1 Io sono il Signore Dio vostro: non vi farete idoli, nè imagini scolpite; non alzerete stole, nè metterete nel vostro paese pietre insigni per adorarle, perchè io sono il Signore Dio vostro. | 1 “ Non facietis vobis idolum et sculptile nec lapidem eri getis nec imaginem sculptam in petra ponetis in terra vestra, ut adoretis eam. Ego enim sum Dominus Deus vester. |
2 Osservate i miei sabati e state con riverenza dinanzi al mio Santuario. Io sono il Signore. | 2 Custodite sabbata mea et pavete sanctuarium meum. Ego Dominus.
|
3 Se camminerete secondo i miei precetti, se osserverete i miei comandamenti e li metterete in pratica, io vi manderò le piogge nei loro tempi, | 3 Si in praeceptis meis ambulaveritis et mandata mea custodieritis et feceritis ea, |
4 la terra darà il suo prodotto, le piante saran cariche di frutti. | 4 dabo vobis pluvias temporibus suis, et terra gignet germen suum, et pomis arbores replebuntur. |
5 La trebbiatura delle messi giungerà fino alla vendemmia, e la vendemmia fino alla sementa; mangerete a sazietà il vostro pane e abiterete senza timore nella vostra terra, | 5 Apprehendet messium tritura vindemiam, et vindemia occupabit sementem; et comedetis panem vestrum in saturitatem et absque pavore habitabitis in terra vestra. |
6 lo farò regnare la pace nei vostri territori; voi dormirete e non ci sarà chi vi spaventi. Farò sparire le bestie nocive e la spada non passerà per la vostra terra. | 6 Dabo pacem in finibus vestris, dormietis, et non erit qui exterreat. Auferam malas bestias, et gladius non transibit per terminos vestros. |
7 Inseguirete i vostri nemici, ed essi cadranno dinanzi ai voi. | 7 Persequemini inimicos vestros, et corruent coram vobis gladio. |
8 Cinque di voi ne inseguiranno cento, e cento di voi diecimila, e i vostri nemici cadran di spada davanti a voi. | 8 Persequentur quinque de vestris centum alienos, et centum ex vobis decem milia; cadent inimici vestri in conspectu vestro gladio.
|
9 Mi volgerò a voi, vi farò crescere e vi moltiplicherete, e stabilirò con voi la mia alleanza. | 9 Respiciam vos et crescere faciam; multiplicabimini, et firmabo pactum meum vobiscum.
|
10 Mangerete delle raccolte stravecchie, e caverete i vecchi raccolti pel sopravvenire dei nuovi. | 10 Comedetis vetusta congregata priorum messium; et vetera, novis supervenientibus, proicietis.
|
11 Io porrò il mio Tabernacolo in mezzo a voi e l'anima mia non vi aborrirà. | 11 Ponam habitaculum meum in medio vestri, et non abominabitur vos anima mea. |
12 Camminerò in mezzo a voi; sarò il vostro Dio e voi sarete il mio popolo. | 12 Ambulabo inter vos et ero vester Deus, vosque eritis populus meus. |
13 I sono il Signore Dio vostro che vi ho tratti dalla terra degli Egiziani, affinchè non foste loro schiavi, ed ho spezzate le catene dei vostri colli per farvi camminare a testa alta. | 13 Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Aegyptiorum, ne serviretis eis, et qui confregi vectes iugi vestri, ut incederetis erecti.
|
14 Ma se non mi date ascolto e non adempite tutti i miei comandamenti, | 14 Quod si non audieritis me nec feceritis omnia mandata haec, |
15 se disprezzate le mie leggi e tanto non fate caso delle mie prescrizioni da non mettere in praticai ciò che ho stabilito e da render vano il mio patto, | 15 si spreveritis leges meas, et iudicia mea contempserit anima vestra, ut non faciatis omnia, quae a me constituta sunt, et ad irritum perducatis pactum meum, |
16 ecco quello che io vi farò: volerò a visitarvi coll'indigenza e coll'ardore che vi seccherà gli occhi e vi consumerà le anime. Seminerete invano la vostra, semente: sarà mangiata dai vostri nemici. | 16 ego quoque haec faciam vobis: visitabo vos in terrore repentino, in tabe et ardore, qui conficiant oculos et consumant animam, frustra seretis sementem, quae ab hostibus devorabitur. |
17 Volgerò la mia faccia contro di voi, e cadrete davanti ai vostri nemici, sarete assoggettati da chi vi odia, e fuggirete senza che nessuno v'insegua. | 17 Ponam faciem meam contra vos, et corruetis coram hostibus vestris et subiciemini his, qui oderunt vos, et fugietis, nemine persequente.
|
18 E se nemmeno dopo questo mi obbedirete, castigherò sette volte di più i vostri peccati, | 18 Sin autem nec sic oboedieritis mihi, addam correptiones vestras septuplum propter peccata vestra |
19 spezzerò la superbia della vostra durezza, facendo che il cielo per voi sia come di ferro e la terra come di bronzo. | 19 et conteram superbiam duritiae vestrae. Daboque caelum vobis desuper sicut ferrum et terram aeneam. |
20 Il vostro lavoro sarà vano: la terra non darà prodotto, le piante non daran frutti. | 20 Consumetur incassum robur vestrum: non proferet terra germen, nec arbores poma praebebunt.
|
21 Se procederete contro di me senza volermi obbedire, accrescerò sette volte più le vostre piaghe, causate dai vostri peccati; | 21 Si ambulaveritis ex adverso mihi nec volueritis audire me, addam plagas vestras usque in septuplum propter peccata vestra; |
22 manderò contro di voi le fiere della, campagna, che divorino voi e i vostri bestiami: vi ridurranno a piccol numero, e le vostre strade diverranno deserte. | 22 emittamque in vos bestias agri, quae absque liberis vos faciant et deleant pecora vestra et ad paucitatem vos redigant, desertaeque fiant viae vestrae.
|
23 Se poi neanche dopo questo vorrete emendarvi, ma seguiterete a resistermi, | 23 Quod si nec sic volueritis recipere disciplinam, sed ambulaveritis ex adverso mihi, |
24 io mi metterò contro di voi, vi percuoterò ancor sette volte per i vostri peccati, | 24 ego quoque contra vos adversus incedam et percutiam vos septies propter peccata vestra. |
25 farò venire contro di voi la spada vindice del mio patto. Se vi rifugerete nelle città, vi manderò la peste, e cadrete in potere dei nemici, | 25 inducamque super vos gladium ultorem foederis mei; cumque confugeritis in urbes vestras, mittam pestilentiam in medio vestri, et trademini hostium manibus. |
26 dopo che io vi ho tolto il sostentamento del pane in modo che dieci donne coceranno i pani in un sol forno e li distribuiranno a peso: voi mangerete, ma non vi sazierete. | 26 Postquam confregero vobis baculum panis, coquent decem mulieres in uno clibano panem vestrum et reddent eum ad pondus, et comedetis et non saturabimini.
|
27 E se neppure con questo mi darete ascolto, ma continuerete a resistermi, | 27 Sin autem nec per haec audieritis me, sed ambulaveritis contra me, |
28 con furore nemico io procederò contro di voi, vi castigherò altre sette volte con flagelli per i vostri peccati, | 28 et ego incedam adversus vos in furore contrario; et corripiam vos septem plagis propter peccata vestra, |
29 in modo che mangerete le carni dei vostri figli e delle vostre figlie. | 29 ita ut comedatis carnes filiorum et filiarum vestrarum. |
30 Distruggerò i vostri alti luoghi, e spezzerò i vostri simulacri. Voi cadrete tra le rovine dei vostri idoli, e l'anima mia vi avrà così in abbominio, | 30 Destruam excelsa vestra et thymiamateria confringam et ponam cadavera vestra super cadavera idolorum vestrorum, et abominabitur vos anima mea, |
31 da ridurre le vostre città in deserti e desolare i vostri santuari e non accettarli più l'odor soavissimo. | 31 in tantum ut urbes vestras redigam in solitudinem et deserta faciam sanctuaria vestra nec recipiam ultra odorem suavissimum. |
32 Desolerò il vostro paese, di cui rimarranno stupiti i vostri nemici allorché lo abiteranno, | 32 Disperdamque terram vestram; et stupebunt super ea inimici vestri, cum habitatores illius fuerint. |
33 e voi vi disperderò tra le genti, l'inseguirò colla spada sguainata; la vostra terra sarà, deserta, e le vostre città ridotte in mucchi di rovine. | 33 Vos autem dispergam in gentes et evaginabo post vos gladium; eritque terra vestra deserta et civitates dirutae.
|
34 Allora la terra godrà i suoi sabati per tutto il tempo della sua desolazione: quando voi sarete | 34 Tunc placebunt terrae sabbata sua cunctis diebus solitudinis suae; quando fueritis in terra hostili, sabbatizabit et sabbata sua supplebit. |
35 in paese nemico, essa si riposerà e avrà, nei sabati della sua desolazione, il riposo, perchè non l'ebbe nei vostri sabati, quando l'abitavate. | 35 Cunctis diebus solitudinis sabbatizabit, eo quod non requieverit in sabbatis vestris, quando habitabatis in ea.
|
36 E a chi di voi rimarrà renderò pieno di paura il cuore nella terra dei nemici: li atterrirà il rumore d'una foglia agitata, la fuggiranno come una spada, e cadranno senza che alcuno l'insegua: | 36 Et, qui de vobis remanserint, dabo pavorem in cordibus eorum in regionibus hostium; terrebit eos sonitus folii volantis, et ita fugient quasi gladium; cadent, nullo persequente. |
37 precipiteranno l'un sopra l'altro come i fuggenti dalla battaglia. Niuno di voi oserà resistere ai nemici: | 37 Et corruent singuli super fratres suos quasi bella fugientes, nemine persequente. Nemo vestrum inimicis audebit resistere. |
38 perirete fra le nazioni, e la terra nemica vi consumerà. | 38 Peribitis inter gentes, et hostilis vos terra consumet. |
39 E se di essi ne rimarranno alcuni, a causa delle loro iniquità si struggeranno nel paese dei nemici, e saranno afflitti per i peccati dei loro padri e per i propri, | 39 Quod si et de vobis aliqui remanserint, tabescent in iniquitatibus suis in terris inimicorum vestrorum et propter peccata patrum suorum cum ipsis tabescent. |
40 finchè non confessino le proprie iniquità e quelle dei loro maggiori, colle quali han prevaricato contro di me e mi han resistito. | 40 Et confitebuntur iniquitates suas et maiorum suorum, quibus praevaricati sunt in me et ambulaverunt ex adverso mihi, |
41 Anch'io dunque procederò contro di loro e li condurrò in paese nemico, finché il loro cuore incirconciso non si vergogni. Allora pregheranno per le loro empietà. | 41 ut et ego ambularem contra eos et inducerem illos in terram hostilem; vel tunc humiliabitur incircumcisum cor eorum, et tunc expiabunt pro impietatibus suis. |
42 Ed io mi ricorderò dell'alleanza da me contratta con Giacobbe, con Isacco, con Abramo, mi ricorderò anche della terra | 42 Et recordabor foederis mei, quod pepigi cum Iacob et Isaac et Abraham. Terrae quoque memor ero, |
43 che, da loro abbandonata, godrà i suoi sabati, desolata a causa di loro. Ma essi pregheranno per i loro peccati, per aver rigettato i miei precetti, per aver disprezzate le mie leggi. | 43 quae, cum relicta fuerit ab eis, complacebit sibi in sabbatis suis patiens solitudinem propter illos. Ipsi vero expiabunt pro peccatis suis, eo quod abiecerint iudicia mea et leges meas despexerint.
|
44 E tuttavia, anche quand'erano in paese nemico, non li rigettai del tutto e non li disprezzai fino a ridurli al niente e render vana la mia alleanza con loro. Siccome io sono il Signore Dio loro, | 44 Et tamen, etiam cum essent in terra hostili, non penitus abieci eos neque sic despexi, ut consumerentur, et irritum facerem pactum meum cum eis. Ego enim sum Dominus, Deus eorum. |
45 mi ricorderò della mia antica alleanza, fatta quando nel cospetto delle genti li trassi dalla terra d'Egitto, per essere il loro Dio. Io sono il Signore ». Queste sono le ordinazioni, i precetti, le leggi che il Signore stabilì tra sè e i figli d'Israele nel monte Sinai per mezzo di Mosè. | 45 Et recordabor eis foederis cum maioribus, quos eduxi de terra Aegypti in conspectu gentium, ut essem Deus eorum. Ego Dominus ”.
|
| 46 Haec sunt iudicia atque praecepta et leges, quas dedit Dominus inter se et inter filios Israel in monte Sinai per manum Moysi.
|