Mądrość Syracha 51

¹ Wychwalać Cię będę, Panie, Królu, i wysławiać Ciebie, Boga, Zbawiciela mego. Wychwalać chcę imię Twoje,

² ponieważ podporą i pomocnikiem stałeś się dla mnie. Ochroniłeś ciało moje od zguby, od sieci oszczerczego języka i od warg wypowiadających kłamstwo; a wobec przeciwników stałeś się pomocnikiem i wybawiłeś mię,

³ według wielkości miłosierdzia i Twego imienia, od pokąsania przez tych, co są gotowi mnie połknąć, od ręki szukających mej duszy, z wielu utrapień, jakich doznałem,

⁴ od uduszenia w ogniu, który mnie otacza, i z środka ognia, który nie ja zapaliłem,

⁵ z głębokich wnętrzności Szeolu, od języka nieczystego i od słowa kłamliwego,

⁶ od oszczerstwa języka przewrotnego wobec króla. Dusza moja zbliżyła się aż do śmierci, a życie moje było blisko Szeolu, na dole.

⁷ Ze wszystkich stron otoczyli mnie i nie znalazłem wspomożyciela, rozglądałem się za pomocą od ludzi, ale nie przyszła.

⁸ Wówczas wspomniałem na miłosierdzie Twoje, Panie, i na dzieła Twoje, te od wieków - że wybawiasz tych, którzy cierpliwie czekają na Ciebie, i wyzwalasz ich z ręki nieprzyjaciół.

⁹ Podniosłem z ziemi mój głos błagalny i prosiłem o uwolnienie od śmierci.

¹⁰ Wzywałem Pana: Ojcem moim jesteś i mocarzem, który mnie wyzwoli. Nie opuszczaj w dniach udręki, a w czasie przewagi pysznych - bez pomocy! Wychwalać będę bez przerwy Twoje imię i opiewać je będę w uwielbieniu.

¹¹ I prośba moja została wysłuchana. Wybawiłeś mnie bowiem z zagłady i wyrwałeś z przygody złowrogiej.

¹² Dlatego będę Cię wielbił i wychwalał, i błogosławił imieniu Pańskiemu.

¹³ Będąc jeszcze młodym, zanim zacząłem podróżować, szukałem jawnie mądrości w modlitwie.

¹⁴ U bram świątyni prosiłem o nią i aż do końca szukać jej będę.

¹⁵ Z powodu jej kwiatów, jakby dojrzewającego winogrona, serce me w niej się rozradowało, noga moja wstąpiła na prostą drogę, od młodości mojej idę jej śladami.

¹⁶ Nakłoniłem tylko trochę ucha mego, a już ją otrzymałem i znalazłem dla siebie rozległą wiedzę.

¹⁷ Postąpiłem w niej, a Temu, który mi dał mądrość, chcę oddać cześć.

¹⁸ Postanowiłem bowiem wprowadzić ją w czyn, zapłonąłem gorliwością o dobro i nie doznałem wstydu.

¹⁹ Dusza moja walczyła o nią i z całą starannością usiłowałem zachować Prawo; ręce wyciągałem w górę, a błędy przeciwko niej opłakiwałem.

²⁰ Skierowałem ku niej moją duszę i znalazłem ją dzięki czystości; z nią od początku zyskałem rozum, dlatego nie będę opuszczony.

²¹ Wnętrze moje poruszyło się, aby jej szukać, i był to dla mnie zysk wspaniały.

²² Dał mi Pan język, jako zapłatę dla mnie, i będę Go nim chwalił.

²³ Zbliżcie się do mnie, wy, którym brak wykształcenia, i zatrzymajcie się w domu nauki.

²⁴ Na cóż, powiedzcie, pozbawiać się tego, za czym dusze wasze tak bardzo tęsknią?

²⁵ Otworzyłem usta i mówię: Kupujcie sobie bez pieniędzy.

²⁶ Włóżcie kark wasz pod jarzmo i niech otrzyma dusza wasza naukę: aby ją znaleźć, nie trzeba szukać daleko.

²⁷ Patrzcie oczami: mało się natrudziłem, a znalazłem dla siebie wielki odpoczynek.

²⁸ Za naukę dajcie wielką ilość srebra, a zyskacie z nią bardzo wiele złota.

²⁹ Niech się raduje dusza wasza w miłosierdziu Pana i nie wstydźcie się Jego chwały!

³⁰ Wypełnijcie dzieło wasze przed czasem, a da wam nagrodę w porze oznaczonej. Podpis: Mądrość Jezusa, Syna Syracha.