Psalmi 147

NOVA VULGATA	Biblia Tysiąclecia
1 ALLELUIA. Laudate Dominum, quoniam bonum est psallere Deo nostro, quoniam iucundum est celebrare laudem.	1 Alleluja. Dobrze jest grać naszemu Bogu, wdzięcznie jest nucić pieśń pochwalną.
2 Aedificans Ierusalem Dominus, dispersos Israelis congregabit.	2 Pan buduje Jeruzalem, gromadzi rozproszonych z Izraela;
3 Qui sanat contritos corde et alligat plagas eorum;	3 On leczy złamanych na duchu i przewiązuje ich rany.
4 qui numerat multitudinem stellarum et omnibus eis nomina vocat.	4 On liczbę gwiazd oznacza, wszystkie je woła po imieniu.
5 Magnus Dominus noster et magnus virtute, sapientiae eius non est numerus.	5 Pan nasz jest wielki i zasobny w siły, mądrość Jego jest niewypowiedziana.
6 Sustentat mansuetos Dominus, humilians autem peccatores usque ad terram.	6 Pan dźwiga pokornych, a poniża występnych aż do ziemi.
7 Praecinite Domino in confessione, psallite Deo nostro in cithara.	7 Śpiewajcie pieśń dziękczynną Panu, grajcie Bogu naszemu na harfie.
8 Qui operit caelum nubibus et parat terrae pluviam. Qui producit in montibus fenum et herbam servituti hominum.	8 On niebo okrywa chmurami, deszcz przygotowuje dla ziemi; sprawia, że góry wypuszczają trawę i zioła, by ludziom służyły;
9 Qui dat iumentis escam ipsorum et pullis corvorum invocantibus eum.	9 On daje pokarm bydłu, pisklętom kruka to, o co wołają.
10 Non in fortitudine equi delectatur, nec in tibiis viri beneplacitum est ei.	10 Nie kocha się w sile rumaka; nie ma też upodobania w goleniach męża.
11 Beneplacitum est Domino super timentes eum et in eis, qui sperant super misericordia eius.	11 Podobają się Panu ci, którzy się Go boją, którzy wyczekują Jego łaski.
12 Lauda, Ierusalem, Dominum; collauda Deum tuum, Sion.	12 Chwal, Jerozolimo, Pana, chwal Boga twego, Syjonie!
13 Quoniam confortavit seras portarum tuarum, benedixit filiis tuis in te.	13 Umacnia bowiem zawory bram twoich i błogosławi synom twoim w tobie.
14 Qui ponit fines tuos pacem et adipe frumenti satiat te.	14 Zapewnia pokój twoim granicom, nasyca ciebie najlepszą pszenicą.
15 Qui emittit eloquium suum terrae, velociter currit verbum eius.	15 Na ziemię zsyła swoje orędzie, mknie chyżo Jego słowo.
16 Qui dat nivem sicut lanam, pruinam sicut cinerem spargit.	16 On daje śnieg niby wełnę, a szron jak popiół rozsiewa.
17 Mittit crystallum suam sicut buccellas; ante faciem frigoris eius quis sustinebit?	17 Ciska swój grad jak okruchy chleba; od Jego mrozu ścinają się wody.
18 Emittet verbum suum et liquefaciet ea, flabit spiritus eius, et fluent aquae.	18 Posyła słowo swoje i każe im tajać; każe wiać swemu wiatrowi, a spływają wody.
19 Qui annuntiat verbum suum Iacob, iustitias et iudicia sua Israel.	19 Obwieścił swoje słowa Jakubowi, Izraelowi ustawy swe i wyroki.
20 Non fecit taliter omni nationi et iudicia sua non manifestavit eis. ALLELUIA.	20 Żadnemu narodowi tak nie uczynił: o swoich wyrokach ich nie pouczył. Alleluja.