Salmi (مزامير) 42

SMITH VAN DYKE	KÁLDI-NEOVULGÁTA
1 لامام المغنين. قصيدة لبني قورح‎. ‎كما يشتاق الإيل الى جداول المياه هكذا تشتاق نفسي اليك يا الله‎.	1 A karvezetőnek. Maszkíl, Kóré fiaitól.
2 ‎عطشت نفسي الى الله الى الاله الحي. متى اجيء واتراءى قدام الله‎.	2 Amint a szarvas kívánkozik a forrás vizéhez, úgy kívánkozik lelkem tehozzád, Istenem!
3 ‎صارت لي دموعي خبزا نهارا وليلا اذ قيل لي كل يوم اين الهك‎.	3 Szomjazza lelkem az erős, élő Istent: mikor jutok oda, hogy Isten színe előtt megjelenjek?
4 ‎هذه اذكرها فاسكب نفسي عليّ. لاني كنت امرّ مع الجمّاع اتدرج‏ معهم الى بيت الله بصوت ترنم وحمد جمهور معيّد‎.	4 Éjjel-nappal könnyem a kenyerem, hiszen napról-napra azt mondják nekem: »Hol van a te Istened?«
5 ‎لماذا انت منحنية يا نفسي ولماذا تئنّين فيّ. ارتجي الله لاني بعد احمده لاجل خلاص وجهه	5 Kiöntöm lelkemet és arra emlékezem, hogyan vonultam a csodás hajlék helyére, az Isten házához hangos ujjongással és hálaadással, az ünneplő sokasággal.
6 يا الهي نفسي منحنية فيّ. لذلك اذكرك من ارض الاردن وجبال حرمون من جبل مصعر‎.	6 Miért vagy szomorú, lelkem, miért háborogsz bennem? Bízzál Istenben, mert fogom még áldani őt, arcom üdvösségét, az én Istenemet!
7 ‎غمر ينادي غمرا عند صوت ميازيبك. كل تياراتك ولججك طمت عليّ‎.	7 Lelkem elcsüggedt bennem, azért rád gondolok a Jordán és a Hermon földjéről, a Miszár hegyéről.
8 ‎بالنهار يوصي الرب رحمته وبالليل تسبيحه عندي صلاة لاله حياتي‎.	8 Örvény örvényt hív elő, amíg harsognak zuhatagjaid: mind áthaladnak rajtam árjaid és hullámaid.
9 ‎اقول للّه صخرتي لماذا نسيتني. لماذا اذهب حزينا من مضايقة العدو‎.	9 Nappal kegyességét küldi nekem az Úr, s éjjel neki szól énekem: imádkozom éltem Istenéhez.
10 ‎بسحق في عظامي عيّرني مضايقيّ بقولهم لي كل يوم اين الهك‎.	10 Ezt mondom Istennek: »Oltalmazóm, miért feledkezel meg rólam? Miért kell szomorúan járnom-kelnem, miközben sanyargat engem ellenségem?«
11 ‎لماذا انت منحنية يا نفسي ولماذا تئنين فيّ. ترجي الله لاني بعد احمده خلاص وجهي والهي	11 Amíg csontjaimat törve, gyaláznak elnyomóim, és napról-napra azt mondják nekem: »Hol van a te Istened?«
	12 Miért vagy szomorú, lelkem, miért háborogsz bennem? Bízzál Istenben, mert fogom még áldani őt, arcom üdvösségét, az én Istenemet!