1 Ella es el libro de los preceptos de Dios, la Ley que subsiste eternamente: todos los que la retienen alcanzarán la vida, mas los que la abandonan morirán. | 1 αυτη η βιβλος των προσταγματων του θεου και ο νομος ο υπαρχων εις τον αιωνα παντες οι κρατουντες αυτης εις ζωην οι δε καταλειποντες αυτην αποθανουνται |
2 Vuelve, Jacob y abrázala, camina hacia el esplendor bajo su luz. | 2 επιστρεφου ιακωβ και επιλαβου αυτης διοδευσον προς την λαμψιν κατεναντι του φωτος αυτης |
3 No des tu gloria a otro, ni tus privilegios a nación extranjera. | 3 μη δως ετερω την δοξαν σου και τα συμφεροντα σοι εθνει αλλοτριω |
4 Felices somos, Israel, pues lo que agrada al Señor se nos ha revelado. | 4 μακαριοι εσμεν ισραηλ οτι τα αρεστα τω θεω ημιν γνωστα εστιν |
5 ¡Animo, pueblo mío, memorial de Israel! | 5 θαρσειτε λαος μου μνημοσυνον ισραηλ |
6 Vendidos habéis sido a las naciones, mas no para la destrucción. Por haber provocado la ira de Dios, habéis sido entregados a los enemigos. | 6 επραθητε τοις εθνεσιν ουκ εις απωλειαν δια δε το παροργισαι υμας τον θεον παρεδοθητε τοις υπεναντιοις |
7 Pues irritasteis a vuestro Creador, sacrificando a los demonios y no a Dios. | 7 παρωξυνατε γαρ τον ποιησαντα υμας θυσαντες δαιμονιοις και ου θεω |
8 Olvidasteis al Dios eterno, el que os sustenta, y afligisteis a Jerusalén, la que os crió. | 8 επελαθεσθε δε τον τροφευσαντα υμας θεον αιωνιον ελυπησατε δε και την εκθρεψασαν υμας ιερουσαλημ |
9 Pues vio ella caer sobre vosotros la ira que viene de Dios, y dijo: Escuchad, vecinas de Sión: Dios me ha enviado un gran dolor: | 9 ειδεν γαρ την επελθουσαν υμιν οργην παρα του θεου και ειπεν ακουσατε αι παροικοι σιων επηγαγεν μοι ο θεος πενθος μεγα |
10 he visto el cautiverio de mis hijos y mis hijas que el Eterno hizo venir sobre ellos. | 10 ειδον γαρ την αιχμαλωσιαν των υιων μου και των θυγατερων ην επηγαγεν αυτοις ο αιωνιος |
11 Con gozo los había yo criado, y los he despedido con lágrimas y duelo. | 11 εθρεψα γαρ αυτους μετ' ευφροσυνης εξαπεστειλα δε μετα κλαυθμου και πενθους |
12 Que nadie se regocije de mí, la viuda abandonada de tantos; estoy en soledad por los pecados de mis hijos, porque se desviaron de la Ley de Dios, | 12 μηδεις επιχαιρετω μοι τη χηρα και καταλειφθειση υπο πολλων ηρημωθην δια τας αμαρτιας των τεκνων μου διοτι εξεκλιναν εκ νομου θεου |
13 no conocieron sus decretos, no fueron por el camino de los mandamientos de Dios, ni siguieron las sendas de disciplina según su justicia. | 13 δικαιωματα δε αυτου ουκ εγνωσαν ουδε επορευθησαν οδοις εντολων θεου ουδε τριβους παιδειας εν δικαιοσυνη αυτου επεβησαν |
14 ¡Que vengan las vecinas de Sión! Acordaos del cautiverio de mis hijos y mis hijas, que el Eterno hizo venir sobre ellos. | 14 ελθατωσαν αι παροικοι σιων και μνησθητε την αιχμαλωσιαν των υιων μου και θυγατερων ην επηγαγεν αυτοις ο αιωνιος |
15 Pues él trajo sobre ellos una nación de lejos, nación insolente, de lenguaje extraño, que no respetó al anciano, ni del niño tuvo compasión, | 15 επηγαγεν γαρ επ' αυτους εθνος μακροθεν εθνος αναιδες και αλλογλωσσον οι ουκ ησχυνθησαν πρεσβυτην ουδε παιδιον ηλεησαν |
16 se llevó a los hijos amados de la viuda, y la dejó sola, privada de sus hijas. | 16 και απηγαγον τους αγαπητους της χηρας και απο των θυγατερων την μονην ηρημωσαν |
17 Y yo ¿cómo puedo ayudaros? | 17 εγω δε τι δυνατη βοηθησαι υμιν |
18 Aquel que trajo sobre vosotros los males os librará de la mano de vuestros enemigos. | 18 ο γαρ επαγαγων τα κακα υμιν εξελειται υμας εκ χειρος εχθρων υμων |
19 Andad, hijos, andad vuestro camino, que yo me he quedado sola. | 19 βαδιζετε τεκνα βαδιζετε εγω γαρ κατελειφθην ερημος |
20 Me ha quitado el vestido de paz, me he puesto el sayal de mis súplicas, clamaré al Eterno mientras viva. | 20 εξεδυσαμην την στολην της ειρηνης ενεδυσαμην δε σακκον της δεησεως μου κεκραξομαι προς τον αιωνιον εν ταις ημεραις μου |
21 Animo, hijos, clamad al Señor: el os librará de la tiranía y de la mano de vuestros enemigos. | 21 θαρσειτε τεκνα βοησατε προς τον θεον και εξελειται υμας εκ δυναστειας εκ χειρος εχθρων |
22 Yo espero del Eterno vuestra salvación, del Santo me ha venido la alegría, por la misericordia que llegará pronto a vosotros de parte del Eterno, vuestro Salvador. | 22 εγω γαρ ηλπισα επι τω αιωνιω την σωτηριαν υμων και ηλθεν μοι χαρα παρα του αγιου επι τη ελεημοσυνη η ηξει υμιν εν ταχει παρα του αιωνιου σωτηρος υμων |
23 Os despedí con duelo y lágrimas, pero Dios os devolverá a mí entre contento y regocijo para siempre. | 23 εξεπεμψα γαρ υμας μετα πενθους και κλαυθμου αποδωσει δε μοι ο θεος υμας μετα χαρμοσυνης και ευφροσυνης εις τον αιωνα |
24 Y como las vecinas de Sión ven ahora vuestro cautiverio, así verán pronto vuestra salvación de parte de Dios, que os llegará con gran gloria y resplandor del Eterno. | 24 ωσπερ γαρ νυν εωρακασιν αι παροικοι σιων την υμετεραν αιχμαλωσιαν ουτως οψονται εν ταχει την παρα του θεου υμων σωτηριαν η επελευσεται υμιν μετα δοξης μεγαλης και λαμπροτητος του αιωνιου |
25 Hijos, soportad con paciencia la ira que de parte de Dios os ha sobrevenido. Te ha perseguido tu enemigo, pero pronto verás su ruina y en su cerviz pondrás tu pie. | 25 τεκνα μακροθυμησατε την παρα του θεου επελθουσαν υμιν οργην κατεδιωξεν σε ο εχθρος σου και οψει αυτου την απωλειαν εν ταχει και επι τραχηλους αυτων επιβηση |
26 Mis hijos más delicados han marchado por ásperos caminos, han sido llevados como rebaño arrebatado por enemigos. | 26 οι τρυφεροι μου επορευθησαν οδους τραχειας ηρθησαν ως ποιμνιον ηρπασμενον υπο εχθρων |
27 ¡Animo, hijos, clamad a Dios! pues el que os trajo esto se acordará de vosotros; | 27 θαρσησατε τεκνα και βοησατε προς τον θεον εσται γαρ υμων υπο του επαγοντος μνεια |
28 y como vuestro pensamiento sólo fue de alejaros de Dios, vueltos a él, buscadle con ardor diez veces mayor. | 28 ωσπερ γαρ εγενετο η διανοια υμων εις το πλανηθηναι απο του θεου δεκαπλασιασατε επιστραφεντες ζητησαι αυτον |
29 Pues el que trajo sobre vosotros estos males os traerá la alegría eterna con vuestra salvación. | 29 ο γαρ επαγαγων υμιν τα κακα επαξει υμιν την αιωνιον ευφροσυνην μετα της σωτηριας υμων |
30 ¡Animo, Jerusalén!: te consolará Aquel que te dio nombre. | 30 θαρσει ιερουσαλημ παρακαλεσει σε ο ονομασας σε |
31 Desdichados los que te hicieron daño y se alegraron de tu caída. | 31 δειλαιοι οι σε κακωσαντες και επιχαρεντες τη ση πτωσει |
32 Desdichadas las ciudades a las que sirvieron tus hijos. desdichada la que a tus hijos recibió. | 32 δειλαιαι αι πολεις αις εδουλευσαν τα τεκνα σου δειλαια η δεξαμενη τους υιους σου |
33 Pues como se alegró de tu caída y de tu ruina se regocijó, así se afligirá por su desolación. | 33 ωσπερ γαρ εχαρη επι τη ση πτωσει και ευφρανθη επι τω πτωματι σου ουτως λυπηθησεται επι τη εαυτης ερημια |
34 Yo le quitaré su alborozo de ciudad bien poblada y en duelo se trocará su orgullo. | 34 και περιελω αυτης το αγαλλιαμα της πολυοχλιας και το αγαυριαμα αυτης εσται εις πενθος |
35 Fuego vendrá sobre ella de parte del Eterno por largos días, y será morada de demonios durante mucho tiempo. | 35 πυρ γαρ επελευσεται αυτη παρα του αιωνιου εις ημερας μακρας και κατοικηθησεται υπο δαιμονιων τον πλειονα χρονον |
36 Mira hacia Oriente, Jerusalén, y ve la alegría que te viene de Dios. | 36 περιβλεψαι προς ανατολας ιερουσαλημ και ιδε την ευφροσυνην την παρα του θεου σοι ερχομενην |
37 Mira, llegan tus hijos, a los que despediste, vuelven reunidos desde oriente a accidente, a la voz del Santo, alegres de la gloria de Dios. | 37 ιδου ερχονται οι υιοι σου ους εξαπεστειλας ερχονται συνηγμενοι απ' ανατολων εως δυσμων τω ρηματι του αγιου χαιροντες τη του θεου δοξη |