 Un prêtre de Madian avait sept filles. Elles vinrent chercher de l’eau et remplirent les abreuvoirs pour le petit bétail de leur père.	16 τω δε ιερει μαδιαμ ησαν επτα θυγατερες ποιμαινουσαι τα προβατα του πατρος αυτων ιοθορ παραγενομεναι δε ηντλουν εως επλησαν τας δεξαμενας ποτισαι τα προβατα του πατρος αυτων ιοθορ
17 À ce moment-là arrivèrent des bergers qui voulurent les chasser, mais Moïse se leva pour les défendre et donna à boire au petit bétail.	17 παραγενομενοι δε οι ποιμενες εξεβαλον αυτας αναστας δε μωυσης ερρυσατο αυτας και ηντλησεν αυταις και εποτισεν τα προβατα αυτων
18 Comme elles rentraient chez leur père Ragouël, celui-ci leur dit: “Comment se fait-il que vous reveniez si vite aujourd’hui?”	18 παρεγενοντο δε προς ραγουηλ τον πατερα αυτων ο δε ειπεν αυταις τι οτι εταχυνατε του παραγενεσθαι σημερον
19 Elles répondirent: “Un Égyptien nous a délivrées des bergers. Il a même puisé de l’eau pour nous et a donné à boire au petit bétail.”	19 αι δε ειπαν ανθρωπος αιγυπτιος ερρυσατο ημας απο των ποιμενων και ηντλησεν ημιν και εποτισεν τα προβατα ημων
20 Il dit à ses filles: “Où est cet homme? Pourquoi l’avez-vous laissé? Il faut l’inviter à manger.”	20 ο δε ειπεν ταις θυγατρασιν αυτου και που εστι και ινα τι ουτως καταλελοιπατε τον ανθρωπον καλεσατε ουν αυτον οπως φαγη αρτον
21 Moïse accepta de vivre chez cet homme qui lui donna en mariage sa fille Séfora.	21 κατωκισθη δε μωυσης παρα τω ανθρωπω και εξεδοτο σεπφωραν την θυγατερα αυτου μωυση γυναικα
22 Elle lui donna un fils qu’il appela Guerchom car, dit-il: “Je suis un immigré sur une terre étrangère.”	22 εν γαστρι δε λαβουσα η γυνη ετεκεν υιον και επωνομασεν μωυσης το ονομα αυτου γηρσαμ λεγων οτι παροικος ειμι εν γη αλλοτρια
23 Or le roi d’Égypte mourut au cours de cette longue période. Les Israélites gémissaient sous le poids de leur esclavage, ils crièrent et leur cri montait de leurs lieux de travail jusqu’à Dieu.	23 μετα δε τας ημερας τας πολλας εκεινας ετελευτησεν ο βασιλευς αιγυπτου και κατεστεναξαν οι υιοι ισραηλ απο των εργων και ανεβοησαν και ανεβη η βοη αυτων προς τον θεον απο των εργων
24 Dieu entendit leur plainte et Dieu se souvint de son alliance avec Abraham, Isaac et Jacob.	24 και εισηκουσεν ο θεος τον στεναγμον αυτων και εμνησθη ο θεος της διαθηκης αυτου της προς αβρααμ και ισαακ και ιακωβ
25 Dieu vit les fils d’Israël et Dieu se fit connaître d’eux.	25 και επειδεν ο θεος τους υιους ισραηλ και εγνωσθη αυτοις