Proverbia 8

NOVA VULGATA	LXX
1 Numquid non sapientia clamitat, et prudentia dat vocem suam?	1 συ την σοφιαν κηρυξεις ινα φρονησις σοι υπακουση
2 In summis verticibus supra viam in mediis semitis stans,	2 επι γαρ των υψηλων ακρων εστιν ανα μεσον δε των τριβων εστηκεν
3 iuxta portas ad introitum civitatis, in ipsis foribus conclamat:	3 παρα γαρ πυλαις δυναστων παρεδρευει εν δε εισοδοις υμνειται
4 “ O viri, ad vos clamito, et vox mea ad filios hominum.	4 υμας ω ανθρωποι παρακαλω και προιεμαι εμην φωνην υιοις ανθρωπων
5 Intellegite, parvuli, astutiam; et insipientes, animadvertite.	5 νοησατε ακακοι πανουργιαν οι δε απαιδευτοι ενθεσθε καρδιαν
6 Audite, quoniam de rebus magnis locutura sum, et aperientur labia mea, ut recta praedicent.	6 εισακουσατε μου σεμνα γαρ ερω και ανοισω απο χειλεων ορθα
7 Veritatem meditabitur guttur meum, et labia mea detestabuntur impium.	7 οτι αληθειαν μελετησει ο φαρυγξ μου εβδελυγμενα δε εναντιον εμου χειλη ψευδη
8 Iusti sunt omnes sermones oris mei, non est in eis pravum quid neque perversum;	8 μετα δικαιοσυνης παντα τα ρηματα του στοματος μου ουδεν εν αυτοις σκολιον ουδε στραγγαλωδες
9 omnes recti sunt intellegentibus et aequi invenientibus scientiam.	9 παντα ενωπια τοις συνιουσιν και ορθα τοις ευρισκουσι γνωσιν
10 Accipitc disciplinam meam et non pecuniam, doctrinam magis quam aurum electum.	10 λαβετε παιδειαν και μη αργυριον και γνωσιν υπερ χρυσιον δεδοκιμασμενον ανθαιρεισθε δε αισθησιν χρυσιου καθαρου
11 Melior est enim sapientia gemmis, et omne desiderabile ei non potest comparari ”.	11 κρεισσων γαρ σοφια λιθων πολυτελων παν δε τιμιον ουκ αξιον αυτης εστιν
12 Ego sapientia habito cum prudentia et artem excogitandi invenio.	12 εγω η σοφια κατεσκηνωσα βουλην και γνωσιν και εννοιαν εγω επεκαλεσαμην
13 Timor Domini odisse malum; arrogantiam et superbiam et viam pravam et os bilingue detestor.	13 φοβος κυριου μισει αδικιαν υβριν τε και υπερηφανιαν και οδους πονηρων μεμισηκα δε εγω διεστραμμενας οδους κακων
14 Meum est consilium et prudentia, mea est intellegentia, mea est fortitudo.	14 εμη βουλη και ασφαλεια εμη φρονησις εμη δε ισχυς
15 Per me reges regnant, et principes iusta decernunt;	15 δι' εμου βασιλεις βασιλευουσιν και οι δυνασται γραφουσιν δικαιοσυνην
16 per me duces imperant, et potentes decernunt iustitiam.	16 δι' εμου μεγιστανες μεγαλυνονται και τυραννοι δι' εμου κρατουσι γης
17 Ego diligentes me diligo; et, qui mane vigilant ad me, invenient me.	17 εγω τους εμε φιλουντας αγαπω οι δε εμε ζητουντες ευρησουσιν
18 Mecum sunt divitiae et gloria, opes superbae et iustitia.	18 πλουτος και δοξα εμοι υπαρχει και κτησις πολλων και δικαιοσυνη
19 Melior est enim fructus meus auro et obryzo, et genimina mea argento electo.	19 βελτιον εμε καρπιζεσθαι υπερ χρυσιον και λιθον τιμιον τα δε εμα γενηματα κρεισσω αργυριου εκλεκτου
20 In viis iustitiae ambulo, in medio semitarum iudicii,	20 εν οδοις δικαιοσυνης περιπατω και ανα μεσον τριβων δικαιωματος αναστρεφομαι
21 ut ditem diligentes me et thesauros eorum repleam.	21 ινα μερισω τοις εμε αγαπωσιν υπαρξιν και τους θησαυρους αυτων εμπλησω αγαθων [21α] εαν αναγγειλω υμιν τα καθ' ημεραν γινομενα μνημονευσω τα εξ αιωνος αριθμησαι
22 Dominus possedit me in initio viarum suarum, antequam quidquam faceret a principio;	22 κυριος εκτισεν με αρχην οδων αυτου εις εργα αυτου
23 ab aeterno ordinata sum et ex antiquis, antequam terra fieret.	23 προ του αιωνος εθεμελιωσεν με εν αρχη
24 Nondum erant abyssi, et ego iam concepta eram, necdum fontes graves aquis,	24 προ του την γην ποιησαι και προ του τας αβυσσους ποιησαι προ του προελθειν τας πηγας των υδατων
25 priusquam montes demergerentur, ante colles ego parturiebar.	25 προ του ορη εδρασθηναι προ δε παντων βουνων γεννα με
26 Adhuc terram non fecerat et campos et initium glebae orbis terrae.	26 κυριος εποιησεν χωρας και αοικητους και ακρα οικουμενα της υπ' ουρανον
27 Quando praeparabat caelos, aderam, quando certa lege et gyro vallabat abyssos,	27 ηνικα ητοιμαζεν τον ουρανον συμπαρημην αυτω και οτε αφωριζεν τον εαυτου θρονον επ' ανεμων
28 quando nubes firmabat sursum, et praevaluerunt fontes abyssi,	28 ηνικα ισχυρα εποιει τα ανω νεφη και ως ασφαλεις ετιθει πηγας της υπ' ουρανον
29 quando circumdabat mari terminum suum et aquis, ne transirent fines suos, quando iecit fundamenta terrae,	29 και ισχυρα εποιει τα θεμελια της γης
30 cum eo eram ut artifex: delectatio eius per singulos dies, ludens coram eo omni tempore,	30 ημην παρ' αυτω αρμοζουσα εγω ημην η προσεχαιρεν καθ' ημεραν δε ευφραινομην εν προσωπω αυτου εν παντι καιρω
31 ludens in orbe terrarum, et deliciae meae esse cum filiis hominum.	31 οτε ευφραινετο την οικουμενην συντελεσας και ενευφραινετο εν υιοις ανθρωπων
32 Nunc ergo, filii, audite me: beati, qui custodiunt vias meas;	32 νυν ουν υιε ακουε μου
33 audite disciplinam et estote sapientes et nolite abicere eam.	33 -
34 Beatus homo, qui audit me et qui vigilat ad fores meas cotidie et observat ad postes ostii mei.	34 μακαριος ανηρ ος εισακουσεται μου και ανθρωπος ος τας εμας οδους φυλαξει αγρυπνων επ' εμαις θυραις καθ' ημεραν τηρων σταθμους εμων εισοδων
35 Qui me invenerit, inveniet vitam et hauriet delicias a Domino.	35 αι γαρ εξοδοι μου εξοδοι ζωης και ετοιμαζεται θελησις παρα κυριου
36 Qui autem in me peccaverit, laedet animam suam: omnes, qui me oderunt, diligunt mortem.	36 οι δε εις εμε αμαρτανοντες ασεβουσιν τας εαυτων ψυχας και οι μισουντες με αγαπωσιν θανατον