Salmi 103
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA VOLGARE | LXX |
---|---|
1 Salmo a esso David. O anima mia, benedici al Signore; tu sei, Iddio, molto maraviglioso. Ha'ti vestito di confessione e di bellezza; | 1 τω δαυιδ ευλογει η ψυχη μου τον κυριον κυριε ο θεος μου εμεγαλυνθης σφοδρα εξομολογησιν και ευπρεπειαν ενεδυσω |
2 circondato di lume come vestimento; distendente il cielo come pelle; | 2 αναβαλλομενος φως ως ιματιον εκτεινων τον ουρανον ωσει δερριν |
3 copri con l'acque le sue parti soprane. Il quale poni la nube nel tuo salire; che vai sopra le penne de' venti. | 3 ο στεγαζων εν υδασιν τα υπερωα αυτου ο τιθεις νεφη την επιβασιν αυτου ο περιπατων επι πτερυγων ανεμων |
4 Tu fai li angeli tuoi essere spiriti; e gli ministri tuoi fuoco ardente. | 4 ο ποιων τους αγγελους αυτου πνευματα και τους λειτουργους αυτου πυρ φλεγον |
5 Tu fondasti la terra sopra la stabilità sua; non si abbasserà in secolo de' secoli. | 5 εθεμελιωσεν την γην επι την ασφαλειαν αυτης ου κλιθησεται εις τον αιωνα του αιωνος |
6 L'abisso la copre, come vestimento suo; sopra'monti staranno le acque. | 6 αβυσσος ως ιματιον το περιβολαιον αυτου επι των ορεων στησονται υδατα |
7 Fuggiranno dalla tua reprensione; impauriransi dalla voce de' tuoi tuoni. | 7 απο επιτιμησεως σου φευξονται απο φωνης βροντης σου δειλιασουσιν |
8 Ascendono sopra' monti; e descendono nel campo, nel luogo che a loro fondasti. | 8 αναβαινουσιν ορη και καταβαινουσιν πεδια εις τοπον ον εθεμελιωσας αυτοις |
9 Tu hai posto li termini, che non passeranno; nè ritorneranno a coprire la terra. | 9 οριον εθου ο ου παρελευσονται ουδε επιστρεψουσιν καλυψαι την γην |
10 Tu mandi li fonti nelle valli; nel mezzo de' monti passeranno l'acque. | 10 ο εξαποστελλων πηγας εν φαραγξιν ανα μεσον των ορεων διελευσονται υδατα |
11 Bevoranno tutte le bestie del campo; aspetteranno li asini salvatichi nella sete sua. | 11 ποτιουσιν παντα τα θηρια του αγρου προσδεξονται οναγροι εις διψαν αυτων |
12 Sopra quelle abiteranno gli uccelli del cielo; di mezzo delle pietre daranno loro voce. | 12 επ' αυτα τα πετεινα του ουρανου κατασκηνωσει εκ μεσου των πετρων δωσουσιν φωνην |
13 Adacquando li monti ne' luoghi più alti; del frutto delle tue opere saziarassi la terra; | 13 ποτιζων ορη εκ των υπερωων αυτου απο καρπου των εργων σου χορτασθησεται η γη |
14 producendo il fieno alli animali, e l'erba alla servitù delli uomini; acciò mandi fuori il pane dalla terra, | 14 εξανατελλων χορτον τοις κτηνεσιν και χλοην τη δουλεια των ανθρωπων του εξαγαγειν αρτον εκ της γης |
15 e il vino rallegri il cuore dell' uomo; acciò rallegri la faccia nell' olio, e il pane confirmi il cuore dell' uomo. | 15 και οινος ευφραινει καρδιαν ανθρωπου του ιλαρυναι προσωπον εν ελαιω και αρτος καρδιαν ανθρωπου στηριζει |
16 Li arbori del campo saranno satolli, e li cedri del Libano che ha piantati; | 16 χορτασθησεται τα ξυλα του πεδιου αι κεδροι του λιβανου ας εφυτευσεν |
17 quivi le passere faranno il nido. Il duce di loro casa è il grifalo; | 17 εκει στρουθια εννοσσευσουσιν του ερωδιου η οικια ηγειται αυτων |
18 li alti monti alli cervi; la pietra è 'l rifugio alli spinosi. | 18 ορη τα υψηλα ταις ελαφοις πετρα καταφυγη τοις χοιρογρυλλιοις |
19 Fece la luna nel tempo; il sole conobbe il tramonto suo. | 19 εποιησεν σεληνην εις καιρους ο ηλιος εγνω την δυσιν αυτου |
20 Ponesti le tenebre, e fu falta la notte; in lei passeranno tutte le bestie della terra. | 20 εθου σκοτος και εγενετο νυξ εν αυτη διελευσονται παντα τα θηρια του δρυμου |
21 Li catelli de' leoni rugghianti, per che ràpino, e cerchino da Dio il loro cibo. | 21 σκυμνοι ωρυομενοι αρπασαι και ζητησαι παρα του θεου βρωσιν αυτοις |
22 Levossi il sole, e si adunorono; e collocaransi ne' suoi alloggiamenti. | 22 ανετειλεν ο ηλιος και συνηχθησαν και εν ταις μανδραις αυτων κοιτασθησονται |
23 Uscirà l'uomo al lavorerio suo insino alla sera. | 23 εξελευσεται ανθρωπος επι το εργον αυτου και επι την εργασιαν αυτου εως εσπερας |
24 Come sono grandi le tue opere, Signore! tutte cose hai fatto nella sapienza; empiuta è la terra della possessione tua. | 24 ως εμεγαλυνθη τα εργα σου κυριε παντα εν σοφια εποιησας επληρωθη η γη της κτησεως σου |
25 Questo grande mare, e spazioso con le mani; quivi sono li rettili senza numero. Quivi sono li animali piccoli con li grandi; | 25 αυτη η θαλασσα η μεγαλη και ευρυχωρος εκει ερπετα ων ουκ εστιν αριθμος ζωα μικρα μετα μεγαλων |
26 quivi passeranno le navi. Questo dracone, che formasti a deliziarlo; | 26 εκει πλοια διαπορευονται δρακων ουτος ον επλασας εμπαιζειν αυτω |
27 tutte cose da te aspettano, che a loro doni il cibo nel tempo. | 27 παντα προς σε προσδοκωσιν δουναι την τροφην αυτοις ευκαιρον |
28 Quando [tu dài], egli coglieranno; aprendo la tua mano, tutte cose si empieranno di bontà. | 28 δοντος σου αυτοις συλλεξουσιν ανοιξαντος δε σου την χειρα τα συμπαντα πλησθησονται χρηστοτητος |
29 Turberansi, rimovendo la faccia tua; levarai loro spirito, e verranno a meno, e ritorneranno in loro polvere. | 29 αποστρεψαντος δε σου το προσωπον ταραχθησονται αντανελεις το πνευμα αυτων και εκλειψουσιν και εις τον χουν αυτων επιστρεψουσιν |
30 Manda il tuo spirito, e recrearansi; tu renovarai la faccia della terra. | 30 εξαποστελεις το πνευμα σου και κτισθησονται και ανακαινιεις το προσωπον της γης |
31 Sia in seculo la gloria del Signore; rallegrárassi il Signore nelle opere sue. | 31 ητω η δοξα κυριου εις τον αιωνα ευφρανθησεται κυριος επι τοις εργοις αυτου |
32 Egli risguarda la terra, e fàlla tremare; egli tocca li monti,. e fàlli fumare. | 32 ο επιβλεπων επι την γην και ποιων αυτην τρεμειν ο απτομενος των ορεων και καπνιζονται |
33 Al Signore canterò nella mia vita; darò lode al mio Iddio, mentre io sia. | 33 ασω τω κυριω εν τη ζωη μου ψαλω τω θεω μου εως υπαρχω |
34 A lui sia giocondo il parlare mio; ma delettarommi nel Signore. | 34 ηδυνθειη αυτω η διαλογη μου εγω δε ευφρανθησομαι επι τω κυριω |
35 Li peccatori vengano a meno dalla terra e li iniqui, per modo che non siano; o anima mia, benedici al Signore. | 35 εκλιποισαν αμαρτωλοι απο της γης και ανομοι ωστε μη υπαρχειν αυτους ευλογει η ψυχη μου τον κυριον |