ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 17

LXX	NOVA VULGATA
1 κρεισσων ψωμος μεθ' ηδονης εν ειρηνη η οικος πληρης πολλων αγαθων και αδικων θυματων μετα μαχης	1 Melior est buccella sicca cum pace quam domus plena victimis cum iurgio.
2 οικετης νοημων κρατησει δεσποτων αφρονων εν δε αδελφοις διελειται μερη	2 Servus sapiens dominabitur filiis inhonestis et inter fratres hereditatem dividet.
3 ωσπερ δοκιμαζεται εν καμινω αργυρος και χρυσος ουτως εκλεκται καρδιαι παρα κυριω	3 Sicut igne probatur argentum et aurum camino, ita corda probat Dominus.
4 κακος υπακουει γλωσσης παρανομων δικαιος δε ου προσεχει χειλεσιν ψευδεσιν	4 Malus oboedit labio iniquo, et fallax obtemperat linguae mendaci.
5 ο καταγελων πτωχου παροξυνει τον ποιησαντα αυτον ο δε επιχαιρων απολλυμενω ουκ αθωωθησεται ο δε επισπλαγχνιζομενος ελεηθησεται	5 Qui despicit pauperem, exprobrat Factori eius; et, qui in ruina laetatur alterius, non erit impunitus.
6 στεφανος γεροντων τεκνα τεκνων καυχημα δε τεκνων πατερες αυτων [6α] του πιστου ολος ο κοσμος των χρηματων του δε απιστου ουδε οβολος	6 Corona senum filii filiorum, et gloria filiorum patres eorum.
7 ουχ αρμοσει αφρονι χειλη πιστα ουδε δικαιω χειλη ψευδη	7 Non decent stultum verba composita, nec principem labium mentiens.
8 μισθος χαριτων η παιδεια τοις χρωμενοις ου δ' αν επιστρεψη ευοδωθησεται	8 Gemma gratissima munus in oculis domini eius; quocumque se verterit, prospere aget.
9 ος κρυπτει αδικηματα ζητει φιλιαν ος δε μισει κρυπτειν διιστησιν φιλους και οικειους	9 Qui celat delictum, quaerit amicitias; qui sermone repetit, separat foederatos.
10 συντριβει απειλη καρδιαν φρονιμου αφρων δε μαστιγωθεις ουκ αισθανεται	10 Plus proficit correptio apud prudentem quam centum plagae apud stultum.
11 αντιλογιας εγειρει πας κακος ο δε κυριος αγγελον ανελεημονα εκπεμψει αυτω	11 Semper iurgia quaerit malus; angelus autem crudelis mittetur contra eum.
12 εμπεσειται μεριμνα ανδρι νοημονι οι δε αφρονες διαλογιουνται κακα	12 Expedit magis ursae occurrere, raptis fetibus, quam fatuo confidenti in stultitia sua.
13 ος αποδιδωσιν κακα αντι αγαθων ου κινηθησεται κακα εκ του οικου αυτου	13 Qui reddit mala pro bonis, non recedet malum de domo eius.
14 εξουσιαν διδωσιν λογοις αρχη δικαιοσυνης προηγειται δε της ενδειας στασις και μαχη	14 Aquarum proruptio initium est iurgiorum; et, antequam exacerbetur contentio, desere.
15 ος δικαιον κρινει τον αδικον αδικον δε τον δικαιον ακαθαρτος και βδελυκτος παρα θεω	15 Qui iustificat impium et qui condemnat iustum, abominabilis est uterque apud Dominum.
16 ινα τι υπηρξεν χρηματα αφρονι κτησασθαι γαρ σοφιαν ακαρδιος ου δυνησεται [16α] ος υψηλον ποιει τον εαυτου οικον ζητει συντριβην ο δε σκολιαζων του μαθειν εμπεσειται εις κακα	16 Ad quid pretium in manu stulti? Ad emendam sapientiam, cum careat corde?
17 εις παντα καιρον φιλος υπαρχετω σοι αδελφοι δε εν αναγκαις χρησιμοι εστωσαν τουτου γαρ χαριν γεννωνται	17 Omni tempore diligit, qui amicus est, et frater ad angustiam natus est.
18 ανηρ αφρων επικροτει και επιχαιρει εαυτω ως και ο εγγυωμενος εγγυη τον εαυτου φιλον	18 Stultus homo iungit manus, cum spoponderit pro amico suo.
19 φιλαμαρτημων χαιρει μαχαις	19 Qui diligit delictum, diligit rixas; et, qui exaltat ostium, quaerit effracturam.
20 ο δε σκληροκαρδιος ου συναντα αγαθοις ανηρ ευμεταβολος γλωσση εμπεσειται εις κακα	20 Qui perversi cordis est, non inveniet bonum; et, qui vertit linguam, incidet in malum.
21 καρδια δε αφρονος οδυνη τω κεκτημενω αυτην ουκ ευφραινεται πατηρ επι υιω απαιδευτω υιος δε φρονιμος ευφραινει μητερα αυτου	21 Qui generat stultum, maerorem generat sibi, sed nec pater in fatuo laetabitur.
22 καρδια ευφραινομενη ευεκτειν ποιει ανδρος δε λυπηρου ξηραινεται τα οστα	22 Animus gaudens aetatem floridam facit, spiritus tristis exsiccat ossa.
23 λαμβανοντος δωρα εν κολπω αδικως ου κατευοδουνται οδοι ασεβης δε εκκλινει οδους δικαιοσυνης	23 Munera de sinu impius accipit, ut pervertat semitas iudicii.
24 προσωπον συνετον ανδρος σοφου οι δε οφθαλμοι του αφρονος επ' ακρα γης	24 In facie prudentis lucet sapientia, oculi stultorum in finibus terrae.
25 οργη πατρι υιος αφρων και οδυνη τη τεκουση αυτου	25 Ira patris filius stultus et dolor matris, quae genuit eum.
26 ζημιουν ανδρα δικαιον ου καλον ουδε οσιον επιβουλευειν δυνασταις δικαιοις	26 Non est bonum multam inferre iusto nec percutere principem contra rectitudinem.
27 ος φειδεται ρημα προεσθαι σκληρον επιγνωμων μακροθυμος δε ανηρ φρονιμος	27 Qui moderatur sermones suos, novit scientiam, et lenis spiritu est vir prudens.
28 ανοητω επερωτησαντι σοφιαν σοφια λογισθησεται ενεον δε τις εαυτον ποιησας δοξει φρονιμος ειναι	28 Stultus quoque, si tacuerit, sapiens reputabitur et, si compresserit labia sua, intellegens.