Księga Mądrości 4

¹ Lepsza bezdzietność połączona z cnotą, nieśmiertelna jest bowiem jej pamięć, bo ma uznanie u Boga i ludzi:

² Gdy jest obecna, to ją naśladują, tęsknią, gdy odejdzie, a w wieczności triumfuje uwieńczona - zwyciężywszy w zawodach o nieskazitelną nagrodę.

³ A rozplenione mnóstwo bezbożnych nie odniesie korzyści; z cudzołożnych odrośli wyrosłe - nie zapuści korzeni głęboko ani nie założy podwaliny niezawodnej.

⁴ Jeśli nawet do czasu rozwinie gałęzie - wstrząśnie nim wiatr, bo słabo utwierdzone, i wyrwie z korzeniami wichura.

⁵ Połamią się nierozwinięte gałęzie, a owoc ich - bezużyteczny, niedojrzały do jedzenia i do niczego niezdatny.

⁶ Bo dzieci zrodzone z nieprawego pożycia, przy osądzeniu rodziców, świadczą o ich przewrotności.

⁷ A sprawiedliwy, choćby umarł przedwcześnie, znajdzie odpoczynek.

⁸ Starość jest czcigodna nie przez długowieczność i liczbą lat się jej nie mierzy:

⁹ sędziwością u ludzi jest mądrość, a miarą starości - życie nieskalane.

¹⁰ Ponieważ spodobał się Bogu, znalazł Jego miłość, i żyjąc wśród grzeszników, został przeniesiony.

¹¹ Zabrany został, by złość nie odmieniła jego myśli albo ułuda nie uwiodła duszy:

¹² bo urok marności przesłania dobro, a burza namiętności mąci prawy umysł.

¹³ Wcześnie osiągnąwszy doskonałość, przeżył czasów wiele.

¹⁴ Dusza jego podobała się Bogu, dlatego pospiesznie wyszedł spośród nieprawości. A ludzie patrzyli i nie pojmowali, ani sobie tego nie wzięli do serca,

¹⁵ że łaska i miłosierdzie nad Jego wybranymi i nad świętymi Jego opatrzność.

¹⁶ Sprawiedliwy umarły potępia żyjących bezbożnych, i dopełniona wcześnie młodość - leciwą starość nieprawego.

¹⁷ Zobaczą bowiem kres roztropnego, a nie pojmą, co o nim Pan postanowił i w jakim celu zachował go bezpiecznym.

¹⁸ Patrzą i żywią pogardę, ale Pan ich wyśmieje.

¹⁹ I staną się potem wstrętną padliną i wiecznym pośmiewiskiem wśród zmarłych. Strąci ich bowiem na głowę - oniemiałych, i wstrząśnie nimi od posad, i zostaną do szczętu zniszczeni, i będą w udręczeniu, a pamięć o nich zaginie.

²⁰ Z bojaźnią przyjdą zdać sprawę z win swoich, a w twarz ich oskarżą własne nieprawości.