Osea (هوشع) 8

SMITH VAN DYKE	STUTTGARTENSIA-DELITZSCH
1 الى فمك بالبوق. كالنسر على بيت الرب. لانهم قد تجاوزوا عهدي وتعدّوا على شريعتي.	1 אֶל־חִכְּךָ שֹׁפָר כַּנֶּשֶׁר עַל־בֵּית יְהוָה יַעַן עָבְרוּ בְרִיתִי וְעַל־תֹּורָתִי פָּשָׁעוּ
2 اليّ يصرخون يا الهي نعرفك نحن اسرائيل	2 לִי יִזְעָקוּ אֱלֹהַי יְדַעֲנוּךָ יִשְׂרָאֵל
3 قد كره اسرائيل الصلاح فيتبعه العدو.	3 זָנַח יִשְׂרָאֵל טֹוב אֹויֵב יִרְדְּפֹו
4 هم اقاموا ملوكا وليس مني. اقاموا رؤساء وانا لم اعرف. صنعوا لانفسهم من فضتهم وذهبهم اصناما لكي ينقرضوا.	4 הֵם הִמְלִיכוּ וְלֹא מִמֶּנִּי הֵשִׂירוּ וְלֹא יָדָעְתִּי כַּסְפָּם וּזְהָבָם עָשׂוּ לָהֶם עֲצַבִּים לְמַעַן יִכָּרֵת
5 قد زنخ عجلك يا سامرة. حمي غضبي عليهم. الى متى لا يستطيعون النقاوة.	5 זָנַח עֶגְלֵךְ שֹׁמְרֹון חָרָה אַפִּי בָּם עַד־מָתַי לֹא יוּכְלוּ נִקָּיֹן
6 انه هو ايضا من اسرائيل. صنعه الصانع وليس هو الها. ان عجل السامرة يصير كسرا	6 כִּי מִיִּשְׂרָאֵל וְהוּא חָרָשׁ עָשָׂהוּ וְלֹא אֱלֹהִים הוּא כִּי־שְׁבָבִים יִהְיֶה עֵגֶל שֹׁמְרֹון
7 انهم يزرعون الريح ويحصدون الزوبعة. زرع ليس له غلّة لا يصنع دقيقا. وان صنع فالغرباء تبتلعه.	7 כִּי רוּחַ יִזְרָעוּ וְסוּפָתָה יִקְצֹרוּ קָמָה אֵין־לֹו צֶמַח בְּלִי יַעֲשֶׂה־קֶּמַח אוּלַי יַעֲשֶׂה זָרִים יִבְלָעֻהוּ
8 قد ابتلع اسرائيل. الآن صاروا بين الامم كاناء لا مسرّة فيه.	8 נִבְלַע יִשְׂרָאֵל עַתָּה הָיוּ בַגֹּויִם כִּכְלִי אֵין־חֵפֶץ בֹּו
9 لانهم صعدوا الى اشور مثل حمار وحشي معتزل بنفسه. استأجر افرايم محبين.	9 כִּי־הֵמָּה עָלוּ אַשּׁוּר פֶּרֶא בֹּודֵד לֹו אֶפְרַיִם הִתְנוּ אֲהָבִים
10 اني وان كانوا يستأجرون بين الامم الآن اجمعهم فينفكّون قليلا من ثقل ملك الرؤساء	10 גַּם כִּי־יִתְנוּ בַגֹּויִם עַתָּה אֲקַבְּצֵם וַיָּחֵלּוּ מְּעָט מִמַּשָּׂא מֶלֶךְ שָׂרִים
11 لان افرايم كثّر مذابح للخطية صارت له المذابح للخطية.	11 כִּי־הִרְבָּה אֶפְרַיִם מִזְבְּחֹת לַחֲטֹא הָיוּ־לֹו מִזְבְּחֹות לַחֲטֹא
12 اكتب له كثرة شرائعي فهي تحسب اجنبية.	12 [אֶכתֹוב־ כ] (אֶכְתָּב־לֹו ק) [רִבֹּו כ] (רֻבֵּי ק) תֹּורָתִי כְּמֹו־זָר נֶחְשָׁבוּ
13 اما ذبائح تقدماتي فيذبحون لحما وياكلون. الرب لا يرتضيها. الآن يذكر اثمهم ويعاقب خطيتهم. انهم الى مصر يرجعون.	13 זִבְחֵי הַבְהָבַי יִזְבְּחוּ בָשָׂר וַיֹּאכֵלוּ יְהוָה לֹא רָצָם עַתָּה יִזְכֹּר עֲוֹנָם וְיִפְקֹד חַטֹּאותָם הֵמָּה מִצְרַיִם יָשׁוּבוּ
14 وقد نسي اسرائيل صانعه وبنى قصورا وكثّر يهوذا مدنا حصينة. لكني ارسل على مدنه نارا فتأكل قصوره	14 וַיִּשְׁכַּח יִשְׂרָאֵל אֶת־עֹשֵׂהוּ וַיִּבֶן הֵיכָלֹות וִיהוּדָה הִרְבָּה עָרִים בְּצֻרֹות וְשִׁלַּחְתִּי־אֵשׁ בְּעָרָיו וְאָכְלָה אַרְמְנֹתֶיהָ׃ ס