1 Il limpido firmamento è un vanto del cielo, la visione dell'etere è uno splendido spettacolo. | 1 γαυριαμα υψους στερεωμα καθαριοτητος ειδος ουρανου εν οραματι δοξης |
2 Il sole, che si vede nell'alba, proclama d'essere l'opera meravigliosa dell'Altissimo; | 2 ηλιος εν οπτασια διαγγελλων εν εξοδω σκευος θαυμαστον εργον υψιστου |
3 a mezzogiorno dissecca la terra, davanti al suo calore chi può resistere? | 3 εν μεσημβρια αυτου αναξηραινει χωραν και εναντιον καυματος αυτου τις υποστησεται |
4 Chi attizza la fornace lavora nella calura, il sole arroventa i monti tre volte di più; soffia vapori di fuoco e con i suoi raggi abbaglia gli occhi. | 4 καμινον φυσων εν εργοις καυματος τριπλασιως ηλιος εκκαιων ορη ατμιδας πυρωδεις εκφυσων και εκλαμπων ακτινας αμαυροι οφθαλμους |
5 Grande è il Signore che l'ha fatto, con le sue parole ne accelera il corso. | 5 μεγας κυριος ο ποιησας αυτον και εν λογοις αυτου κατεσπευσεν πορειαν |
6 La luna ha pure il suo momento, per indicare le date e segnare il tempo. | 6 και η σεληνη εν πασιν εις καιρον αυτης αναδειξιν χρονων και σημειον αιωνος |
7 Dalla luna viene il segno della festa, è luce che svanisce dopo il suo giro; | 7 απο σεληνης σημειον εορτης φωστηρ μειουμενος επι συντελειας |
8 il mese da essa prende nome e progredisce meravigliosamente nelle sue fasi; fiaccola degli eserciti dell'alto, brilla nel firmamento del cielo. | 8 μην κατα το ονομα αυτης εστιν αυξανομενος θαυμαστως εν αλλοιωσει σκευος παρεμβολων εν υψει εν στερεωματι ουρανου εκλαμπων |
9 Bellezza del cielo è la gloria degli astri, ornamento che splende nelle altezze del Signore; | 9 καλλος ουρανου δοξα αστρων κοσμος φωτιζων εν υψιστοις κυριου |
10 sono fissi secondo le parole del Santo e il suo decreto, non abbandonano le loro posizioni. | 10 εν λογοις αγιου στησονται κατα κριμα και ου μη εκλυθωσιν εν φυλακαις αυτων |
11 Vedi l'arcobaleno e benedici chi l'ha fatto, è molto bello nel suo splendore. | 11 ιδε τοξον και ευλογησον τον ποιησαντα αυτο σφοδρα ωραιον εν τω αυγασματι αυτου |
12 Cinge il cielo col cerchio di gloria, l'hanno fatto le mani dell'Altissimo. | 12 εγυρωσεν ουρανον εν κυκλωσει δοξης χειρες υψιστου ετανυσαν αυτο |
13 Col suo comando sollecita la neve, nel suo giudizio invia le folgori veloci; | 13 προσταγματι αυτου κατεσπευσεν χιονα και ταχυνει αστραπας κριματος αυτου |
14 per esso si aprono i tesori celesti e le nubi ne volano come uccelli. | 14 δια τουτο ηνεωχθησαν θησαυροι και εξεπτησαν νεφελαι ως πετεινα |
15 Nella sua potenza addensa le nubi e si spezzano i chicchi della grandine. | 15 εν μεγαλειω αυτου ισχυσεν νεφελας και διεθρυβησαν λιθοι χαλαζης |
16 quando appare, tremano i monti. Per la sua volontà soffia il vento dal sud, | 16 και εν οπτασια αυτου σαλευθησεται ορη εν θεληματι αυτου πνευσεται νοτος |
17 bdal nord viene la bufera e il turbine. | 17 φωνη βροντης αυτου ωνειδισεν γην και καταιγις βορεου και συστροφη πνευματος |
18 Egli sparge la neve come uccelli che scendono; essa discende come locuste che si posano. La bellezza del suo candore meraviglia gli occhi, e quando essa fiocca, il cuore si estasia. | 18 ως πετεινα καθιπταμενα πασσει χιονα και ως ακρις καταλυουσα η καταβασις αυτης καλλος λευκοτητος αυτης εκθαυμασει οφθαλμος και επι του υετου αυτης εκστησεται καρδια |
19 La brina egli versa come sale sopra la terra; quando essa gela è tutta punte di spine. | 19 και παχνην ως αλα επι γης χεει και παγεισα γινεται σκολοπων ακρα |
20 Egli soffia col gelido vento del nord, il ghiaccio s'indurisce sopra l'acqua, ricoprendo ogni bacino; l'acqua se ne riveste come di corazza. | 20 ψυχρος ανεμος βορεης πνευσει και παγησεται κρυσταλλος εφ' υδατος επι πασαν συναγωγην υδατος καταλυσει και ως θωρακα ενδυσεται το υδωρ |
21 Egli divora le colline e brucia il deserto, come fosse fuoco distrugge l'erba. | 21 καταφαγεται ορη και ερημον εκκαυσει και αποσβεσει χλοην ως πυρ |
22 Ma viene la nube e subito rimedia ogni cosa, e la rugiada, che succede al caldo, riporta la gioia. | 22 ιασις παντων κατα σπουδην ομιχλη δροσος απαντωσα απο καυσωνος ιλαρωσει |
23 Col suo pensiero ha calmato l'abisso e vi ha disseminato le isole. | 23 λογισμω αυτου εκοπασεν αβυσσον και εφυτευσεν εν αυτη νησους |
24 I naviganti descrivono i pericoli del mare, e ci stupiamo per quanto le orecchie ascoltano: | 24 οι πλεοντες την θαλασσαν διηγουνται τον κινδυνον αυτης και ακοαις ωτιων ημων θαυμαζομεν |
25 lì ci sono strane e meravigliose creature, animali d'ogni specie e mostri marini. | 25 και εκει τα παραδοξα και θαυμασια εργα ποικιλια παντος ζωου κτισις κητων |
26 Il suo messaggero raggiunge per lui la sua meta, con la sua parola tutte le cose sono tenute insieme. | 26 δι' αυτον ευοδοι αγγελος αυτου και εν λογω αυτου συγκειται τα παντα |
27 Se parliamo ancora molto, diciamo sempre poco, la somma del discorso è che egli è tutto. | 27 πολλα ερουμεν και ου μη αφικωμεθα και συντελεια λογων το παν εστιν αυτος |
28 Dove troveremo la forza per glorificarlo? Egli è più grande di tutte le sue opere. | 28 δοξαζοντες που ισχυσομεν αυτος γαρ ο μεγας παρα παντα τα εργα αυτου |
29 Il Signore è terribile e molto grande, la sua potenza è straordinaria. | 29 φοβερος κυριος και σφοδρα μεγας και θαυμαστη η δυναστεια αυτου |
30 Nel glorificare il Signore, esaltatelo quanto più potete: ne sopravanza sempre; per esaltarlo raccogliete le vostre forze, non stancatevi, perché non finirete mai. | 30 δοξαζοντες κυριον υψωσατε καθ' οσον αν δυνησθε υπερεξει γαρ και ετι και υψουντες αυτον πληθυνατε εν ισχυι μη κοπιατε ου γαρ μη αφικησθε |
31 Chi l'ha mai visto per poterlo descrivere? Chi può lodarlo per quello che è? | 31 τις εορακεν αυτον και εκδιηγησεται και τις μεγαλυνει αυτον καθως εστιν |
32 Le cose nascoste sono molte e superano quelle descritte, perché noi vediamo poco dell'opera sua. | 32 πολλα αποκρυφα εστιν μειζονα τουτων ολιγα γαρ εωρακαμεν των εργων αυτου |
33 Il Signore ha fatto tutte le cose e ha dato la sapienza a quanti sono pii. | 33 παντα γαρ εποιησεν ο κυριος και τοις ευσεβεσιν εδωκεν σοφιαν |