Isaiah (ישעיה) - Isaia 21
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
STUTTGARTENSIA-DELITZSCH | VULGATA |
---|---|
1 לַמְנַצֵּחַ מִזְמֹור לְדָוִד | 1 In finem, pro susceptione matutina. Psalmus David. |
2 יְהוָה בְּעָזְּךָ יִשְׂמַח־מֶלֶךְ וּבִישׁוּעָתְךָ מַה־יָּגֶיל מְאֹד | 2 Deus, Deus meus, respice in me : quare me dereliquisti ? longe a salute mea verba delictorum meorum. |
3 תַּאֲוַת לִבֹּו נָתַתָּה לֹּו וַאֲרֶשֶׁת פָתָיו בַּל־מָנַעְתָּ סֶּלָה | 3 Deus meus, clamabo per diem, et non exaudies ; et nocte, et non ad insipientiam mihi. |
4 כִּי־תְקַדְּמֶנּוּ בִּרְכֹות טֹוב תָּשִׁית לְרֹאשֹׁו עֲטֶרֶת פָּז | 4 Tu autem in sancto habitas, laus Israël. |
5 חַיִּים ׀ שָׁאַל מִמְּךָ נָתַתָּה לֹּו אֹרֶךְ יָמִים עֹולָם וָעֶד | 5 In te speraverunt patres nostri ; speraverunt, et liberasti eos. |
6 גָּדֹול כְּבֹודֹו בִּישׁוּעָתֶךָ הֹוד וְהָדָר תְּשַׁוֶּה עָלָיו | 6 Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt ; in te speraverunt, et non sunt confusi. |
7 כִּי־תְשִׁיתֵהוּ בְרָכֹות לָעַד תְּחַדֵּהוּ בְשִׂמְחָה אֶת־פָּנֶיךָ | 7 Ego autem sum vermis, et non homo ; opprobrium hominum, et abjectio plebis. |
8 כִּי־הַמֶּלֶךְ בֹּטֵחַ בַּיהוָה וּבְחֶסֶד עֶלְיֹון בַּל־יִמֹּוט | 8 Omnes videntes me deriserunt me ; locuti sunt labiis, et moverunt caput. |
9 תִּמְצָא יָדְךָ לְכָל־אֹיְבֶיךָ יְמִינְךָ תִּמְצָא שֹׂנְאֶיךָ | 9 Speravit in Domino, eripiat eum : salvum faciat eum, quoniam vult eum. |
10 תְּשִׁיתֵמֹו ׀ כְּתַנּוּר אֵשׁ לְעֵת פָּנֶיךָ יְהוָה בְּאַפֹּו יְבַלְּעֵם וְתֹאכְלֵם אֵשׁ | 10 Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre, spes mea ab uberibus matris meæ. |
11 פִּרְיָמֹו מֵאֶרֶץ תְּאַבֵּד וְזַרְעָם מִבְּנֵי אָדָם | 11 In te projectus sum ex utero ; de ventre matris meæ Deus meus es tu : |
12 כִּי־נָטוּ עָלֶיךָ רָעָה חָשְׁבוּ מְזִמָּה בַּל־יוּכָלוּ | 12 ne discesseris a me, quoniam tribulatio proxima est, quoniam non est qui adjuvet. |
13 כִּי תְּשִׁיתֵמֹו שֶׁכֶם בְּמֵיתָרֶיךָ תְּכֹונֵן עַל־פְּנֵיהֶם | 13 Circumdederunt me vituli multi ; tauri pingues obsederunt me. |
14 רוּמָה יְהוָה בְעֻזֶּךָ נָשִׁירָה וּנְזַמְּרָה גְּבוּרָתֶךָ | 14 Aperuerunt super me os suum, sicut leo rapiens et rugiens. |
15 כִּי־מִפְּנֵי חֲרָבֹות נָדָדוּ מִפְּנֵי ׀ חֶרֶב נְטוּשָׁה וּמִפְּנֵי קֶשֶׁת דְּרוּכָה וּמִפְּנֵי כֹּבֶד מִלְחָמָה׃ ס | 15 Sicut aqua effusus sum, et dispersa sunt omnia ossa mea : factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei. |
16 כִּי־כֹה אָמַר אֲדֹנָי אֵלָי בְּעֹוד שָׁנָה כִּשְׁנֵי שָׂכִיר וְכָלָה כָּל־כְּבֹוד קֵדָר | 16 Aruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhæsit faucibus meis : et in pulverem mortis deduxisti me. |
17 וּשְׁאָר מִסְפַּר־קֶשֶׁת גִּבֹּורֵי בְנֵי־קֵדָר יִמְעָטוּ כִּי יְהוָה אֱלֹהֵי־יִשְׂרָאֵל דִּבֵּר׃ ס | 17 Quoniam circumdederunt me canes multi ; concilium malignantium obsedit me. Foderunt manus meas et pedes meos ; |
18 dinumeraverunt omnia ossa mea. Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me. | |
19 Diviserunt sibi vestimenta mea, et super vestem meam miserunt sortem. | |
20 Tu autem, Domine, ne elongaveris auxilium tuum a me ; ad defensionem meam conspice. | |
21 Erue a framea, Deus, animam meam, et de manu canis unicam meam. | |
22 Salva me ex ore leonis, et a cornibus unicornium humilitatem meam. | |
23 Narrabo nomen tuum fratribus meis ; in medio ecclesiæ laudabo te. | |
24 Qui timetis Dominum, laudate eum ; universum semen Jacob, glorificate eum. | |
25 Timeat eum omne semen Israël, quoniam non sprevit, neque despexit deprecationem pauperis, nec avertit faciem suam a me : et cum clamarem ad eum, exaudivit me. | |
26 Apud te laus mea in ecclesia magna ; vota mea reddam in conspectu timentium eum. | |
27 Edent pauperes, et saturabuntur, et laudabunt Dominum qui requirunt eum : vivent corda eorum in sæculum sæculi. | |
28 Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terræ ; et adorabunt in conspectu ejus universæ familiæ gentium : | |
29 quoniam Domini est regnum, et ipse dominabitur gentium. | |
30 Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terræ ; in conspectu ejus cadent omnes qui descendunt in terram. | |
31 Et anima mea illi vivet ; et semen meum serviet ipsi. | |
32 Annuntiabitur Domino generatio ventura ; et annuntiabunt cæli justitiam ejus populo qui nascetur, quem fecit Dominus. |