Lettera ai Filippesi - מכתב לפיליפאים 19

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 אָז לָקַח פִּילָטוֹס אֶת־יֵשׁוּעַ וַיְיַסְּרֵהוּ בַּשּׁוֹטִים	1 فحينئذ اخذ بيلاطس يسوع وجلده.
2 וַיְשָׂרְגוּ אַנְשֵׁי הַצָּבָא עֲטֶרֶת קֹצִים וַיָּשִׂימוּ אֹתָהּ עַל־רֹאשׁוֹ וַיַּעְטֻהוּ לְבוּשׁ אַרְגָּמָן	2 وضفر العسكر اكليلا من شوك ووضعوه على راسه وألبسوه ثوب ارجوان.
3 וַיֹּאמְרוּ שָׁלוֹם לְךָ מֶלֶךְ הַיְּהוּדִים וַיַּכֻּהוּ עַל־הַלֶּחִי	3 وكانوا يقولون السلام يا ملك اليهود وكانوا يلطمونه.
4 וַיֵּצֵא פִילָטוֹס עוֹד הַחוּצָה וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם הִנְנִי מוֹצִיא אֹתוֹ אֲלֵיכֶם לְמַעַן תֵּדְעוּ כִּי לֹא־מָצָאתִי בוֹ כָּל־עָוֹן	4 فخرج بيلاطس ايضا خارجا وقال لهم ها انا اخرجه اليكم لتعلموا اني لست اجد فيه علة واحدة.
5 וְיֵשׁוּעַ יָצָא הַחוּץ וְעָלָיו עֲטֶרֶת הַקֹּצִים וּלְבוּשׁ הָאַרְגָּמָן וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם פִּילָטוֹס הִנֵּה הָאָדָם	5 فخرج يسوع خارجا وهو حامل اكليل الشوك وثوب الارجوان. فقال لهم بيلاطس هوذا الانسان.
6 וַיְהִי כַּאֲשֶׁר רָאֻהוּ הַכֹּהֲנִים הַגְּדוֹלִים וְהַמְשָׁרְתִים וַיִּצְעֲקוּ לֵאמֹר הַצְלֵב הַצְלֵב וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם פִּילָטוֹס קָחֻהוּ אַתֶּם וְהַצְלִיבֻהוּ כִּי אָנֹכִי לֹא־מָצָאתִי בוֹ אַשְׁמָה	6 فلما رآه رؤساء الكهنة والخدام صرخوا قائلين اصلبه اصلبه. قال لهم بيلاطس خذوه انتم واصلبوه لاني لست اجد فيه علّة.
7 וַיַּעֲנוּ הַיְּהוּדִים תּוֹרָה יֵשׁ־לָנוּ וְעַל־פִּי תוֹרָתֵנוּ חַיַּב־מָוֶת הוּא כִּי־עָשָׂה עַצְמוֹ לְבֶן־אֱלֹהִים	7 اجابه اليهود لنا ناموس وحسب ناموسنا يجب ان يموت لانه جعل نفسه ابن الله.
8 וַיְהִי כִּשְׁמֹעַ פִּילָטוֹס אֶת־הַדָּבָר הַזֶּה וַיֹּסֶף לֵרֹא עוֹד	8 فلما سمع بيلاطس هذا القول ازداد خوفا.
9 וַיָּשָׁב וַיָּבֹא אֶל־בֵּית הַמִּשְׁפָּט וַיֹּאמֶר אֶל־יֵשׁוּעַ מֵאַיִן אָתָּה וְלֹא־הֱשִׁיבוֹ יֵשׁוּעַ דָּבָר	9 فدخل ايضا الى دار الولاية وقال ليسوع من اين انت. واما يسوع فلم يعطه جوابا.
10 וַיֹּאמֶר אֵלָיו פִּילָטוֹס אֵלַי לֹא תְדַבֵּר הֲלֹא יָדַעְתָּ כִּי יֶשׁ־לְאֵל יָדִי לִצְלָבְךָ וְיֶשׁ־לְאֵל יָדִי לְשַׁלְּחֶךָּ	10 فقال له بيلاطس أما تكلمني. ألست تعلم ان لي سلطانا ان اصلبك وسلطانا ان اطلقك.
11 וַיַּעַן יֵשׁוּעַ לֹא הָיְתָה־לְּךָ רְשׁוּת עָלַי לוּלֵא נִתַּן־לְךָ מִלְּמָעְלָה לָכֵן עֲוֹן הַמַּסְגִּיר אֹתִי אֵלֶיךָ גָּדוֹל מֵעֲוֹנֶךָ	11 اجاب يسوع لم يكن لك عليّ سلطان البتة لو لم تكن قد أعطيت من فوق. لذلك الذي اسلمني اليك له خطية اعظم.
12 אָז יְבַקֵּשׁ פִּילָטוֹס לְשַׁלְּחוֹ וְהַיְּהוּדִים צָעֲקוּ וַיֹּאמְרוּ אִם־תְּשַׁלַּח אֶת־זֶה אֵינְךָ אֹהֵב לַקֵּיסַר כִּי כָל־הַמִּתְנַשֵּׂא לִהְיוֹת מֶלֶךְ מֹרֵד הוּא בַּקֵּיסָר	12 من هذا الوقت كان بيلاطس يطلب ان يطلقه ولكن اليهود كانوا يصرخون قائلين ان اطلقت هذا فلست محبا لقيصر. كل من يجعل نفسه ملكا يقاوم قيصر
13 וַיְהִי כִּשְׁמֹעַ פִּילָטוֹס אֶת־הַדָּבָר הַזֶּה הוֹצִיא אֶת־יֵשׁוּעַ הַחוּצָה וַיֵּשֶׁב עַל־כִּסֵּא הַמִּשְׁפָּט בַּמָּקוֹם הַנִּקְרָא בְשֵׁם רִצְפָה וּבִלְשׁוֹנָם גַּבְּתָא	13 فلما سمع بيلاطس هذا القول اخرج يسوع وجلس على كرسي الولاية في موضع يقال له البلاط وبالعبرانية جبّاثا.
14 וְאָז הָיְתָה הֲכָנַת הַפֶּסַח וְהַשָּׁעָה כַּשָּׁעָה הַשִּׁשִּׁית וַיֹּאמֶר אֶל־הַיְּהוּדִים הִנֵּה מַלְכְּכֶם וְהֵם צָעֲקוּ טוּל טוּל צְלֹב אֹתוֹ	14 وكان استعداد الفصح ونحو الساعة السادسة. فقال لليهود هوذا ملككم.
15 וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם פִּילָטוֹס הֲצָלֹב אֶצְלֹב אֶת־מַלְכְּכֶם וַיַּעֲנוּ רָאשֵׁי הַכֹּהֲנִים אֵין לָנוּ מֶלֶךְ כִּי אִם־הַקֵּיסָר	15 فصرخوا خذه خذه اصلبه. قال لهم بيلاطس أاصلب ملككم. اجاب رؤساء الكهنة ليس لنا ملك الا قيصر.
16 אָז מְסָרוֹ אֲלֵיהֶם לְהַצְלִיבוֹ וַיִּקְחוּ אֶת־יֵשׁוּעַ וַיּוֹלִיכֻהוּ	16 فحينئذ اسلمه اليهم ليصلب فأخذوا يسوع ومضوا به.
17 וַיִּשָּׂא אֶת־צְלָבוֹ וַיֵּצֵא אֶל־הַמָּקוֹם הַנִּקְרָא מְקוֹם הַגֻּלְגֹּלֶת וּבִלְשׁוֹנָם גָּלְגָלְתָּא	17 فخرج وهو حامل صليبه الى الموضع الذي يقال له موضع الجمجمة ويقال له بالعبرانية جلجثة
18 וַיִּצְלְבוּ אֹתוֹ שָׁמָּה וּשְׁנֵי אֲנָשִׁים אֲחֵרִים עִמּוֹ מִזֶּה אֶחָד וּמִזֶּה אֶחָד וְיֵשׁוּעַ בַּתָּוֶךְ	18 حيث صلبوه وصلبوا اثنين آخرين معه من هنا ومن هنا ويسوع في الوسط
19 וּפִילָטוֹס כָּתַב עַל־לוּחַ וַיָּשֶׂם עַל־הַצְּלָב וְזֶה דְבַר־הַכָּתוּב יֵשׁוּעַ הַנָּצְרִי מֶלֶךְ הַיְּהוּדִים	19 وكتب بيلاطس عنوانا ووضعه على الصليب. وكان مكتوبا يسوع الناصري ملك اليهود.
20 וִיהוּדִים רַבִּים קָרְאוּ אֶת־הַכָּתוּב הַזֶּה כִּי הַמָּקוֹם אֲשֶׁר נִצְלַב־שָׁם יֵשׁוּעַ הָיָה קָרוֹב אֶל־הָעִיר וְהַכָּתוּב הָיָה בִּלְשׁוֹן־עֵבֶר יָוָן וְרוֹמִי	20 فقرأ هذا العنوان كثيرون من اليهود لان المكان الذي صلب فيه يسوع كان قريبا من المدينة. وكان مكتوبا بالعبرانية واليونانية واللاتينية.
21 וַיֹּאמְרוּ רָאשֵׁי כֹּהֲנֵי הַיְּהוּדִים אֶל־פִּילָטוֹס אַל־נָא תִכְתֹּב מֶלֶךְ הַיְּהוּדִים כִּי אִם־אֲשֶׁר אָמַר אֲנִי מֶלֶךְ הַיְּהוּדִים	21 فقال رؤساء كهنة اليهود لبيلاطس لا تكتب ملك اليهود بل ان ذاك قال انا ملك اليهود.
22 וַיַּעַן פִּילָטוֹס וַיֹּאמַר אֵת־אֲשֶׁר־כָּתַבְתִּי כָּתָבְתִּי	22 اجاب بيلاطس ما كتبت قد كتبت.
23 וַיְהִי כַּאֲשֶׁר צָלְבוּ אַנְשֵׁי הַצָּבָא אֶת־יֵשׁוּעַ וַיִּקְחוּ אֶת־בְּגָדָיו וַיְחַלְּקוּם לְאַרְבָּעָה חֲלָקִים לְאִישׁ אִישׁ חֵלֶק אֶחָד וְגַם אֶת־כֻּתָּנְתּוֹ וְהַכֻּתֹּנֶת לֹא־הָיְתָה תְפוּרָה כִּי אִם־מַעֲשֵׂה אֹרֵג מִלְּמַעְלָה וְעַד־קָצֶהָ	23 ثم ان العسكر لما كانوا قد صلبوا يسوع اخذوا ثيابه وجعلوها اربعة اقسام لكل عسكري قسما. واخذوا القميص ايضا. وكان القميص بغير خياطة منسوجا كله من فوق.
24 וַיֹּאמְרוּ אִישׁ אֶל־אָחִיו אַל־נָא נִקְרָעֶהָ לִקְרָעִים אַךְ־נַפִּיל עָלֶיהָ גּוֹרָל לְמִי תִהְיֶה לְמַלֹּאת דְּבַר הַכָּתוּב יְחַלְּקוּ בְגָדַי לָהֶם וְעַל־לְבוּשִׁי יַפִּילוּ גוֹרָל וַיַּעֲשֹוּ־כֵן אַנְשֵׁי הַצָּבָא	24 فقال بعضهم لبعض لا نشقه بل نقترع عليه لمن يكون. ليتّم الكتاب القائل اقتسموا ثيابي بينهم وعلى لباسي ألقوا قرعة. هذا فعله العسكر
25 וְעַל־יַד צְלָב יֵשׁוּעַ עָמְדוּ אִמּוֹ וַאֲחוֹת אִמּוֹ מִרְיָם אֵשֶׁת קְלוֹפָס וּמִרְיָם הַמַּגְדָּלִית	25 وكانت واقفات عند صليب يسوع امه واخت امه مريم زوجة كلوبا ومريم المجدلية.
26 וַיַּרְא יֵשׁוּעַ אֶת־אִמּוֹ וְאֶת־תַּלְמִידוֹ אֲשֶׁר אָהַב עֹמְדִים אֶצְלוֹ וַיֹּאמֶר אֶל־אִמּוֹ אִשָּׁה הִנֵּה זֶה בְּנֵךְ	26 فلما رأى يسوع امه والتلميذ الذي كان يحبه واقفا قال لامه يا امرأة هوذا ابنك.
27 וְאַחַר אָמַר אֶל־תַּלְמִידוֹ הִנֵּה זֹאת אִמֶּךָ וּמִן־הַשָּׁעָה הַהִיא אָסַף אֹתָהּ הַתַּלְמִיד אֶל־בֵּיתוֹ	27 ثم قال للتلميذ هوذا امك. ومن تلك الساعة اخذها التلميذ الى خاصته
28 וַיְהִי מֵאַחֲרֵי־כֵן כַּאֲשֶׁר יָדַע יֵשׁוּעַ כִּי עַתָּה־זֶה נִשְׁלַם הַכֹּל לְמַעַן יִמָּלֵא הַכָּתוּב כֻּלּוֹ אָמַר צָמֵאתִי	28 بعد هذا رأى يسوع ان كل شيء قد كمل فلكي يتم الكتاب قال انا عطشان.
29 וְשָׁם־כְּלִי מָלֵא חֹמֶץ וַיִּטְבְּלוּ סְפוֹג בַּחֹמֶץ וַיְשִׂימֻהוּ עַל־אֵזוֹב וַיַּקְרִיבֻהוּ אֶל־פִּיו	29 وكان إناء موضوعا مملوّا خلا. فملأوا اسفنجة من الخل ووضعوها على زوفا وقدموها الى فمه.
30 וַיִּקַּח יֵשׁוּעַ אֶת־הַחֹמֶץ וַיֹּאמֶר נִשְׁלָם וַיֵּט אֶת־רֹאשׁוֹ וַיַּפְקֵד אֶת־רוּחוֹ	30 فلما اخذ يسوع الخل قال قد اكمل. ونكس راسه واسلم الروح
31 וּלְמַעַן לֹא תִשָּׁאַרְנָה הַגְּוִיּוֹת עַל־הַצְּלָב בְּיוֹם הַשַּׁבָּת כִּי־עֶרֶב שַׁבָּת הָיָה וְגָדוֹל יוֹם הַשַּׁבָּת הַהוּא שָׁאֲלוּ הַיְּהוּדִים מִן־פִּילָטוֹס לְשַׁבֵּר אֶת־שׁוֹקֵיהֶם וּלְהוֹרִיד אֹתָם	31 ثم اذ كان استعداد فلكي لا تبقى الاجساد على الصليب في السبت لان يوم ذلك السبت كان عظيما سأل اليهود بيلاطس ان تكسر سيقانهم ويرفعوا.
32 וַיָּבֹאוּ אַנְשֵׁי הַצָּבָא וַיְשַׁבְּרוּ אֶת־שׁוֹקֵי הָרִאשׁוֹן וְהַשֵּׁנִי הַנִּצְלָבִים עִמּוֹ	32 فأتى العسكر وكسروا ساقي الاول والآخر المصلوب معه.
33 וַיָּבֹאוּ אֶל־יֵשׁוּעַ וּבִרְאֹתָם כִּי־כְבָר מֵת לֹא שִׁבְּרוּ אֶת־שׁוֹקָיו	33 واما يسوع فلما جاءوا اليه لم يكسروا ساقيه لانهم رأوه قد مات.
34 אַךְ אֶחָד מֵאַנְשֵׁי הַצָּבָא דָּקַר בַּחֲנִית אֶת־צִדּוֹ וּכְרֶגַע יָצָא דָּם וָמָיִם	34 لكن واحدا من العسكر طعن جنبه بحربة وللوقت خرج دم وماء.
35 וְהָרֹאֶה זֹאת הֵעִיד וְעֵדוּתוֹ נֶאֱמָנָה וְהוּא יוֹדֵעַ כִּי הָאֱמֶת יַגִּיד לְמַעַן גַּם־אַתֶּם תַּאֲמִינוּ	35 والذي عاين شهد وشهادته حق وهو يعلم انه يقول الحق لتؤمنوا انتم.
36 כִּי כָל־זֹאת הָיְתָה לְמַלֹּאת הַכָּתוּב וְעֶצֶם לֹא־תִשְׁבְּרוּ בוֹ	36 لان هذا كان ليتم الكتاب القائل عظم لا يكسر منه.
37 וְעוֹד כָּתוּב אַחֵר אֹמֵר וְהִבִּיטוּ אֵלָיו אֵת אֲשֶׁר דָּקָרוּ	37 وايضا يقول كتاب آخر سينظرون الى الذي طعنوه
38 וַיְהִי אַחֲרֵי־כֵן בָּא יוֹסֵף הָרָמָתִי וְהוּא תַּלְמִיד יֵשׁוּעַ אַךְ־בַּסֵּתֶר מִפְּנֵי הַיְּהוּדִים וַיִּשְׁאַל מֵאֵת פִּילָטוֹס אֲשֶׁר יִתְּנֵהוּ לָשֵׂאת אֶת־גּוּפַת יֵשׁוּעַ וַיַּנַּח לוֹ פִּילָטוֹס וַיָּבֹא וַיִּשָּׂא אֶת־גּוּפַת יֵשׁוּעַ	38 ثم ان يوسف الذي من الرامة وهو تلميذ يسوع ولكن خفية لسبب الخوف من اليهود سأل بيلاطس ان يأخذ جسد يسوع. فأذن بيلاطس فجاء واخذ جسد يسوع.
39 וַיָּבֹא גַּם־נַקְדִּימוֹן אֲשֶׁר בָּא־לְפָנִים בַּלַּיְלָה אֶל־יֵשׁוּעַ וַיָּבֵא עֵרוּב מֹר־וַאֲהָלוֹת כְּמֵאָה לִיטְרִין	39 وجاء ايضا نيقوديموس الذي أتى اولا الى يسوع ليلا وهو حامل مزيج مرّ وعود نحو مئة منا.
40 וַיִּקְחוּ אֶת־גּוּפַת יֵשׁוּעַ וַיִּכְרְכוּהָ בְתַכְרִיכִין עִם־הַבְּשָׂמִים כַּאֲשֶׁר נֹהֲגִים הַיְּהוּדִים לִקְבֹּר אֶת־מֵתֵיהֶם	40 فأخذا جسد يسوع ولفاه باكفان مع الاطياب كما لليهود عادة ان يكفنوا.
41 וּבַמָּקוֹם אֲשֶׁר נִצְלַב־שָׁם הָיָה גָן וּבַגַּן קֶבֶר חָדָשׁ אֲשֶׁר לֹא־הוּשַׂם בּוֹ אִישׁ עַד־עָתָּה	41 وكان في الموضع الذي صلب فيه بستان وفي البستان قبر جديد لم يوضع فيه احد قط.
42 שָׁם שָׂמוּ אֶת־יֵשׁוּעַ כִּי־עֶרֶב שַׁבָּת הָיָה לַיְּהוּדִים וְהַקֶּבֶר קָרוֹב	42 فهناك وضعا يسوع لسبب استعداد اليهود لان القبر كان قريبا