1 Elihú reanudó su discurso y dijo: | 1 υπολαβων δε ελιους λεγει |
2 ¿Crees que eso es juicioso, piensas ser más justo que Dios, | 2 τι τουτο ηγησω εν κρισει συ τις ει οτι ειπας δικαιος ειμι εναντι κυριου |
3 cuando dices: «¿Qué te importa a ti, o de qué me sirve a mí no haber pecado»? | 3 η ερεις τι ποιησω αμαρτων |
4 Yo te daré respuesta, y contigo a tus amigos. | 4 εγω σοι δωσω αποκρισιν και τοις τρισιν φιλοις σου |
5 ¡Mira a los cielos y ve, observa cómo las nubes son mas altas que tú! | 5 αναβλεψον εις τον ουρανον και ιδε καταμαθε δε νεφη ως υψηλα απο σου |
6 Si pecas, ¿qué le causas?, si se multiplican tus ofensas, ¿qué le haces? | 6 ει ημαρτες τι πραξεις ει δε και πολλα ηνομησας τι δυνασαι ποιησαι |
7 ¿Qué le das, si eres justo, o qué recibe él de tu mano? | 7 επει δε ουν δικαιος ει τι δωσεις αυτω η τι εκ χειρος σου λημψεται |
8 A un hombre igual que tú afecta tu maldad, a un hijo de hombre tu justicia. | 8 ανδρι τω ομοιω σου η ασεβεια σου και υιω ανθρωπου η δικαιοσυνη σου |
9 Bajo la carga de la opresión se gime, se grita bajo el brazo de los grandes, | 9 απο πληθους συκοφαντουμενοι κεκραξονται βοησονται απο βραχιονος πολλων |
10 mas nadie dice: «¿Dónde está Dios, mi hacedor, el que hace resonar los cantares en la noche, | 10 και ουκ ειπεν που εστιν ο θεος ο ποιησας με ο κατατασσων φυλακας νυκτερινας |
11 el que nos hace más hábiles que las bestias de la tierra, más sabios que los pájaros del cielo?» | 11 ο διοριζων με απο τετραποδων γης απο δε πετεινων ουρανου |
12 Entonces se grita, sin que responda él, a causa del orgullo de los malos. | 12 εκει κεκραξονται και ου μη εισακουση και απο υβρεως πονηρων |
13 Seguro, la falsedad Dios no la escucha, Sadday no le presta atención. | 13 ατοπα γαρ ου βουλεται ο κυριος ιδειν αυτος γαρ ο παντοκρατωρ ορατης εστιν |
14 Mucho menos, el decir que no le adviertes, que un proceso está ante él y que le esperas; | 14 των συντελουντων τα ανομα και σωσει με κριθητι δε εναντιον αυτου ει δυνασαι αινεσαι αυτον ως εστιν |
15 o también que su cólera no castiga nada, y que ignora la rebelión del hombre. | 15 και νυν οτι ουκ εστιν επισκεπτομενος οργην αυτου και ουκ εγνω παραπτωματι σφοδρα |
16 Job, pues, abre en vano su boca, multiplica a lo tonto las palabras. | 16 και ιωβ ματαιως ανοιγει το στομα αυτου εν αγνωσια ρηματα βαρυνει |