Ecclesiastes 6

NOVA VULGATA	Biblia Tysiąclecia
1 Est et aliud malum, quod vidi sub sole, et quidem grave apud homines:	1 Istnieje niedola, którą widziałem pod słońcem, a która bardzo ciąży człowiekowi:
2 vir, cui dedit Deus divitias et substantiam et honorem, et nihil deest animaesuae ex omnibus, quae desiderat; nec tribuit ei potestatem Deus, ut comedat exeo, sed homo extraneus vorabit illud: hoc vanitas et miseria mala est.	2 Użyczył Bóg komuś bogactwa i skarbów, i sławy - tak że nie zbraknie mu niczego, czego tylko zapragnie - a tego używać Bóg mu nie pozwala, lecz człowiek obcy tego używa, to marność i przykre cierpienie.
3 Sigenuerit quispiam centum liberos et vixerit multos annos et plures dies aetatishabuerit, et anima illius non sit satiata bonis substantiae suae, immo etsepultura careat, de hoc ego pronuntio quod melior illo sit abortivus.	3 Gdyby ktoś zrodził nawet stu synów i żył wiele lat, i dni jego lat się pomnożyły, lecz dusza jego nie nasyciła się dobrem i nawet pogrzebu by nie miał - powiadam: Szczęśliwszy od niego nieżywy płód,
4 Frustraenim venit et pergit ad tenebras, et in tenebris abscondetur nomen eius.	4 bo przyszedł jako nicość i odchodzi w mroku, a imię jego mrokiem zakryte;
5 Etsinon vidit solem neque cognovit, maior est requies isti quam illi.	5 i nawet słońca nie widział, i nie wie niczego; on większy ma spokój niż tamten.
6 Etiamsiduobus milibus annis vixerit et non fuerit perfruitus bonis, nonne ad unum locumproperant omnes?	6 A tamten gdyby nawet tysiące lat przeżył, a szczęścia nie zażył żadnego - czyż nie zdąża z wszystkimi na jedno miejsce?
7 “ Omnis labor hominis est ad os eius, sed anima eius non implebitur ”.	7 Wszelka praca człowieka - dla jego ust, a jednak żądza jego nie zaspokojona.
8 Quid habet amplius sapiens prae stulto? Et quid pauper, qui sciat ambularecoram vivis?	8 Bo czym góruje mędrzec nad głupcem? Czym biedny, co wie, jak radzić sobie w życiu?
9 “ Melior est oculorum visio quam vana persequi desideria ”;sed et hoc vanitas est et afflictio spiritus.	9 Lepsze jest to, na co oczy patrzą, niż nie zaspokojone pragnienie. To również jest marność i pogoń za wiatrem.
10 Quidquid est, iam vocatum estnomen eius; et scitur quod homo sit et non possit contra fortiorem se in iudiciocontendere.	10 To, co jest, zostało już dawno nazwane, i postanowiono, czym ma być człowiek: toteż nie może on z tym się prawować, który mocniejszy jest od niego.
11 Ubi verba sunt plurima, multiplicant vanitatem; quid lucri habethomo?	11 Bo im więcej przy tym słów, tym większa marność: co człowiekowi z tego przyjdzie?
12 Quoniam quis scit quid homini bonum sit in vita, in paucis diebusvanitatis suae, quos peragit velut umbra? Aut quis ei poterit indicare quid posteum futurum sub sole sit?	12 A któż to wie, co w życiu dobre dla człowieka, dopóki liczy marne dni swego życia, które jakby cień przepędza? Bo kto oznajmi człowiekowi, co potem będzie pod słońcem?