Jó 32
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142
Gen
Ex
Lv
Nm
Deut
Ios
Iudc
Ruth
1 Re
2 Re
3 Re
4 Re
1 Par
2 Par
Esd
Neh
Tob
Iudt
Esth
1 Mach
2 Mach
Iob
Ps
Prov
Eccle
Cant
Sap
Eccli
Isa
Ier
Lam
Bar
Ez
Dan
Os
Ioel
Am
Abd
Ion
Mi
Nah
Hab
Soph
Agg
Zach
Mal
Mt
Mc
Lc
Io
Act
Rom
1Cor
2Cor
Gal
Eph
Phil
Col
1 Thess
2 Thess
1 Tim
2 Tim
Tit
Philem
Hebr
Iac
1 Pt
2 Pt
1 Io
2 Io
3 Io
Iud
Apoc
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
VULGATA | BIBBIA VOLGARE |
---|---|
1 Omiserunt autem tres viri isti respondere Job, eo quod justus sibi videretur. | 1 Lasciarono adunque questi tre uomini di rispondere a Iob, perciò che parea loro che fosse giusto. |
2 Et iratus indignatusque est Eliu filius Barachel Buzites, de cognatione Ram : iratus est autem adversum Job, eo quod justum se esse diceret coram Deo. | 2 E adirato e indegnato è Eliu figliuolo di Barachel Buzite, dello parentado di Ram; ed è adirato contro a Iob, perciò ch' elli diceva ch' era giusto innanzi al Signore. |
3 Porro adversum amicos ejus indignatus est, eo quod non invenissent responsionem rationabilem, sed tantummodo condemnassent Job. | 3 E al tutto contro alli amici suoi indignato è, imperciò che non aveano trovata responsione ragionevole, ma solamente condannavano Iob. |
4 Igitur Eliu expectavit Job loquentem, eo quod seniores essent qui loquebantur. | 4 Adunque Eliu aspettava Iob favellante; perciò ch' erano più vecchi di lui coloro che favellavano. |
5 Cum autem vidisset quod tres respondere non potuissent, iratus est vehementer. | 5 E conciosia cosa che lui avesse udito che non potessono respondere, adiratosi è fortemente. |
6 Respondensque Eliu filius Barachel Buzites, dixit : Junior sum tempore, vos autem antiquiores : idcirco, demisso capite, veritus sum vobis indicare meam sententiam. | 6 E rispose Eliu figliuolo di Barachel Buzite, e disse più giovane di tempo sono, e voi più antichi; dunque (qui è) chinato lo capo, mi son vergognato di dimostrare a voi la mia sentenza. |
7 Sperabam enim quod ætas prolixior loqueretur, et annorum multitudo doceret sapientiam. | 7 In verità io sperai che la età più lunga favellasse, e la moltitudine degli anni insegnasse la sapienza. |
8 Sed, ut video, spiritus est in hominibus, et inspiratio Omnipotentis dat intelligentiam. | 8 Ma, secondo ch' io vidi, lo spirito è nelli uomini, e la inspirazione Odell' nnipotente dà la intelligenza. |
9 Non sunt longævi sapientes, nec senes intelligunt judicium. | 9 Non sono di lungo tempo li savii, nè li vecchi intendono lo giudicio. |
10 Ideo dicam : Audite me : ostendam vobis etiam ego meam sapientiam. | 10 E però dirò: attendete me, e anche io mostrerò a voi la mia scienza. |
11 Expectavi enim sermones vestros ; audivi prudentiam vestram, donec disceptaremini sermonibus ; | 11 Certo io aspettai le vostre parole; udi' la vostra prudenza, infino che voi disputavate colle vostre parole. |
12 et donec putabam vos aliquid dicere, considerabam : sed, ut video, non est qui possit arguere Job, et respondere ex vobis sermonibus ejus. | 12 E insino ch' io pensava che voi diceste alcuna cosa, considerava; ma, secondo ch' io veggio, non è chi possa riprendere Iob (di voi), e rispondere di voi alle parole sue. |
13 Ne forte dicatis : Invenimus sapientiam : Deus projecit eum, non homo. | 13 Acciò che forse voi non diciate: noi abbiamo trovata la sapienza, Iddio gittoe lui, ma non l'uomo. |
14 Nihil locutus est mihi : et ego non secundum sermones vestros respondebo illi. | 14 Niuna cosa favellò a me; e io risponderò a lui, non secondo le vostre parole. |
15 Extimuerunt, nec responderunt ultra, abstuleruntque a se eloquia. | 15 Temettono coloro, e non risposero più, e partironsi da loro li favellari. |
16 Quoniam igitur expectavi, et non sunt locuti : steterunt, nec ultra responderunt : | 16 Adunque, perciò ch' io aspettai, e non favellorono; stettero e non risposero più; |
17 respondebo et ego partem meam, et ostendam scientiam meam. | 17 e io risponderò la mia parte, e mostrerò la mia scienza. |
18 Plenus sum enim sermonibus, et coarctat me spiritus uteri mei. | 18 Certo io sono pieno di parole, e constrigne me lo spirito del ventre mio. |
19 En venter meus quasi mustum absque spiraculo, quod lagunculas novas disrumpit. | 19 Però che lo ventre mio è quasi mosto sanza spiraglio, e dirompe li nuovi vaselli. |
20 Loquar, et respirabo paululum : aperiam labia mea, et respondebo. | 20 E favellerò, e ispirerò uno poco; aprirò le mie labbra, e risponderoe. |
21 Non accipiam personam viri, et Deum homini non æquabo. | 21 Non torroe la persona dell' uomo, e Iddio all' uomo non assomigliarò. |
22 Nescio enim quamdiu subsistam, et si post modicum tollat me factor meus. | 22 Certo io non soe quanto basteroe, e se dopo uno pochettino torrae me lo mio fattore. |