Jó 3

¹ Post hæc aperuit Job os suum, et maledixit diei suo,

² et locutus est :

³ Pereat dies in qua natus sum,
et nox in qua dictum est : Conceptus est homo.

⁴ Dies ille vertatur in tenebras :
non requirat eum Deus desuper,
et non illustretur lumine.
⁵ Obscurent eum tenebræ et umbra mortis ;
occupet eum caligo,
et involvatur amaritudine.
⁶ Noctem illam tenebrosus turbo possideat ;
non computetur in diebus anni,
nec numeretur in mensibus.
⁷ Sit nox illa solitaria,
nec laude digna.
⁸ Maledicant ei qui maledicunt diei,
qui parati sunt suscitare Leviathan.
⁹ Obtenebrentur stellæ caligine ejus ;
expectet lucem, et non videat,
nec ortum surgentis auroræ.
¹⁰ Quia non conclusit ostia ventris qui portavit me,
nec abstulit mala ab oculis meis.
¹¹ Quare non in vulva mortuus sum ?
egressus ex utero non statim perii ?
¹² Quare exceptus genibus ?
cur lactatus uberibus ?
¹³ Nunc enim dormiens silerem,
et somno meo requiescerem
¹⁴ cum regibus et consulibus terræ,
qui ædificant sibi solitudines ;
¹⁵ aut cum principibus qui possident aurum,
et replent domos suas argento ;
¹⁶ aut sicut abortivum absconditum non subsisterem,
vel qui concepti non viderunt lucem.
¹⁷ Ibi impii cessaverunt a tumultu,
et ibi requieverunt fessi robore.
¹⁸ Et quondam vincti pariter sine molestia,
non audierunt vocem exactoris.
¹⁹ Parvus et magnus ibi sunt,
et servus liber a domino suo.
²⁰ Quare misero data est lux,
et vita his qui in amaritudine animæ sunt :
²¹ qui expectant mortem, et non venit,
quasi effodientes thesaurum ;
²² gaudentque vehementer
cum invenerint sepulchrum ?
²³ viro cujus abscondita est via
et circumdedit eum Deus tenebris ?
²⁴ Antequam comedam, suspiro ;
et tamquam inundantes aquæ, sic rugitus meus :
²⁵ quia timor quem timebam evenit mihi,
et quod verebar accidit.
²⁶ Nonne dissimulavi ? nonne silui ? nonne quievi ?
et venit super me indignatio.