Giobbe (ايوب) 7

SMITH VAN DYKE	LXX
1 أليس جهاد للانسان على الارض وكايام الاجير ايامه.	1 ποτερον ουχι πειρατηριον εστιν ο βιος ανθρωπου επι της γης και ωσπερ μισθιου αυθημερινου η ζωη αυτου
2 كما يتشوّق العبد الى الظل وكما يترجّى الاجير اجرته	2 η ωσπερ θεραπων δεδοικως τον κυριον αυτου και τετευχως σκιας η ωσπερ μισθωτος αναμενων τον μισθον αυτου
3 هكذا تعين لي اشهر سوء وليالي شقاء قسمت لي.	3 ουτως καγω υπεμεινα μηνας κενους νυκτες δε οδυνων δεδομεναι μοι εισιν
4 اذا اضطجعت اقول متى اقوم. الليل يطول واشبع قلقا حتى الصبح.	4 εαν κοιμηθω λεγω ποτε ημερα ως δ' αν αναστω παλιν ποτε εσπερα πληρης δε γινομαι οδυνων απο εσπερας εως πρωι
5 لبس لحمي الدود مع مدر التراب. جلدي كرش وساخ.	5 φυρεται δε μου το σωμα εν σαπρια σκωληκων τηκω δε βωλακας γης απο ιχωρος ξυων
6 ايامي اسرع من الوشيعة وتنتهي بغير رجاء	6 ο δε βιος μου εστιν ελαφροτερος λαλιας απολωλεν δε εν κενη ελπιδι
7 اذكر ان حياتي انما هي ريح وعيني لا تعود ترى خيرا.	7 μνησθητι ουν οτι πνευμα μου η ζωη και ουκετι επανελευσεται ο οφθαλμος μου ιδειν αγαθον
8 لا تراني عين ناظري. عيناك عليّ ولست انا.	8 ου περιβλεψεται με οφθαλμος ορωντος με οι οφθαλμοι σου εν εμοι και ουκετι ειμι
9 السحاب يضمحل ويزول. هكذا الذي ينزل الى الهاوية لا يصعد.	9 ωσπερ νεφος αποκαθαρθεν απ' ουρανου εαν γαρ ανθρωπος καταβη εις αδην ουκετι μη αναβη
10 لا يرجع بعد الى بيته ولا يعرفه مكانه بعد.	10 ουδ' ου μη επιστρεψη ετι εις τον ιδιον οικον ουδε μη επιγνω αυτον ετι ο τοπος αυτου
11 انا ايضا لا امنع فمي. اتكلم بضيق روحي. اشكو بمرارة نفسي.	11 αταρ ουν ουδε εγω φεισομαι τω στοματι μου λαλησω εν αναγκη ων ανοιξω πικριαν ψυχης μου συνεχομενος
12 أبحر انا ام تنين حتى جعلت عليّ حارسا.	12 ποτερον θαλασσα ειμι η δρακων οτι κατεταξας επ' εμε φυλακην
13 ان قلت فراشي يعزيني مضجعي ينزع كربتي	13 ειπα οτι παρακαλεσει με η κλινη μου ανοισω δε προς εμαυτον ιδια λογον τη κοιτη μου
14 تريعني بالاحلام وترهبني برؤى	14 εκφοβεις με ενυπνιοις και εν οραμασιν με καταπλησσεις
15 فاختارت نفسي الخنق الموت على عظامي هذه.	15 απαλλαξεις απο πνευματος μου την ψυχην μου απο δε θανατου τα οστα μου
16 قد ذبت. لا الى الابد احيا. كف عني لان ايامي نفخة.	16 ου γαρ εις τον αιωνα ζησομαι ινα μακροθυμησω αποστα απ' εμου κενος γαρ μου ο βιος
17 ما هو الانسان حتى تعتبره وحتى تضع عليه قلبك	17 τι γαρ εστιν ανθρωπος οτι εμεγαλυνας αυτον η οτι προσεχεις τον νουν εις αυτον
18 وتتعهّده كل صباح وكل لحظة تمتحنه.	18 η επισκοπην αυτου ποιηση εως το πρωι και εις αναπαυσιν αυτον κρινεις
19 حتى متى لا تلتفت عني ولا ترخيني ريثما ابلع ريقي.	19 εως τινος ουκ εας με ουδε προιη με εως αν καταπιω τον πτυελον μου εν οδυνη
20 أأخطأت. ماذا افعل لك يا رقيب الناس. لماذا جعلتني عاثورا لنفسك حتى اكون على نفسي حملا.	20 ει εγω ημαρτον τι δυναμαι σοι πραξαι ο επισταμενος τον νουν των ανθρωπων δια τι εθου με κατεντευκτην σου ειμι δε επι σοι φορτιον
21 ولماذا لا تغفر ذنبي ولا تزيل اثمي لاني الآن اضطجع في التراب. تطلبني فلا اكون	21 και δια τι ουκ εποιησω της ανομιας μου ληθην και καθαρισμον της αμαρτιας μου νυνι δε εις γην απελευσομαι ορθριζων δε ουκετι ειμι