1 Elihú reanudó su discurso y dijo: | 1 υπολαβων δε ελιους λεγει |
2 Escuchad, sabios, mis palabras, vosotros los doctos, dadme oídos. | 2 ακουσατε μου σοφοι επισταμενοι ενωτιζεσθε το καλον |
3 Porque el oído aprecia las palabras, como el paladar gusta los manjares. | 3 οτι ους λογους δοκιμαζει και λαρυγξ γευεται βρωσιν |
4 Decidamos entre nosotros lo que es justo, sepamos juntos lo que es bueno. | 4 κρισιν ελωμεθα εαυτοις γνωμεν ανα μεσον εαυτων ο τι καλον |
5 Pues Job ha dicho: «Yo soy justo, pero Dios me quita mi derecho; | 5 οτι ειρηκεν ιωβ δικαιος ειμι ο κυριος απηλλαξεν μου το κριμα |
6 mi juez se muestra cruel para conmigo, mi llaga es incurable, aunque no tengo culpa.» | 6 εψευσατο δε τω κριματι μου βιαιον το βελος μου ανευ αδικιας |
7 ¿Qué hombre hay como Job, que bebe el sarcasmo como agua, | 7 τις ανηρ ωσπερ ιωβ πινων μυκτηρισμον ωσπερ υδωρ |
8 que anda en compañía de malhechores, y camina con malvados? | 8 ουχ αμαρτων ουδε ασεβησας η οδου κοινωνησας μετα ποιουντων τα ανομα του πορευθηναι μετα ασεβων |
9 Pues él ha dicho: «Nada gana el hombre con buscar el agrado de Dios.» | 9 μη γαρ ειπης οτι ουκ εσται επισκοπη ανδρος και επισκοπη αυτω παρα κυριου |
10 Así pues, escuchadme, como hombres sensatos. Lejos de Dios el mal, de Sadday la injusticia; | 10 διο συνετοι καρδιας ακουσατε μου μη μοι ειη εναντι κυριου ασεβησαι και εναντι παντοκρατορος ταραξαι το δικαιον |
11 que la obra del hombre, él se la paga, y según su conducta trata a cada uno. | 11 αλλα αποδιδοι ανθρωπω καθα ποιει εκαστος αυτων και εν τριβω ανδρος ευρησει αυτον |
12 En verdad, Dios no hace el mal, no tuerce el derecho Sadday. | 12 οιη δε τον κυριον ατοπα ποιησειν η ο παντοκρατωρ ταραξει κρισιν |
13 ¿Quién, si no, le confió la tierra, quién le encargó del mundo entero? | 13 ος εποιησεν την γην τις δε εστιν ο ποιων την υπ' ουρανον και τα ενοντα παντα |
14 Si él retirara a sí su espíritu, si hacia sí recogiera su soplo, | 14 ει γαρ βουλοιτο συνεχειν και το πνευμα παρ' αυτω κατασχειν |
15 a una expiraría toda carne, el hombre al polvo volvería. | 15 τελευτησει πασα σαρξ ομοθυμαδον πας δε βροτος εις γην απελευσεται οθεν και επλασθη |
16 Si tienes inteligencia, escucha esto, presta oído al son de mis palabras. | 16 ει δε μη νουθετη ακουε ταυτα ενωτιζου φωνην ρηματων |
17 ¿Podría gobernar un enemigo del derecho? ¿al Justo poderoso vas a condenar? | 17 ιδε συ τον μισουντα ανομα και τον ολλυντα τους πονηρους οντα αιωνιον δικαιον |
18 ¡Aquel que dice a un rey: «¡Inútil!», «¡Malvados!» a los nobles, | 18 ασεβης ο λεγων βασιλει παρανομεις ασεβεστατε τοις αρχουσιν |
19 que no hace acepción de príncipes, ni prefiere al grande sobre el débil, ¡pues todos son obra de sus manos! | 19 ος ουκ επησχυνθη προσωπον εντιμου ουδε οιδεν τιμην θεσθαι αδροις θαυμασθηναι προσωπα αυτων |
20 Mueren ellos de repente a media noche, perecen los grandes y pasan, y él depone a un tirano sin esfuerzo. | 20 κενα δε αυτοις αποβησεται το κεκραγεναι και δεισθαι ανδρος εχρησαντο γαρ παρανομως εκκλινομενων αδυνατων |
21 Pues sus ojos vigilan los caminos del hombre, todos sus pasos observa. | 21 αυτος γαρ ορατης εστιν εργων ανθρωπων λεληθεν δε αυτον ουδεν ων πρασσουσιν |
22 No hay tinieblas ni sombra donde ocultarse los agentes del mal. | 22 ουδε εσται τοπος του κρυβηναι τους ποιουντας τα ανομα |
23 No asigna él un plazo al hombre para que a juicio se presente ante Dios. | 23 οτι ουκ επ' ανδρα θησει ετι ο γαρ κυριος παντας εφορα |
24 Quebranta a los grandes sin examen, y pone a otros en su sitio. | 24 ο καταλαμβανων ανεξιχνιαστα ενδοξα τε και εξαισια ων ουκ εστιν αριθμος |
25 Es que él conoce sus acciones, de noche los sacude y se les pisa. | 25 ο γνωριζων αυτων τα εργα και στρεψει νυκτα και ταπεινωθησονται |
26 Como a criminales los azota, en lugar público los encadena, | 26 εσβεσεν δε ασεβεις ορατοι δε εναντιον αυτου |
27 porque se apartaron de su seguimiento, y no comprendieron todos sus caminos, | 27 οτι εξεκλιναν εκ νομου θεου δικαιωματα δε αυτου ουκ επεγνωσαν |
28 hasta hacer llegar a él el gemido del débil y hacerle oír el clamor de los humildes. | 28 του επαγαγειν επ' αυτον κραυγην πενητος και κραυγην πτωχων εισακουσεται |
29 Mas si él sigue inmóvil, sin que nadie le perturbe, si vela su faz, sin que nadie le perciba, es que se apiada de naciones e individuos, | 29 και αυτος ησυχιαν παρεξει και τις καταδικασεται και κρυψει προσωπον και τις οψεται αυτον και κατα εθνους και κατα ανθρωπου ομου |
30 libra al impío del cepo de la angustia, | 30 βασιλευων ανθρωπον υποκριτην απο δυσκολιας λαου |
31 Cuando éste dice a Dios: «He sido seducido, no volveré a hacer mal; | 31 οτι προς τον ισχυρον ο λεγων ειληφα ουκ ενεχυρασω |
32 si he pecado instrúyeme, si he cometido injusticia, no reincidiré». | 32 ανευ εμαυτου οψομαι συ δειξον μοι ει αδικιαν ηργασαμην ου μη προσθησω |
33 ¿Acaso, según tú, tendría él que castigar, ya que rechazas sus decisiones? Como eres tú el que aprecias, y no yo, di todo lo que sepas. | 33 μη παρα σου αποτεισει αυτην οτι απωση οτι συ εκλεξη και ουκ εγω και τι εγνως λαλησον |
34 Mas los hombres sensatos me dirán, así como todo sabio que me escuche: | 34 διο συνετοι καρδιας ερουσιν ταυτα ανηρ δε σοφος ακηκοεν μου το ρημα |
35 «No habla Job cuerdamente, no son sensatas sus palabras. | 35 ιωβ δε ουκ εν συνεσει ελαλησεν τα δε ρηματα αυτου ουκ εν επιστημη |
36 Que sea Job probado a fondo, por sus respuestas dignas de malvados. | 36 ου μην δε αλλα μαθε ιωβ μη δως ετι ανταποκρισιν ωσπερ οι αφρονες |
37 Porque a su pecado la rebeldía añade, pone fin al derecho entre nosotros, y multiplica contra Dios sus palabras.» | 37 ινα μη προσθωμεν εφ' αμαρτιαις ημων ανομια δε εφ' ημιν λογισθησεται πολλα λαλουντων ρηματα εναντιον του κυριου |