Ijob 17

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	GREEK BIBLE
1 Mein Geist ist verwirrt, meine Tage sind ausgelöscht, nur Gräber bleiben mir.	1 Το πνευμα μου φθειρεται, αι ημεραι μου σβυνονται, οι ταφοι ειναι ετοιμοι δι' εμε.
2 Wahrhaftig, nur Spott begleitet mich. In Bitterkeit verbringt mein Auge die Nacht.	2 Δεν ειναι χλευασται πλησιον μου; και δεν διανυκτερευει ο οφθαλμος μου εν ταις πικριαις αυτων;
3 Hinterleg die Bürgschaft für mich bei dir! Wer würde sonst den Handschlag für mich leisten?	3 Ασφαλισον με, δεομαι? γενου εις εμε εγγυητης πλησιον σου? τις ηθελεν εγγυηθη εις εμε;
4 Ihr Herz hast du der Einsicht verschlossen, darum lässt du sie nicht triumphieren.	4 Διοτι συ εκρυψας την καρδιαν αυτων απο συνεσεως? δια τουτο δεν θελεις υψωσει αυτους.
5 Zum Teilen lädt einer die Freunde ein, während die Augen seiner Kinder verschmachten.	5 Του λαλουντος με απατην προς τους φιλους, και οι οφθαλμοι των τεκνων αυτου θελουσι τηκεσθαι.
6 Zum Spott für die Leute stellte er mich hin, ich wurde einer, dem man ins Gesicht spuckt.	6 Και με κατεστησε παροιμιαν των λαων? και ενωπιον αυτων κατεσταθην ονειδος.
7 Vor Kummer ist mein Auge matt, all meine Glieder schwinden wie Schatten dahin.	7 Και ο οφθαλμος μου εμαρανθη υπο της θλιψεως, και παντα τα μελη μου εγειναν ως σκια.
8 Darüber entsetzen sich die Redlichen, der Reine empört sich über den Ruchlosen.	8 Οι ευθεις θελουσι θαυμασει εις τουτο, και ο αθωος θελει διεγερθη κατα του υποκριτου.
9 Doch der Gerechte hält fest an seinem Weg, wer reine Hände hat, gewinnt an Kraft.	9 Ο δε δικαιος θελει κρατει την οδον αυτου, και ο καθαρος τας χειρας θελει επαυξησει την δυναμιν αυτου.
10 Ihr alle, kehrt um, kommt wieder her, ich finde ja noch keinen Weisen bei euch.	10 σεις δε παντες επιστραφητε, και ελθετε τωρα? διοτι ουδενα συνετον θελω ευρει μεταξυ σας.
11 Dahin sind meine Tage, zunichte meine Pläne, meine Herzenswünsche.	11 Αι ημεραι μου παρηλθον, εκοπησαν οι σκοποι μου, αι επιθυμιαι της καρδιας μου.
12 Sie machen mir die Nacht zum Tag, das Licht nähert sich dem Dunkel.	12 Την νυκτα μετεβαλον εις ημεραν? το φως ειναι πλησιον του σκοτους.
13 Ich habe keine Hoffnung. Die Unterwelt wird mein Haus, in der Finsternis breite ich mein Lager aus.	13 Εαν προσμενω, ο ταφος ειναι η κατοικια μου? εστρωσα την κλινην μου εν τω σκοτει.
14 Zur Grube rufe ich: Mein Vater bist du!, Meine Mutter, meine Schwester!, zum Wurm.	14 Εβοησα προς την φθοραν, Εισαι, πατηρ μου? προς τον σκωληκα, Μητηρ μου και αδελφη μου εισαι.
15 Wo ist dann meine Hoffnung und wo mein Glück? Wer kann es schauen?	15 Και που τωρα η ελπις μου; και την ελπιδα μου τις θελει ιδει;
16 Fahren sie zur Unterwelt mit mir hinab, sinken wir vereint in den Staub?	16 εις το βαθος του αδου θελει καταβη? βεβαιως θελει αναπαυθη μετ' εμου εν τω χωματι.