Ewangelia wg św. Mateusza 15

¹ Wtedy przyszli do Jezusa faryzeusze i uczeni w Piśmie z Jerozolimy z zapytaniem:

² Dlaczego Twoi uczniowie postępują wbrew tradycji starszych? Bo nie myją sobie rąk przed jedzeniem.

³ On im odpowiedział: Dlaczego i wy przestępujecie przykazanie Boże dla waszej tradycji?

⁴ Bóg przecież powiedział: Czcij ojca i matkę oraz: Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech śmierć poniesie.

⁵ Wy zaś mówicie: Kto by oświadczył ojcu lub matce: Darem [złożonym w ofierze] jest to, co dla ciebie miało być wsparciem ode mnie,

⁶ ten nie potrzebuje czcić swego ojca ni matki. I tak ze względu na waszą tradycję znieśliście przykazanie Boże.

⁷ Obłudnicy, dobrze powiedział o was prorok Izajasz:

⁸ Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie.

⁹ Ale czci mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi.

¹⁰ Potem przywołał do siebie tłum i rzekł do niego: Słuchajcie i chciejcie zrozumieć.

¹¹ Nie to, co wchodzi do ust, czyni człowieka nieczystym, ale co z ust wychodzi, to go czyni nieczystym.

¹² Wtedy przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: Wiesz, że faryzeusze zgorszyli się, gdy usłyszeli to powiedzenie?

¹³ On zaś odrzekł: Każda roślina, której nie sadził mój Ojciec niebieski, będzie wyrwana.

¹⁴ Zostawcie ich! To są ślepi przewodnicy ślepych. Lecz jeśli ślepy ślepego prowadzi, obaj w dół wpadną.

¹⁵ Wtedy Piotr zabrał głos i rzekł do Niego: Wytłumacz nam tę przypowieść!

¹⁶ On rzekł: To i wy jeszcze niepojętni jesteście?

¹⁷ Nie rozumiecie, że wszystko, co wchodzi do ust, do żołądka idzie i wydala się na zewnątrz.

¹⁸ Lecz to, co z ust wychodzi, pochodzi z serca, i to czyni człowieka nieczystym.

¹⁹ Z serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, czyny nierządne, kradzieże, fałszywe świadectwa, przekleństwa.

²⁰ To właśnie czyni człowieka nieczystym. To zaś, że się je nie umytymi rękami, nie czyni człowieka nieczystym.

²¹ Potem Jezus odszedł stamtąd i podążył w stronę Tyru i Sydonu.

²² A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych okolic, wołała: Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko dręczona przez złego ducha.

²³ Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem. Na to podeszli Jego uczniowie i prosili Go: Odpraw ją, bo krzyczy za nami!

²⁴ Lecz On odpowiedział: Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela.

²⁵ A ona przyszła, upadła przed Nim i prosiła: Panie, dopomóż mi!

²⁶ On jednak odparł: Niedobrze jest zabrać chleb dzieciom a rzucić psom.

²⁷ A ona odrzekła: Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą z okruszyn, które spadają ze stołów ich panów.

²⁸ Wtedy Jezus jej odpowiedział: O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz! Od tej chwili jej córka była zdrowa.

²⁹ Stamtąd podążył Jezus dalej i przyszedł nad Jezioro Galilejskie. Wszedł na górę i tam siedział.

³⁰ I przyszły do Niego wielkie tłumy, mając z sobą chromych, ułomnych, niewidomych, niemych i wielu innych, i położyli ich u nóg Jego, a On ich uzdrowił.

³¹ Tłumy zdumiewały się widząc, że niemi mówią, ułomni są zdrowi, chromi chodzą, niewidomi widzą. I wielbiły Boga Izraela.

³² Lecz Jezus przywołał swoich uczniów i rzekł: Żal Mi tego tłumu! Już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. Nie chcę ich puścić zgłodniałych, żeby kto nie zasłabł w drodze.

³³ Na to rzekli Mu uczniowie: Skąd tu na pustkowiu weźmiemy tyle chleba żeby nakarmić takie mnóstwo?

³⁴ Jezus zapytał ich: Ile macie chlebów? Odpowiedzieli: Siedem i parę rybek.

³⁵ Polecił ludowi usiąść na ziemi;

³⁶ wziął siedem chlebów i ryby, i odmówiwszy dziękczynienie, połamał, dawał uczniom, uczniowie zaś tłumom.

³⁷ Jedli wszyscy do sytości, a pozostałych ułomków zebrano jeszcze siedem pełnych koszów.

³⁸ Tych zaś, którzy jedli, było cztery tysiące mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

³⁹ Potem odprawił tłumy, wsiadł do łodzi i przybył w granice Magedan.