ΙΩΒ - Giobbe - Job 31

LXX	Biblija Hrvatski
1 διαθηκην εθεμην τοις οφθαλμοις μου και ου συνησω επι παρθενον	1 »Sa svojim očima savez sam sklopio da pogledat neću nijednu djevicu.
2 και τι εμερισεν ο θεος απανωθεν και κληρονομια ικανου εξ υψιστων	2 A što mi je Bog odozgo dosudio, kakva mi je baština od Svesilnoga?
3 ουχι απωλεια τω αδικω και απαλλοτριωσις τοις ποιουσιν ανομιαν	3 Ta nije li nesreća za opakoga, a nevolja za one koji zlo čine?
4 ουχι αυτος οψεται οδον μου και παντα τα διαβηματα μου εξαριθμησεται	4 Ne proniče li on sve moje putove, ne prebraja li on sve moje korake?
5 ει δε ημην πεπορευμενος μετα γελοιαστων ει δε και εσπουδασεν ο πους μου εις δολον	5 Zar sam ikad u društvu laži hodio, zar mi je noga k prijevari hitjela?
6 ισταιη με αρα εν ζυγω δικαιω οιδεν δε ο κυριος την ακακιαν μου	6 Nek’ me na ispravnoj mjeri Bog izmjeri pa će uvidjeti neporočnost moju!
7 ει εξεκλινεν ο πους μου εκ της οδου ει δε και τω οφθαλμω επηκολουθησεν η καρδια μου ει δε και ταις χερσιν μου ηψαμην δωρων	7 Ako mi je korak s puta kad zašao, ako mi se srce za okom povelo, ako mi je ljaga ruke okaljala,
8 σπειραιμι αρα και αλλοι φαγοισαν αρριζος δε γενοιμην επι γης	8 neka drugi jede što sam posijao, neka sve moje iskorijene izdanke!
9 ει εξηκολουθησεν η καρδια μου γυναικι ανδρος ετερου ει και εγκαθετος εγενομην επι θυραις αυτης	9 Ako mi zavede srce žena neka, ako za vratima svog bližnjeg kad vrebah,
10 αρεσαι αρα και η γυνη μου ετερω τα δε νηπια μου ταπεινωθειη	10 neka moja žena drugom mlin okreće, neka s drugim svoju podijeli postelju!
11 θυμος γαρ οργης ακατασχετος το μιαναι ανδρος γυναικα	11 Djelo bestidno time bih počinio, zločin kojem pravda treba da presudi,
12 πυρ γαρ εστιν καιομενον επι παντων των μερων ου δ' αν επελθη εκ ριζων απωλεσεν	12 užeg’o vatru što žeže do propasti i što bi svu moju sažgala ljetinu.
13 ει δε και εφαυλισα κριμα θεραποντος μου η θεραπαινης κρινομενων αυτων προς με	13 Ako kada prezreh pravo sluge svoga il’ služavke, sa mnom kad su se parbili,
14 τι γαρ ποιησω εαν ετασιν μου ποιησηται ο κυριος εαν δε και επισκοπην τινα αποκρισιν ποιησομαι	14 što ću učiniti kada Bog ustane? Što ću odvratit’ kad račun zatraži?
15 ποτερον ουχ ως και εγω εγενομην εν γαστρι και εκεινοι γεγονασιν γεγοναμεν δε εν τη αυτη κοιλια	15 Zar nas oba on ne stvori u utrobi i jednako sazda u krilu majčinu?
16 αδυνατοι δε χρειαν ην ποτ' ειχον ουκ απετυχον χηρας δε τον οφθαλμον ουκ εξετηξα	16 Ogluših li se na molbe siromaha ili rasplakah oči udovičine?
17 ει δε και τον ψωμον μου εφαγον μονος και ουχι ορφανω μετεδωκα	17 Jesam li kada sâm svoj jeo zalogaj a da ga nisam sa sirotom dijelio?
18 οτι εκ νεοτητος μου εξετρεφον ως πατηρ και εκ γαστρος μητρος μου ωδηγησα	18 Ta od mladosti k’o otac sam mu bio, vodio sam ga od krila materina!
19 ει δε και υπερειδον γυμνον απολλυμενον και ουκ ημφιασα	19 Zar sam beskućnika vidio bez odjeće ili siromaha kog bez pokrivača
20 αδυνατοι δε ει μη ευλογησαν με απο δε κουρας αμνων μου εθερμανθησαν οι ωμοι αυτων	20 a da mu bedra ne blagosloviše mene kad se runom mojih ovaca ogrija?
21 ει επηρα ορφανω χειρα πεποιθως οτι πολλη μοι βοηθεια περιεστιν	21 Ako sam ruku na nevina podigao znajuć’ da mi je na vratima branitelj,
22 αποσταιη αρα ο ωμος μου απο της κλειδος ο δε βραχιων μου απο του αγκωνος μου συντριβειη	22 nek’ se rame moje od pleća odvali i neka mi ruka od lakta otpadne!
23 φοβος γαρ κυριου συνεσχεν με και απο του λημματος αυτου ουχ υποισω	23 Jer strahote Božje na mene bi pale, njegovu ne bih odolio veličanstvu.
24 ει εταξα χρυσιον ισχυν μου ει δε και λιθω πολυτελει επεποιθησα	24 Zar sam u zlato pouzdanje stavio i rekao zlatu: ‘Sigurnosti moja!’
25 ει δε και ευφρανθην πολλου πλουτου μοι γενομενου ει δε και επ' αναριθμητοις εθεμην χειρα μου	25 Zar sam se veliku blagu radovao, bogatstvima koja su mi stekle ruke?
26 η ουχ ορω μεν ηλιον τον επιφαυσκοντα εκλειποντα σεληνην δε φθινουσαν ου γαρ επ' αυτοις εστιν	26 Zar se, gledajući sunce kako blista i kako mjesec sjajni nebom putuje,
27 και ει ηπατηθη λαθρα η καρδια μου ει δε και χειρα μου επιθεις επι στοματι μου εφιλησα	27 moje srce dalo potajno zavesti da bih rukom njima poljubac poslao?
28 και τουτο μοι αρα ανομια η μεγιστη λογισθειη οτι εψευσαμην εναντιον κυριου του υψιστου	28 Grijeh bi to bio što za sudom vapije, jer Boga višnjega bih se odrekao.
29 ει δε και επιχαρης εγενομην πτωματι εχθρων μου και ειπεν η καρδια μου ευγε	29 Zar se obradovah nevolji dušmana i likovah kad ga je zlo zadesilo,
30 ακουσαι αρα το ους μου την καταραν μου θρυληθειην δε αρα υπο λαου μου κακουμενος	30 a koji ne dadoh griješiti jeziku, proklinjući ga i želeći da umre?
31 ει δε και πολλακις ειπον αι θεραπαιναι μου τις αν δωη ημιν των σαρκων αυτου πλησθηναι λιαν μου χρηστου οντος	31 Ne govorahu li ljudi mog šatora: ‘Ta koga nije on mesom nasitio?’
32 εξω δε ουκ ηυλιζετο ξενος η δε θυρα μου παντι ελθοντι ανεωκτο	32 Nikad nije stranac vani noćivao, putniku sam svoja otvarao vrata.
33 ει δε και αμαρτων ακουσιως εκρυψα την αμαρτιαν μου	33 Zar sam grijehe svoje ljudima tajio, zar sam u grudima skrivao krivicu
34 ου γαρ διετραπην πολυοχλιαν πληθους του μη εξαγορευσαι ενωπιον αυτων ει δε και ειασα αδυνατον εξελθειν θυραν μου κολπω κενω	34 jer sam se plašio govorkanja mnoštva i strahovao od prezira plemenskog te sam mučao ne prelazeć’ svoga praga?
35 τις δωη ακουοντα μου χειρα δε κυριου ει μη εδεδοικειν συγγραφην δε ην ειχον κατα τινος	35 O, kad bi koga bilo da mene sasluša! Posljednju sam svoju riječ ja izrekao: na Svesilnom je sad da mi odgovori! Nek’ mi optužnicu napiše protivnik,
36 επ' ωμοις αν περιθεμενος στεφανον ανεγινωσκον	36 i ja ću je nosit’ na svome ramenu, čelo ću njome k’o krunom uresit’.
37 και ει μη ρηξας αυτην απεδωκα ουθεν λαβων παρα χρεοφειλετου	37 Dat ću mu račun o svojim koracima i poput kneza pred njega ću stupiti.« <40b>Konac riječi Jobovih.
38 ει επ' εμοι ποτε η γη εστεναξεν ει δε και οι αυλακες αυτης εκλαυσαν ομοθυμαδον	38 Ako je na me zemlja moja vikala, ako su s njom brazde njezine plakale;
39 ει δε και την ισχυν αυτης εφαγον μονος ανευ τιμης ει δε και ψυχην κυριου της γης εκβαλων ελυπησα	39 ako sam plodove jeo ne plativši i ako sam joj ojadio ratare,
40 αντι πυρου αρα εξελθοι μοι κνιδη αντι δε κριθης βατος και επαυσατο ιωβ ρημασιν	40 <40a>neka mjesto žita po njoj niče korov, a mjesto ječma nek’ posvud kukolj raste!