1 وخرجت دينة ابنة ليئة التي ولدتها ليعقوب لتنظر بنات الارض. | 1 Egressa est autem Dina filia, quam Lia pepererat Iacob, ut videret filias regionis illius. |
2 فرآها شكيم ابن حمور الحوّي رئيس الارض واخذها واضطجع معها واذلّها. | 2 Quam cum vidisset Sichem filius Hemmor Hevaei principis terrae illius, adamavit eam et rapuit; et dormivit cum illa, vi opprimens illam. |
3 وتعلقت نفسه بدينة ابنة يعقوب واحب الفتاة ولاطف الفتاة. | 3 Et conglutinata est anima eius cum ea, et amavit puellam et locutus est ad cor eius. |
4 فكلم شكيم حمور اباه قائلا خذ لي هذه الصبية زوجة. | 4 Dixitque ad Hemmor patrem suum: “ Accipe mihi puellam hanc coniugem ”. |
5 وسمع يعقوب انه نجّس دينة ابنته. واما بنوه فكانوا مع مواشيه في الحقل. فسكت يعقوب حتى جاءوا | 5 Cum audisset Iacob quod violasset Dinam filiam suam, absentibus filiis et in pastu pecorum occupatis, siluit, donec redirent.
|
6 فخرج حمور ابو شكيم الى يعقوب ليتكلم معه. | 6 Egresso autem Hemmor patre Sichem, ut loqueretur ad Iacob, |
7 واتى بنو يعقوب من الحقل حين سمعوا. وغضب الرجال واغتاظوا جدا لانه صنع قباحة في اسرائيل بمضاجعة ابنة يعقوب. وهكذا لا يصنع. | 7 ecce filii Iacob veniebant de agro, auditoque, quod acciderat, contristati et irati sunt valde, eo quod foedam rem esset operatus in Israel et, violata filia Iacob, rem illicitam perpetrasset.
|
8 وتكلم حمور معهم قائلا شكيم ابني قد تعلّقت نفسه بابنتكم. اعطوه اياها زوجة. | 8 Locutus est itaque Hemmor ad eos: “ Sichem filii mei adhaesit anima filiae vestrae; date eam illi uxorem,
|
9 وصاهرونا. تعطوننا بناتكم وتأخذون لكم بناتنا. | 9 et iungamus vicissim conubia: filias vestras tradite nobis et filias nostras accipite vobis. |
10 وتسكنون معنا وتكون الارض قدامكم. اسكنوا واتجروا فيها وتملّكوا بها. | 10 Et habitate nobiscum; terra in potestate vestra est: manete, perambulate et possidete eam ”. |
11 ثم قال شكيم لابيها ولاخوتها دعوني اجد نعمة في اعينكم. فالذي تقولون لي اعطي. | 11 Sed et Sichem ad patrem et ad fratres eius ait: “ Inveniam gratiam coram vobis et, quaecumque statueritis, dabo. |
12 كثّروا عليّ جدا مهّرا وعطية. فاعطي كما تقولون لي. واعطوني الفتاة زوجة | 12 Augete mihi valde dotem et munera; libens tribuam, quod petieritis. Tantum date mihi puellam hanc uxorem ”.
|
13 فاجاب بنو يعقوب شكيم وحمور اباه بمكر وتكلموا. لانه كان قد نجّس دينة اختهم. | 13 Responderunt filii Iacob Sichem et Hemmor patri eius in dolo ob stuprum sororis: |
14 فقالوا لهما لا نستطيع ان نفعل هذا الامر ان نعطي اختنا لرجل اغلف. لانه عار لنا. | 14 “ Non possumus facere, quod petitis, dare sororem nostram homini incircumciso, opprobrium enim esset nobis. |
15 غير اننا بهذا نواتيكم. ان صرتم مثلنا بختنكم كل ذكر | 15 In hoc tantum valebimus acquiescere vobis: si esse volueritis similes nostri, circumcidatur in vobis omne masculini sexus; |
16 نعطيكم بناتنا ونأخذ لنا بناتكم ونسكن معكم ونصير شعبا واحدا. | 16 tunc dabimus et accipiemus mutuo filias nostras ac vestras et habitabimus vobiscum erimusque unus populus. |
17 وان لم تسمعوا لنا ان تختتنوا نأخذ ابنتنا ونمضي | 17 Si autem circumcidi nolueritis, tollemus filiam nostram et recedemus ”.
|
18 فحسن كلامهم في عيني حمور وفي عيني شكيم بن حمور. | 18 Placuit oblatio eorum Hemmor et Sichem filio eius, |
19 ولم يتأخر الغلام ان يفعل الامر. لانه كان مسرورا بابنة يعقوب. وكان اكرم جميع بيت ابيه. | 19 nec distulit adulescens quin statim, quod petebatur, expleret; amabat enim filiam Iacob valde, et ipse erat inclitus in omni domo patris sui.
|
20 فاتى حمور وشكيم ابنه الى باب مدينتهما وكلما اهل مدينتهما قائلين. | 20 Ingressique portam urbis, Hemmor et Sichem filius eius locuti sunt ad viros civitatis suae: |
21 هؤلاء القوم مسالمون لنا. فليسكنوا في الارض ويتجروا فيها. وهوذا الارض واسعة الطرفين امامهم. نأخذ لنا بناتهم زوجات ونعطيهم بناتنا. | 21 “ Viri isti pacifici sunt erga nos; maneant in terra et perambulent eam, quae spatiosa et lata est eis; filias eorum accipiemus uxores et nostras illis dabimus. |
22 غير انه بهذا فقط يواتينا القوم على السكن معنا لنصير شعبا واحدا. بختننا كل ذكر كما هم مختونون. | 22 Tantum in hoc valebunt viri acquiescere nobis, ut maneant nobiscum et efficiamur unus populus, si circumcidamus masculos nostros ritum gentis imitantes; |
23 ألا تكون مواشيهم ومقتناهم وكل بهائمهم لنا. نواتيهم فقط فيسكنون معنا. | 23 et pecora et substantia et armenta eorum nostra erunt. Tantum in hoc acquiescamus, et habitabunt nobiscum ”.
|
24 فسمع لحمور وشكيم ابنه جميع الخارجين من باب المدينة. واختتن كل ذكر. كل الخارجين من باب المدينة | 24 Assensique sunt omnes, circumcisis cunctis maribus, qui egrediebantur e porta civitatis suae.
|
25 فحدث في اليوم الثالث اذ كانوا متوجعين ان ابني يعقوب شمعون ولاوي اخوي دينة اخذا كل واحد سيفه وأتيا على المدينة بامن وقتلا كل ذكر. | 25 Et ecce, die tertio, quando gravissimus vulnerum dolor est, arreptis duo filii Iacob Simeon et Levi fratres Dinae gladiis, ingressi sunt urbem securi; interfectisque omnibus masculis, |
26 وقتلا حمور وشكيم ابنه بحد السيف. واخذا دينة من بيت شكيم وخرجا. | 26 Hemmor et Sichem pariter necaverunt, tollentes Dinam de domo Sichem sororem suam. |
27 ثم اتى بنو يعقوب على القتلى ونهبوا المدينة. لانهم نجّسوا اختهم. | 27 Filii Iacob irruerunt super occisos, et depopulati sunt urbem in ultionem stupri. |
28 غنمهم وبقرهم وحميرهم وكل ما في المدينة وما في الحقل اخذوه. | 28 Oves eorum et armenta et asinos cunctaque, quae in civitate et in agris erant, tulerunt. |
29 وسبوا ونهبوا كل ثروتهم وكل اطفالهم ونساءهم وكل ما في البيوت | 29 Omnes opes eorum, parvulos quoque et uxores duxerunt captivas et diripuerunt omnia, quae in domibus erant. |
30 فقال يعقوب لشمعون ولاوي كدّرتماني بتكريهكما اياي عند سكّان الارض الكنعانيين والفرزّيين وانا نفر قليل. فيجتمعون عليّ ويضربونني فأبيد انا وبيتي. | 30 Iacob autem dixit ad Simeon et Levi: “ Turbastis me et odiosum fecistis me Chananaeis et Pherezaeis habitatoribus terrae huius. Nos pauci sumus; illi congregati percutient me, et delebor ego et domus mea ”. |
31 فقالا أنظير زانية يفعل باختنا | 31 Responderunt: “ Numquid ut scorto abuti debuere sorore nostra? ”.
|