Esodo 19

BIBBIA VOLGARE	LXX
1 Nel mese terzo del partimento d'Israel della terra d'Egitto, in questo dì venne nella solitudine di Sinai.	1 του δε μηνος του τριτου της εξοδου των υιων ισραηλ εκ γης αιγυπτου τη ημερα ταυτη ηλθοσαν εις την ερημον του σινα
2 Chè partendosi da Rafidim, e pervenenti in sino nel deserto di Sinai, s'incastellarono in quello medesimo luogo; e quivi li figliuoli d'Israel fecero case nella regione del monte.	2 και εξηραν εκ ραφιδιν και ηλθοσαν εις την ερημον του σινα και παρενεβαλεν εκει ισραηλ κατεναντι του ορους
3 Ma Moisè andd a Dio nel monte; e chiamò lui lo Signore del monte, e disse: queste cose dirai alla casa di Iacob, e annunzierai alli figliuoli d'Israel:	3 και μωυσης ανεβη εις το ορος του θεου και εκαλεσεν αυτον ο θεος εκ του ορους λεγων ταδε ερεις τω οικω ιακωβ και αναγγελεις τοις υιοις ισραηλ
4 Voi stessi vedeste quelle cose ch' io ho fatte a quelli d'Egitto, e come io portai voi sopra l'ale dell' aquile, ed abbiavi assunti a me.	4 αυτοι εωρακατε οσα πεποιηκα τοις αιγυπτιοις και ανελαβον υμας ωσει επι πτερυγων αετων και προσηγαγομην υμας προς εμαυτον
5 Se adunque udirete la voce mia, e guarderete lo patto mio, sarete a me in dilezione più di tutti li popoli: mia in verità è tutta la terra.	5 και νυν εαν ακοη ακουσητε της εμης φωνης και φυλαξητε την διαθηκην μου εσεσθε μοι λαος περιουσιος απο παντων των εθνων εμη γαρ εστιν πασα η γη
6 E voi sarete a me in regno sacerdotale, e gente santa; e queste sono le parole che favellerai alli figliuoli d'Israel.	6 υμεις δε εσεσθε μοι βασιλειον ιερατευμα και εθνος αγιον ταυτα τα ρηματα ερεις τοις υιοις ισραηλ
7 Venne Moisè, e chiamò li maggiori di nascimento del popolo, ed espose tutte le parole le quali gli comandava lo Signore.	7 ηλθεν δε μωυσης και εκαλεσεν τους πρεσβυτερους του λαου και παρεθηκεν αυτοις παντας τους λογους τουτους ους συνεταξεν αυτω ο θεος
8 Rispose tutto il popolo insieme, e disse: tutte quelle cose che disse lo Signore faremo. E quando rapportò Moisè le parole del popolo al Signore,	8 απεκριθη δε πας ο λαος ομοθυμαδον και ειπαν παντα οσα ειπεν ο θεος ποιησομεν και ακουσομεθα ανηνεγκεν δε μωυσης τους λογους του λαου προς τον θεον
9 rispose a lui lo Signore: già ora verrò a te nella oscurità della nuvola, acciò che oda lo popolo lo mio favellare il quale io farò a te, e poi creda a te in perpetuo. Nunciò adunque Moisè le parole del popolo al Signore.	9 ειπεν δε κυριος προς μωυσην ιδου εγω παραγινομαι προς σε εν στυλω νεφελης ινα ακουση ο λαος λαλουντος μου προς σε και σοι πιστευσωσιν εις τον αιωνα ανηγγειλεν δε μωυσης τα ρηματα του λαου προς κυριον
10 Il quale disse a lui: vae al popolo, e santifica coloro oggi e domani; e lavinsi le vestimenta loro.	10 ειπεν δε κυριος προς μωυσην καταβας διαμαρτυραι τω λαω και αγνισον αυτους σημερον και αυριον και πλυνατωσαν τα ιματια
11 E siano apparecchiati lo di terzo; nello di terzo discenderà lo Signore innanzi ad ogni schiatta sopra lo monte Sinai.	11 και εστωσαν ετοιμοι εις την ημεραν την τριτην τη γαρ ημερα τη τριτη καταβησεται κυριος επι το ορος το σινα εναντιον παντος του λαου
12 E ordinerai al popolo li termini d'intorno, e dirai: guardatevi, che voi non sagliate nello monte, nè non tocchiate le fini sue: chiunque toccherà lo monte, di morte incontinente morrà.	12 και αφοριεις τον λαον κυκλω λεγων προσεχετε εαυτοις του αναβηναι εις το ορος και θιγειν τι αυτου πας ο αψαμενος του ορους θανατω τελευτησει
13 La mano non tocchi lui; ma colle pietre sia opprimuto, ovvero che sia cavato alle mazze; se animale sia, ovvero uomo, non viverà; quando comincerà a sonare colla buccina, allora salgano nel monte.	13 ουχ αψεται αυτου χειρ εν γαρ λιθοις λιθοβοληθησεται η βολιδι κατατοξευθησεται εαν τε κτηνος εαν τε ανθρωπος ου ζησεται οταν αι φωναι και αι σαλπιγγες και η νεφελη απελθη απο του ορους εκεινοι αναβησονται επι το ορος
14 E discese Moisè del monte al popolo, e santificò lui. E quando ebbero lavato le vestimenta loro,	14 κατεβη δε μωυσης εκ του ορους προς τον λαον και ηγιασεν αυτους και επλυναν τα ιματια
15 disse a loro: siate apparecchiati nello terzo die, nè non vi approssimate alle mogli vostre (dice Dio onnipotente).	15 και ειπεν τω λαω γινεσθε ετοιμοι τρεις ημερας μη προσελθητε γυναικι
16 Già era venuto lo terzo die, e la mattina schiarava; ed ecco incominciarono ad essere uditi li tuoni, e risplendere le saette, e li nuvoli gran dissimi coprire lo monte; e lo clamore della buccina fortemente gridava. Temette lo popolo ch' era nei castelli.	16 εγενετο δε τη ημερα τη τριτη γενηθεντος προς ορθρον και εγινοντο φωναι και αστραπαι και νεφελη γνοφωδης επ' ορους σινα φωνη της σαλπιγγος ηχει μεγα και επτοηθη πας ο λαος ο εν τη παρεμβολη
17 E quando ebbe menato loro Moisè incontro a Dio dal luogo delli castelli, istettero alle radici del monte.	17 και εξηγαγεν μωυσης τον λαον εις συναντησιν του θεου εκ της παρεμβολης και παρεστησαν υπο το ορος
18 Ma tutto lo monte Sinai fumava; perciò ch' era disceso lo Signore Iddio sopra quello in similitudine di fuoco; e usciva lo fumo di quello, quasi come di fornace; ed era tutto lo monte spa ventevole.	18 το δε ορος το σινα εκαπνιζετο ολον δια το καταβεβηκεναι επ' αυτο τον θεον εν πυρι και ανεβαινεν ο καπνος ως καπνος καμινου και εξεστη πας ο λαος σφοδρα
19 E lo suono della buccina a poco a poco crescea, e (crescea lo suono della buccina, alcuna volta alquanto maggiore e prolisso, cioè) più lunga mente s'aspettava; e favellava Moisè, e lo Signore rispondeva a lui.	19 εγινοντο δε αι φωναι της σαλπιγγος προβαινουσαι ισχυροτεραι σφοδρα μωυσης ελαλει ο δε θεος απεκρινατο αυτω φωνη
20 E discese lo Signore sopra monte Sinai, in quella medesima altezza del monte, e chiamò Moisè nell'altezza sua. Il quale quando ascese,	20 κατεβη δε κυριος επι το ορος το σινα επι την κορυφην του ορους και εκαλεσεν κυριος μωυσην επι την κορυφην του ορους και ανεβη μωυσης
21 disse a lui: discendi, e protesta al popolo, acciò che per avventura ne volessero trapassare li termini a vedere lo Signore, e perisca di loro molta moltitudine.	21 και ειπεν ο θεος προς μωυσην λεγων καταβας διαμαρτυραι τω λαω μηποτε εγγισωσιν προς τον θεον κατανοησαι και πεσωσιν εξ αυτων πληθος
22 Ma li sacerdoti, li quali verranno al Signo re, siano santificati, acciò che non li percuota.	22 και οι ιερεις οι εγγιζοντες κυριω τω θεω αγιασθητωσαν μηποτε απαλλαξη απ' αυτων κυριος
23 E disse Moisè al Signore: non potrà salire lo popolo nel monte Sinai; tu in verità hai testifificato e comandasti, dicendo: poni i termini intorno al monte, e santifica lui.	23 και ειπεν μωυσης προς τον θεον ου δυνησεται ο λαος προσαναβηναι προς το ορος το σινα συ γαρ διαμεμαρτυρησαι ημιν λεγων αφορισαι το ορος και αγιασαι αυτο
24 Al quale disse lo Signore: va e discendi; ed ascendi tu, ed Aaron (tuo fratello) teco; ma li preti e il popolo non trapassino li termini, e non salgano al Signore, acciò che per avventura non uccida loro.	24 ειπεν δε αυτω κυριος βαδιζε καταβηθι και αναβηθι συ και ααρων μετα σου οι δε ιερεις και ο λαος μη βιαζεσθωσαν αναβηναι προς τον θεον μηποτε απολεση απ' αυτων κυριος
25 E discese Moisè al popolo, ed ogni cosa narrò a loro.	25 κατεβη δε μωυσης προς τον λαον και ειπεν αυτοις