1 Grida, dunque! C'è forse qualcuno che ti risponde? A chi tra i santi ti rivolgerai? | 1 επικαλεσαι δε ει τις σοι υπακουσεται η ει τινα αγγελων αγιων οψη |
2 In verità, il dolore reca la morte allo stolto e la collera fa morire l'inesperto. | 2 και γαρ αφρονα αναιρει οργη πεπλανημενον δε θανατοι ζηλος |
3 Ho visto l'insensato mettere radici, e subito vidi maledetta la sua dimora. | 3 εγω δε εωρακα αφρονας ριζαν βαλλοντας αλλ' ευθεως εβρωθη αυτων η διαιτα |
4 I suoi figli sono privi di aiuto, sono oppressi in tribunale senza difensore. | 4 πορρω γενοιντο οι υιοι αυτων απο σωτηριας κολαβρισθειησαν δε επι θυραις ησσονων και ουκ εσται ο εξαιρουμενος |
5 Le loro messi le divora l'affamato, rubandole malgrado le siepi, e l'assetato ne inghiotte gli averi. | 5 α γαρ εκεινοι συνηγαγον δικαιοι εδονται αυτοι δε εκ κακων ουκ εξαιρετοι εσονται εκσιφωνισθειη αυτων η ισχυς |
6 Certo, la sventura non nasce dal suolo e la disgrazia non germoglia dalla terra, | 6 ου γαρ μη εξελθη εκ της γης κοπος ουδε εξ ορεων αναβλαστησει πονος |
7 ma è l'uomo che genera la miseria, come le aquile volano in alto. | 7 αλλα ανθρωπος γενναται κοπω νεοσσοι δε γυπος τα υψηλα πετονται |
8 Quanto a me, mi rivolgerei a Dio, a Dio affiderei la mia causa, | 8 ου μην δε αλλα εγω δεηθησομαι κυριου κυριον δε τον παντων δεσποτην επικαλεσομαι |
9 a lui che compie prodigi insondabili e meraviglie senza numero, | 9 τον ποιουντα μεγαλα και ανεξιχνιαστα ενδοξα τε και εξαισια ων ουκ εστιν αριθμος |
10 che manda la pioggia sulla terra e versa le acque sulle campagne; | 10 τον διδοντα υετον επι την γην αποστελλοντα υδωρ επι την υπ' ουρανον |
11 innalza gli umili e gli afflitti solleva a prosperità. | 11 τον ποιουντα ταπεινους εις υψος και απολωλοτας εξεγειροντα |
12 Rende vani i piani degli astuti, così che le loro mani non realizzino le loro previsioni. | 12 διαλλασσοντα βουλας πανουργων και ου μη ποιησουσιν αι χειρες αυτων αληθες |
13 Accalappia i sapienti nelle loro astuzie e fa abortire gli intrighi degli scaltri. | 13 ο καταλαμβανων σοφους εν τη φρονησει βουλην δε πολυπλοκων εξεστησεν |
14 In pieno giorno incappano nelle tenebre e a mezzogiorno brancolano come di notte. | 14 ημερας συναντησεται αυτοις σκοτος το δε μεσημβρινον ψηλαφησαισαν ισα νυκτι |
15 Così Dio salva il povero dalla lingua affilata, dalla mano violenta. | 15 απολοιντο δε εν πολεμω αδυνατος δε εξελθοι εκ χειρος δυναστου |
16 C'è una speranza per il misero, mentre l'ingiustizia chiude la bocca. | 16 ειη δε αδυνατω ελπις αδικου δε στομα εμφραχθειη |
17 Perciò felice l'uomo che Dio corregge. Non ricusare, dunque, la lezione dell'Onnipotente! | 17 μακαριος δε ανθρωπος ον ηλεγξεν ο κυριος νουθετημα δε παντοκρατορος μη απαναινου |
18 Veramente, è lui che produce la piaga e la medica, colpisce e con le sue mani risana. | 18 αυτος γαρ αλγειν ποιει και παλιν αποκαθιστησιν επαισεν και αι χειρες αυτου ιασαντο |
19 Da sei angustie ti libererà, e alla settima non soffrirai nessun male. | 19 εξακις εξ αναγκων σε εξελειται εν δε τω εβδομω ου μη αψηται σου κακον |
20 In tempo di fame ti scamperà dalla morte e nel combattimento dal filo della spada. | 20 εν λιμω ρυσεται σε εκ θανατου εν πολεμω δε εκ χειρος σιδηρου λυσει σε |
21 Sarai al riparo dalla lingua pungente e non avrai timore, quando giunge la rovina. | 21 απο μαστιγος γλωσσης σε κρυψει και ου μη φοβηθης απο κακων ερχομενων |
22 Te ne riderai della sventura e della fame e non temerai le fiere della campagna. | 22 αδικων και ανομων καταγελαση απο δε θηριων αγριων ου μη φοβηθης |
23 Farai un'alleanza con le pietre del campo e sarai in pace con le bestie selvagge. | 23 θηρες γαρ αγριοι ειρηνευσουσιν σοι |
24 Sperimenterai la prosperità della tua tenda e ispezionando la tua dimora, non ti mancherà nulla. | 24 ειτα γνωση οτι ειρηνευσει σου ο οικος η δε διαιτα της σκηνης σου ου μη αμαρτη |
25 Scoprirai che la tua prole è numerosa, e i tuoi rampolli come l'erba del prato. | 25 γνωση δε οτι πολυ το σπερμα σου τα δε τεκνα σου εσται ωσπερ το παμβοτανον του αγρου |
26 Te ne andrai alla tomba senza acciacchi, come il grano raccolto nella sua stagione. | 26 ελευση δε εν ταφω ωσπερ σιτος ωριμος κατα καιρον θεριζομενος η ωσπερ θιμωνια αλωνος καθ' ωραν συγκομισθεισα |
27 Ecco quanto abbiamo studiato a fondo: è così. Ascolta e fanne profitto". | 27 ιδου ταυτα ουτως εξιχνιασαμεν ταυτα εστιν α ακηκοαμεν συ δε γνωθι σεαυτω ει τι επραξας |