Shir ha-Shirim (שיר השירים ) - Cantico dei Cantici 21

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 וַיַּעַן אִיֹּוב וַיֹּאמַר	1 فاجاب ايوب وقال
2 שִׁמְעוּ מֹועַ מִלָּתִי וּתְהִי־זֹאת תַּנְחוּמֹתֵיכֶם	2 اسمعوا قولي سمعا وليكن هذا تعزيتكم.
3 אוּנִי וְאָנֹכִי אֲדַבֵּר וְאַחַר דַּבְּרִי תַלְעִיג	3 احتملوني وانا اتكلم وبعد كلامي استهزئوا.
4 הֶאָנֹכִי לְאָדָם שִׂיחִי וְאִם־מַדּוּעַ לֹא־תִקְצַר רוּחִי	4 اما انا فهل شكواي من انسان. وان كانت فلماذا لا تضيق روحي.
5 פְּנוּ־אֵלַי וְהָשַׁמּוּ וְשִׂימוּ יָד עַל־פֶּה	5 تفرسوا فيّ وتعجبوا وضعوا اليد على الفم
6 וְאִם־זָכַרְתִּי וְנִבְהָלְתִּי וְאָחַז בְּשָׂרִי פַּלָּצוּת	6 عندما اتذكر ارتاع واخذت بشري رعدة.
7 מַדּוּעַ רְשָׁעִים יִחְיוּ עָתְקוּ גַּם־גָּבְרוּ חָיִל	7 لماذا تحيا الاشرار ويشيخون نعم ويتجبّرون قوة.
8 זַרְעָם נָכֹון לִפְנֵיהֶם עִמָּם וְצֶאֱצָאֵיהֶם לְעֵינֵיהֶם	8 نسلهم قائم امامهم معهم وذريتهم في اعينهم.
9 בָּתֵּיהֶם שָׁלֹום מִפָּחַד וְלֹא שֵׁבֶט אֱלֹוהַּ עֲלֵיהֶם	9 بيوتهم آمنة من الخوف وليس عليهم عصا الله.
10 שֹׁורֹו עִבַּר וְלֹא יַגְעִל תְּפַלֵּט פָּרָתֹו וְלֹא תְשַׁכֵּל	10 ثورهم يلقح ولا يخطئ. بقرتهم تنتج ولا تسقط.
11 יְשַׁלְּחוּ כַצֹּאן עֲוִילֵיהֶם וְיַלְדֵיהֶם יְרַקֵּדוּן	11 يسرحون مثل الغنم رضّعهم واطفالهم ترقص.
12 יִשְׂאוּ כְּתֹף וְכִנֹּור וְיִשְׂמְחוּ לְקֹול עוּגָב	12 يحملون الدف والعود ويطربون بصوت المزمار.
13 [יְבַלּוּ כ] (יְכַלּוּ ק) בַטֹּוב יְמֵיהֶם וּבְרֶגַע שְׁאֹול יֵחָתּוּ	13 يقضون ايامهم بالخير. في لحظة يهبطون الى الهاوية.
14 וַיֹּאמְרוּ לָאֵל סוּר מִמֶּנּוּ וְדַעַת דְּרָכֶיךָ לֹא חָפָצְנוּ	14 فيقولون للّه ابعد عنا. وبمعرفة طرقك لا نسرّ.
15 מַה־שַׁדַּי כִּי־נַעַבְדֶנּוּ וּמַה־נֹּועִיל כִּי נִפְגַּע־בֹּו	15 من هو القدير حتى نعبده وماذا ننتفع ان التمسناه
16 הֵן לֹא בְיָדָם טוּבָם עֲצַת רְשָׁעִים רָחֲקָה מֶנִּי	16 هوذا ليس في يدهم خيرهم. لتبعد عني مشورة الاشرار.
17 כַּמָּה ׀ נֵר־רְשָׁעִים יִדְעָךְ וְיָבֹא עָלֵימֹו אֵידָם חֲבָלִים יְחַלֵּק בְּאַפֹּו	17 كم ينطفئ سراج الاشرار ويأتي عليهم بوارهم او يقسم لهم اوجاعا في غضبه
18 יִהְיוּ כְּתֶבֶן לִפְנֵי־רוּחַ וּכְמֹץ גְּנָבַתּוּ סוּפָה	18 او يكونون كالتبن قدام الريح وكالعاصفة التي تسرقها الزوبعة.
19 אֱלֹוהַּ יִצְפֹּן־לְבָנָיו אֹונֹו יְשַׁלֵּם אֵלָיו וְיֵדָע	19 الله يخزن اثمه لبنيه. ليجازه نفسه فيعلم.
20 יִרְאוּ [עֵינֹו כ] (עֵינָיו ק) כִּידֹו וּמֵחֲמַת שַׁדַּי יִשְׁתֶּה	20 لتنظر عيناه هلاكه ومن حمة القدير يشرب.
21 כִּי מַה־חֶפְצֹו בְּבֵיתֹו אַחֲרָיו וּמִסְפַּר חֳדָשָׁיו חֻצָּצוּ	21 فما هي مسرّته في بيته بعده وقد تعيّن عدد شهوره
22 הַלְאֵל יְלַמֶּד־דָּעַת וְהוּא רָמִים יִשְׁפֹּוט	22 أالله يعلم معرفة وهو يقضي على العالين.
23 זֶה יָמוּת בְּעֶצֶם תֻּמֹּו כֻּלֹּו שַׁלְאֲנַן וְשָׁלֵיו	23 هذا يموت في عين كماله. كله مطمئن وساكن.
24 עֲטִינָיו מָלְאוּ חָלָב וּמֹחַ עַצְמֹותָיו יְשֻׁקֶּה	24 احواضه ملآنة لبنا ومخ عظامه طريء.
25 וְזֶה יָמוּת בְּנֶפֶשׁ מָרָה וְלֹא־אָכַל בַּטֹּובָה	25 وذلك يموت بنفس مرة ولم يذق خيرا.
26 יַחַד עַל־עָפָר יִשְׁכָּבוּ וְרִמָּה תְּכַסֶּה עֲלֵיהֶם	26 كلاهما يضطجعان معا في التراب والدود يغشاهما
27 הֵן יָדַעְתִּי מַחְשְׁבֹותֵיכֶם וּמְזִמֹּות עָלַי תַּחְמֹסוּ	27 هوذا قد علمت افكاركم والنيات التي بها تظلمونني.
28 כִּי תֹאמְרוּ אַיֵּה בֵית־נָדִיב וְאַיֵּה אֹהֶל ׀ מִשְׁכְּנֹות רְשָׁעִים	28 لانكم تقولون اين بيت العاتي واين خيمة مساكن الاشرار.
29 הֲלֹא אֶלְתֶּם עֹובְרֵי דָרֶךְ וְאֹתֹתָם לֹא תְנַכֵּרוּ	29 أفلم تسالوا عابري السبيل ولم تفطنوا لدلائلهم.
30 כִּי לְיֹום אֵיד יֵחָשֶׂךְ רָע לְיֹום עֲבָרֹות יוּבָלוּ	30 انه ليوم البوار يمسك الشرير ليوم السخط يقادون.
31 מִי־יַגִּיד עַל־פָּנָיו דַּרְכֹּו וְהוּא־עָשָׂה מִי יְשַׁלֶּם־לֹו	31 من يعلن طريقه لوجهه. ومن يجازيه على ما عمل.
32 וְהוּא לִקְבָרֹות יוּבָל וְעַל־גָּדִישׁ יִשְׁקֹוד	32 هو الى القبور يقاد وعلى المدفن يسهر.
33 מָתְקוּ־לֹו רִגְבֵי נָחַל וְאַחֲרָיו כָּל־אָדָם יִמְשֹׁוךְ וּלְפָנָיו אֵין מִסְפָּר	33 حلو له مدر الوادي. يزحف كل انسان وراءه وقدامه ما لا عدد له.
34 וְאֵיךְ תְּנַחֲמוּנִי הָבֶל וּתְשׁוּבֹתֵיכֶם נִשְׁאַר־מָעַל׃ ס	34 فكيف تعزونني باطلا واجوبتكم بقيت خيانة