Micà (מיכה) - Michea 28

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 וַיְהִי דְבַר־יְהוָה אֵלַי לֵאמֹר	1 وكان اليّ كلام الرب قائلا
2 בֶּן־אָדָם אֱמֹר לִנְגִיד צֹר כֹּה־אָמַר ׀ אֲדֹנָי יְהֹוִה יַעַן גָּבַהּ לִבְּךָ וַתֹּאמֶר אֵל אָנִי מֹושַׁב אֱלֹהִים יָשַׁבְתִּי בְּלֵב יַמִּים וְאַתָּה אָדָם וְלֹא־אֵל וַתִּתֵּן לִבְּךָ כְּלֵב אֱלֹהִים	2 يا ابن آدم قل لرئيس صور. هكذا قال السيد الرب من اجل انه قد ارتفع قلبك وقلت انا اله. في مجلس الآلهة اجلس في قلب البحار. وانت انسان لا اله وان جعلت قلبك كقلب الآلهة.
3 הִנֵּה חָכָם אַתָּה [מִדָּנִאֵל כ] (מִדָּנִיאֵל ק) כָּל־סָתוּם לֹא עֲמָמוּךָ	3 ها انت احكم من دانيال. سرّ ما لا يخفى عليك.
4 בְּחָכְמָתְךָ וּבִתְבוּנָתְךָ עָשִׂיתָ לְּךָ חָיִל וַתַּעַשׂ זָהָב וָכֶסֶף בְּאֹוצְרֹותֶיךָ	4 وبحكمتك وبفهمك حصّلت لنفسك ثروة وحصّلت الذهب والفضة في خزائنك.
5 בְּרֹב חָכְמָתְךָ בִּרְכֻלָּתְךָ הִרְבִּיתָ חֵילֶךָ וַיִּגְבַּהּ לְבָבְךָ בְּחֵילֶךָ׃ ס	5 بكثرة حكمتك في تجارتك كثّرت ثروتك فارتفع قلبك بسبب غناك.
6 לָכֵן כֹּה אָמַר אֲדֹנָי יְהוִה יַעַן תִּתְּךָ אֶת־לְבָבְךָ כְּלֵב אֱלֹהִים	6 فلذلك هكذا قال السيد الرب. من اجل انك جعلت قلبك كقلب الآلهة
7 לָכֵן הִנְנִי מֵבִיא עָלֶיךָ זָרִים עָרִיצֵי גֹּויִם וְהֵרִיקוּ חַרְבֹותָם עַל־יְפִי חָכְמָתֶךָ וְחִלְּלוּ יִפְעָתֶךָ	7 لذلك هانذا اجلب عليك غرباء عتاة الامم فيجردون سيوفهم على بهجة حكمتك ويدنسون جمالك.
8 לַשַּׁחַת יֹורִדוּךָ וָמַתָּה מְמֹותֵי חָלָל בְּלֵב יַמִּים	8 ينزلونك الى الحفرة فتموت موت القتلى في قلب البحار.
9 הֶאָמֹר תֹּאמַר אֱלֹהִים אָנִי לִפְנֵי הֹרְגֶךָ וְאַתָּה אָדָם וְלֹא־אֵל בְּיַד מְחַלְלֶיךָ	9 هل تقول قولا امام قاتلك انا اله. وانت انسان لا اله في يد طاعنك.
10 מֹותֵי עֲרֵלִים תָּמוּת בְּיַד־זָרִים כִּי אֲנִי דִבַּרְתִּי נְאֻם אֲדֹנָי יְהוִה׃ ס	10 موت الغلف تموت بيد الغرباء لاني انا تكلمت يقول السيد الرب
11 וַיְהִי דְבַר־יְהוָה אֵלַי לֵאמֹר	11 وكان اليّ كلام الرب قائلا.
12 בֶּן־אָדָם שָׂא קִינָה עַל־מֶלֶךְ צֹור וְאָמַרְתָּ לֹּו כֹּה אָמַר אֲדֹנָי יְהוִה אַתָּה חֹותֵם תָּכְנִית מָלֵא חָכְמָה וּכְלִיל יֹפִי	12 يا ابن آدم ارفع مرثاة على ملك صور وقل له. هكذا قال السيد الرب. انت خاتم الكمال ملآن حكمة وكامل الجمال.
13 בְּעֵדֶן גַּן־אֱלֹהִים הָיִיתָ כָּל־אֶבֶן יְקָרָה מְסֻכָתֶךָ אֹדֶם פִּטְדָה וְיָהֲלֹם תַּרְשִׁישׁ שֹׁהַם וְיָשְׁפֵה סַפִּיר נֹפֶךְ וּבָרְקַת וְזָהָב מְלֶאכֶת תֻּפֶּיךָ וּנְקָבֶיךָ בָּךְ בְּיֹום הִבָּרַאֲךָ כֹּונָנוּ	13 كنت في عدن جنة الله. كل حجر كريم ستارتك عقيق احمر وياقوت اصفر وعقيق ابيض وزبرجد وجزع ويشب وياقوت ازرق وبهرمان وزمرّد وذهب. انشأوا فيك صنعة صيغة الفصوص وترصيعها يوم خلقت.
14 אַתְּ־כְּרוּב מִמְשַׁח הַסֹּוכֵךְ וּנְתַתִּיךָ בְּהַר קֹדֶשׁ אֱלֹהִים הָיִיתָ בְּתֹוךְ אַבְנֵי־אֵשׁ הִתְהַלָּכְתָּ	14 انت الكروب المنبسط المظلل واقمتك. على جبل الله المقدس كنت. بين حجارة النار تمشيت.
15 תָּמִים אַתָּה בִּדְרָכֶיךָ מִיֹּום הִבָּרְאָךְ עַד־נִמְצָא עַוְלָתָה בָּךְ	15 انت كامل في طرقك من يوم خلقت حتى وجد فيك اثم.
16 בְּרֹב רְכֻלָּתְךָ מָלוּ תֹוכְךָ חָמָס וַתֶּחֱטָא וָאֶחַלֶּלְךָ מֵהַר אֱלֹהִים וָאַבֶּדְךָ כְּרוּב הַסֹּכֵךְ מִתֹּוךְ אַבְנֵי־אֵשׁ	16 بكثرة تجارتك ملأوا جوفك ظلما فاخطأت. فاطرحك من جبل الله وابيدك ايها الكروب المظلل من بين حجارة النار.
17 גָּבַהּ לִבְּךָ בְּיָפְיֶךָ שִׁחַתָּ חָכְמָתְךָ עַל־יִפְעָתֶךָ עַל־אֶרֶץ הִשְׁלַכְתִּיךָ לִפְנֵי מְלָכִים נְתַתִּיךָ לְרַאֲוָה בָךְ	17 قد ارتفع قلبك لبهجتك. افسدت حكمتك لاجل بهائك. ساطرحك الى الارض واجعلك امام الملوك لينظروا اليك.
18 מֵרֹב עֲוֹנֶיךָ בְּעֶוֶל רְכֻלָּתְךָ חִלַּלְתָּ מִקְדָּשֶׁיךָ וָאֹוצִא־אֵשׁ מִתֹּוכְךָ הִיא אֲכָלַתְךָ וָאֶתֶּנְךָ לְאֵפֶר עַל־הָאָרֶץ לְעֵינֵי כָּל־רֹאֶיךָ	18 قد نجست مقادسك بكثرة آثامك بظلم تجارتك فأخرج نارا من وسطك فتاكلك واصيرك رمادا على الارض امام عيني كل من يراك.
19 כָּל־יֹודְעֶיךָ בָּעַמִּים שָׁמְמוּ עָלֶיךָ בַּלָּהֹות הָיִיתָ וְאֵינְךָ עַד־עֹולָם׃ פ	19 فيتحير منك جميع الذين يعرفونك بين الشعوب وتكون اهوالا ولا توجد بعد الى الابد
20 וַיְהִי דְבַר־יְהוָה אֵלַי לֵאמֹר	20 وكان اليّ كلام الرب قائلا
21 בֶּן־אָדָם שִׂים פָּנֶיךָ אֶל־צִידֹון וְהִנָּבֵא עָלֶיהָ	21 يا ابن آدم اجعل وجهك نحو صيدون وتنبأ عليها
22 וְאָמַרְתָּ כֹּה אָמַר אֲדֹנָי יְהוִה הִנְנִי עָלַיִךְ צִידֹון וְנִכְבַּדְתִּי בְּתֹוכֵךְ וְיָדְעוּ כִּי־אֲנִי יְהוָה בַּעֲשֹׂותִי בָהּ שְׁפָטִים וְנִקְדַּשְׁתִּי בָהּ	22 وقل. هكذا قال السيد الرب. هانذا عليك يا صيدون وساتمجّد في وسطك فيعلمون اني انا الرب حين اجري فيها احكاما واتقدس فيها.
23 וְשִׁלַּחְתִּי־בָהּ דֶּבֶר וָדָם בְּחוּצֹותֶיהָ וְנִפְלַל חָלָל בְּתֹוכָהּ בְּחֶרֶב עָלֶיהָ מִסָּבִיב וְיָדְעוּ כִּי־אֲנִי יְהוָה	23 وارسل عليها وبأ ودما الى ازقتها ويسقط الجرحى في وسطها بالسيف الذي عليها من كل جانب فيعلمون اني انا الرب
24 וְלֹא־יִהְיֶה עֹוד לְבֵית יִשְׂרָאֵל סִלֹּון מַמְאִיר וְקֹוץ מַכְאִב מִכֹּל סְבִיבֹתָם הַשָּׁאטִים אֹותָם וְיָדְעוּ כִּי אֲנִי אֲדֹנָי יְהוִה׃ ס	24 فلا يكون بعد لبيت اسرائيل سلاء ممرّر ولا شوكة موجعة من كل الذين حولهم الذين يبغضونهم فيعلمون اني انا السيد الرب.
25 כֹּה־אָמַר אֲדֹנָי יְהוִה בְּקַבְּצִי ׀ אֶת־בֵּית יִשְׂרָאֵל מִן־הָעַמִּים אֲשֶׁר נָפֹצוּ בָם וְנִקְדַּשְׁתִּי בָם לְעֵינֵי הַגֹּויִם וְיָשְׁבוּ עַל־אַדְמָתָם אֲשֶׁר נָתַתִּי לְעַבְדִּי לְיַעֲקֹב	25 هكذا قال السيد الرب. عندما اجمع بيت اسرائيل من الشعوب الذين تفرقوا بينهم واتقدس فيهم امام عيون الامم يسكنون في ارضهم التي اعطيتها لعبدي يعقوب
26 וְיָשְׁבוּ עָלֶיהָ לָבֶטַח וּבָנוּ בָתִּים וְנָטְעוּ כְרָמִים וְיָשְׁבוּ לָבֶטַח בַּעֲשֹׂותִי שְׁפָטִים בְּכֹל הַשָּׁאטִים אֹתָם מִסְּבִיבֹותָם וְיָדְעוּ כִּי אֲנִי יְהוָה אֱלֹהֵיהֶם׃ ס	26 ويسكنون فيها آمنين ويبنون بيوتا ويغرسون كروما ويسكنون في امن عندما اجري احكاما على جميع مبغضيهم من حولهم فيعلمون اني انا الرب الههم